бір топка енген сөздердің лексикалық мағынасының барлығына
бірдей ортақ мағына элементіне негізделінеді. Д. Н. Шмелев мұн-
дай ортақ мағыналық элементті семантикалық тема деп атайды
(Шмелев 73, 107) *. Осы семантикалық тема парадигмалық мағы-
наның калыптасуына, өмір сүруіне жағдай жасайды. Лексико-се-
мантикалық топтың құрамына енген сөздер өздерінің дербестігін
жоғалтпайды десек, олар бірі екіншісімен тек жалпы жақтары-
мен
ғана байланысып жатпастан, жеке ерекшеліктерімен өзара
ажырасып та жатады. Сондықтан да Ф. де Соссюр тілде тек өз-
гешеліктер, айырмашылықтар ғана бар дегенде соңғы жағдайды
есепке алған. Ал сөз мағыналарының жалпы, ортақ жақтары бар-
лығын есепке алмаған.
Семантикалық тема бөлек-бөлек өмір сүрмейтіндіктен оны
анықтау үшін лекснко-семантикалық топка енген сөздердің мағы-
наларын салыстыру, олардың ара қатынасын анықтау қажет бо-
лады. Сондықтан Ф. де Соссюр синтагмалық қатынас пен па-
радигмалық (авторша ассоциациялық)
қатынасты салыстыра
отырып: «Синтагмалық қатынас әрқашан да in prassentia (анық,
нақты — О. М.). Ол бірінен кейін бірі
келетін кемінде системаның
екі мүшесінің қатынасы. Керісінше, ассоциациялық байланысқа
түскен мүшелер ойдағы қабаттар: мүшелері әрқашан in absentia
(жасырын — О. М.) деген болатын (Соссюр 77, 156) *. Демек па-
радигмалық байланыс сөздерді ойда топтастыру, жинақтау, мағы-
наларын саралау арқылы жасалады. Осы қасиетін ескере отырып
Л. А. Новиков мәнді (парадигмалыіқ қатынас негізінде жасалын-
ған) сөз мағынасындағы сигнификатпен салыстырады, сигнифи-
каттың бір элементі ретінде көрсетеді (Новиков 82, 97) *. Эрине
мәнді біз де сөздің лексикалық мағынасындағы экстролингвисти-
калық немесе
бейнелік мағынадан бөліп алып, тілдің ішкі қасиет-
терімен байланысты мағыналық компонент деп көрсеткенбіз. Сол
үшін де мән сигнификаттық мағынаның бір элементі де, не нақ өзі
де бола алмайды. Автор сөз мағынасын тек «қатынастардан шы-
ғару», пайда болады деу барып тұрған структурализмге алып ке-
леді деп дұрыс қорытынды шығарған.
Біз де парадигмалық мағына тілдік система мүшелерінің өзара
қатынасынан пайда болады, оның басқа негізі жоқ деген пікірден
аулақпыз, тек мағына осы қатынастар негізінде анықталынады
деген пікірді жақтаушылардың біреуіміз. Пікіріміздің дәлелі ре-
тінде кез келген лексико-семантикалық тоитардың мүшелерінің
мағынасын компоненттік талдау әдісі бойынша семаларға бөліп
шығып, олардың арасындағы байланыстарды
көрсетуге болады
(Гак 72; Оразов 74) *. Мысал ретінде қозғалу етістіктерін талдап
көрелік.
Кел, кет, бар, жақында, алыста, жүр етістіктері — қозға-
лу етістіктері.
Кел етістігінде 1) қозғалған заттың не адамның бір
орыннан екінші орынға өткендігін білдіретін, 2) құрылықта болған
қозғалысты, 3) бағытты қозғалысты, 4) белгілі бір объектіге жа-
қындауға бағытталған қозғалысты білдіретін сема бар.
Кет етіс-
тігінде
кел етістігінен бөлектеніп жататын бір ғана — қозғалысқа
түскен заттың не адамның белгілі бір объектіден алыстауын біл-
137
діретін семасы бар. Демек
кел, кет етістіктері қозғалыска түскен
заттардың орнын өзгертуін білдіретін семалары аркылы бір лек-
сико-семантикалық топтың элементі (мүшесі) ретінде сыбайласып,
бір парадигмалық байланысқа түссе,
қарама-қарсы бағыттағы
қозғалысты білдіретін семалары арқылы антонимдік мағыналық
байланысқа түсіп, екінші семантикалық парадигмалық мүшесі
ретінде бой көрсетеді. Ал
бар етістігі болса, 1) козғалған заттың
не адамның орын өзгерткендігін, 2) құрылықта болатын қозғалыс-
ты білдіретін, 3) әйтеуір бір бағытқа бағытталған қозғалысты
білдіретін, 4) бұрынғы тұрған орнынан ұзақтауды, алыстауды біл-
діретін семалары бар. Бұл етістіктің
кел, кет етістіктерінен айырма-
шылықтары — бір бағытқа бағытталған қозғалысты білдірмейді.
Мысалы,
Бар деген соң бар, мазамды енді алма,—
деді Белгібай
Достарыңызбен бөлісу: