Қалымбек Аян Советұлы

Көк шөпте тұнып тұр таңғы шық.

Егінде көк ұзақ қарғалар

Ұшады бір-бірін аңдысып.

Қарағай сағызы аңқиды.

Көкжелек шалғынға қарасам –

Көктемнен жан-денем балқиды.

Бір жұмбақ енгізді жасырын.

Тек қана жарымды ойлаумен

Ыңылдап ән айтам ақырын.

Орманда құстар да сайрасын.

Масаты кілемдей құлпырып

Сай-сала түгелдей жайнасын.

Достарым аз ба, көп пе – санап көрем.

Шер тарқатар бір жолдас таппағанда

Дос болып кеткім келед арақпенен.

Көңілім жатырқағыш балаға тең,

Құлазыған сәттерде сырыңды ашар

Жан досыңның жоқтығы жаман екен.

Бір жалын ұшқындайды жанарымда.

Ойымның тереңіне батып кетем

Қолыма домбырамды аламын да...

Тулақ болып қалмау үшін табанда.

Сырын беріп алдырмаған наданға,

Өр намысты ұлдары мен қыздары

Құл, күң болып өтпеу үшін жаманға.
Ал бүгінде қазақ кетсе өзгеріп,

Қалай ғана өкпелеймін заманға?!

Ұлтшылдықты ұқтыра алмай келемін

Әлі құлдық санадағы қоғамға,

Тарихымды, өткенімді ойласам –

Ата кегі жарқ етеді санамда.

Уәде берем: дәл өзімдей күні ертең

Ұлтшыл болар бауырым да, балам да.

Десе десін. Ол күншілдің өсегі,

Арғымақтар қалып қойған тасада

Озбырлардың озып жүр ғой есегі.

Ғұмырымның қандай түсте боларын

Жаратушы Алла ғана шешеді,

Менің жолым – бір соқпақтың сүрлеуі

Алаштықтар жүріп өткен кешегі.

Нар тәуекел – істің басы, соны ұққам.

Қазағыма жаман айдар таққызбай

Дұспанымды таптап өтем жолыққан.

Кездерімді көрсетпедім жылаған.

Қыңыр кісі бір жақ болса – мен солмын

Ащы шындық қай адамға ұнаған?!

Қынжыларым: осы жасқа келгенше

Жанымды ұғар табылмады бір адам.

Момындарға беріп келем қол ұшын,

Тілді сақтау, салт-дәстүрді қастерлеу –

Ата-баба алдындағы борышым,