Ангелы не спят
жүктеу/скачать 16,06 Mb. Pdf көрінісі
|
| Рахимжан Отарбаев •
АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 372 373 – Әй, бауырым, ешкім жалаңбұт қалмайды, қо- рықпа, өзгелер өткізіп береді. Дәурен көпке дейін есін жия алмаған... ...Батып-шығып, шығып-батып ұз-зақ жүрді. Бет алысы базар-ды. Күндегісі осы. Шөл ғой шыдат- пай жүрген... Көше қазағының бәтуасыз әңгімесі- не құлақ түрген. Бірер әріптің обалына шығып мұрнынан сөйлей- тін мықыр шал қасын- дағы ұзын сирақ, безеу бет баласына кіжінеді кеп. – Былтыр піштірген қызыл өгізді сатып оқуға түсірдім. Мұғалімдерің зар сылайды, балаң әлі күнге әріп танымайды деп. Ал, керек болса... Қарғам сот болады деп шешең сүр, ісіп-кеуіп. Біз баяғыда кітапты сеп қоятын ек. Сылқыбай деген атағыма кір келтірдің, сатыры саман ит! – Түй, папа, қойшы енді! – дейді онысы... Үйелмелі-сүйелмелі екі кеңесшінің бірі – әлгі оң- бағыр қатындарға айтқызсаң, тайпа көсемімен та- ласты дейтін – Сырғалы. Қызылшырайлы, еркешора, еркін қимыл. Жана- рының бояуы әкесінікіндей қою жұқпаған, аспан түстес көгілдір. Қарама-қарсы кеп тұра қалғанда тепсінген қос анары алқымыңды тіреп, аузыңа асатып жібергендей екен. Сол күні Әлимасы: – Бастық адам енді біздің суымыздан дәм татса жақсы, – деп бейкүнә жымиған. – Қашанда сенің суатыңа құлаймын ғой, – деген бұл айғыр стақанды әдеттегідей төңкеріп жатып. - Айтпақшы, ертең театрға барайық. Жақсы спек- такль жүріп жатыр деп есіттім. – Барайық. «Мерседесіңе» мені мінгізесің бе? – Сақтанып, сыбырлап айтты. – Әрине. Сыңғыр ете түскен. Шыны ыдыс сынып, ауаға та- рап кетті. - Эй, родной, никто без штанов не останется, не бойся, продадут другие. Даурен долго не мог опомниться. ...Пропадая-появляясь, возникая-исчезая, шел долго. По направлению к базару. И каждый день так. Жажда же не давала покоя. Прислушался к бестолковым раз говорам уличных казахов. Маленький старичок своим гнусавым свистящим голосом, обижая шипящие, сердился на своего прыщавого длинноногого сына. - Продав в прослом году красного кастрирован- ного вола, устроил тебя на усебу. Усителя залуют- ся, говорят, до сего дня не знает букв. Вот это да. Мать твоя убездена, сто светик ее будет судьей. Мы в насе время книги проглатывали. Замарал мое, Зылкыбая, имя, селудивая собака! - Да, ладно, пап, прекрати-ка, – защищался тот. ...Из двух его советников, одна – как говорили ба- зарные женщины, да останутся они непутевыми, – «разругавшаяся с вождем племени» Сыргалы. Розоволицая, избалованная. Поведение вольное. Глаза не такие зеленые, как у отца, а цвета неба. Когда останавливается, попавшись навстречу, ее колыхающиеся парные гранаты упираются в гор- ло, будто суются для проглатывания. В этот день его Алима сострила с улыбкой: - Хорошо, если советник станет пить нашу воду. - Когда бы то ни было, буду падать у твоего водо- поя, – выпалив это, он, как всегда, залпом осушил граненый стакан. - Да, кстати, давай завтра пойдем в театр. Слы- шал, идет интересный спектакль. - Пойдем. А на «Мерседес» свой меня посадишь? – спросила осторожно шепотом. - Конечно. Раздался звон. Крошево разбитой посуды раз- брызгалось по воздуху. Рахимжан Отарбаев • АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 374 375 Іле қожасының кабинетіне енген. Төрдегі жігіт ағасы ләм-мимсіз, басын төмен тұқыртады. Жанында қаздиып, қырыққан серке бұттанып тұрған қызының қызылшырайы өңіп, аспан тү- стес көгілдір көзі ақайранданып кетіпті. – Не? – деді салған жерден. – Не? Дырдай басшы- сың. Әкемнен кейінгі. Еще, тұра қап есік көзінен сиырдың сідігіндей сары су ішесің. Содан кейін сені қай базаршы сыйлайды? Не?! Екі иінін қусырып, төменшіктей берген. – Тоңазытқышың толып, жарылып кетейін деп тұрған жоқ па? Не?! – Жә-жә, – деп қызы қара дауылды көтеріп бара жатқан соң қожасы тұқырған басын тіктеді. – Жә, енді! Дәурен қарағым, ел-жұртпен ара- лас-құралас болған жақсы. Бірақ, бұ қазақты бой- ыңа тым үйір ете берме. Балағыңа жармасса, бітті, басыңа бір-ақ қарғиды. Құрып кетсін! Сырғалы- ның жоқтап тұрғаны сенің абыройың ғой. Жас жастың тілегі бір деген. Бір-біріңе осылай қамқор, сүйеніш боп жүріңдер. Мен сырттарыңнан сүй- сініп, масаттанып отырайын. – Кешіріңіз... Абайламай. – Не? – Сырғалы, қой енді! Ал, Дәурен, менің мынадай жоспарым бар. Біз базар аштық деп өз қазанымы- зда өзіміз қайнап мәз бола бермейік. Көрші облыстарда, Алматы мен Астанада, жаңа, замани сауда орталықтары, шүкір, жеткілікті. Со- лардың озық үлгісін үйреніп, тың тәжірибесі бол- са іске асыруымыз керек. Жабайы сауда бүгін бар да, ертең жоқ. Халыққа мінсіз қызмет көрсету – парыз. Осы шаруаны Сы- рғалы екеуіңе аманаттағалы отырмын. – Жарайды, аға. – Жуасып айтқан. – Бәрекелді! Ендеше, бүгін ұшыңдар. Міне, би- Тотчас же зашел в кабинет хозяина. Тот сидел молча, понурив голову. Его дочь, раскрасневшись, стояла рядом с ним, как вбитый кол, вид ее был грозен, словно у остриженного холощеного козла, глаза цвета неба метали молнии. - Что-о?! – с ходу рявкнула она. – Да ты что! Ты же большой начальник. Второй, после папы. Еще, стоя у ворот, пьешь желтую, как моча коровы, воду. Какой торговец после этого будет уважать тебя? Что-о?? Вобрав голову в плечи, стал весь оседать. - Холодильник твой, наполнившись, готов уже лопнуть? Что-о!! - Ладно-ладно, – выпрямив понурую голову, по- пытался успокоить отец свою дочку, поднявшую бурю. - Ладно, хватит уже. Даурен, дорогой, общаться с людьми надо. Но слишком не подпускай казахов этих к себе. Ухватят за штанину, конец, считай, тут же вспрыгнут на голову. Да пропадут они… Будьте так же друг другу опорой, опекой. Я же со стороны любовался и гордился бы вами. - Извините... Случайно... - Что-о!?! - Сыргалы, хватит уже. Ну, Даурен, у меня вот ка- кие планы. Не будем вариться в собственном соку, быть самодовольными тем, что имеем базар. В соседних областях, в Алматы, в Астане доста- точно много новых современных торговых цен- тров. Надо изучить их достижения, если есть пе- редовой опыт, мы должны его использовать. Дикий рынок сегодня есть, а завтра его не будет. Наш долг – безупречно обслуживать народ. Это дело хочу поручить вам, двоим. - Хорошо, дядя, – выказал он покорность. - Ну, и отлично! Тогда, сегодня же вылетайте. Вот Рахимжан Отарбаев • АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 376 377 леттерің. – Қанша уақытқа? – Қызы мейірленіп қызылшы- райы мен аспан түстес көгілдір көзін қайтадан тапты. – Асықпай қыдырайық, әке! – Бір ай... екі ай... үш ай... Еріктерің білсін... ...Батып-шығып, шығып-батып ұз-зақ жүрді. Бет алысы базар-ды. Күндегісі осы. Шөл ғой шыдат- пай жүрген... Мұрнынан сөйлейтін мықыр шал қасындағы ұзын сирақ, безеу бет баласын әлі нықыртып барады. – Сендей сігіт кезімде ат үстінен түспейтін ем. Есіл састық, сендерге қор болған. Оқуды оқсат- пасаң қатын ал дедім. Көрші Құдайбергеннің қы- зына құда түсейін дедім. Семіз деп... Оның несі саман? Басының пайдасын білмейтін ит-ау! Қы- ста – сылы, сазда – көлеңке... – Түй, папа, қойшы енді... – Өй, нәлет! Үрлеп ауызға салғандай-ақ бала еді... ...Қала сайын тоқтап, бір төсектен өрген. Ілкі сәт- те қашқақтап бой тартқанда: – Не? – деген таныс дауысты естіген. – Осы мырғамның бәрі салбырап аспаннан түспеген шығар?! Менің арқам. Саған өле ғашықпын. Не?! – Жарайды, енді, – деді. – Мен де... – Жалы жатып қалған екен. – Жараса, су сатушы сұмырайдың көзін жоғалт! Барған бетте! – Ым! – Не? – Иә дедім ғой. Сонан соң... Жұп-жұмыр қос тақымның ортасын- да асау үйретіп жүргендей ме... Ұста дүкенінде билеты. - А на какой срок? – к дочери снова вернулся розо- вый лик и цвет неба в глазах. – Погуляем не спеша, с месяц... - Месяц… Другой. Третий. Сами решайте. ..Пропадая-появляясь, возникая-исчезая, шел дол- го. По направлению к базару. И ежедневно так. Жажда же не дает покоя... Гнусавый тщедушный старичок продолжал втол- ковывать нравоучения своему прыщавому длин- ноногому сыну. - В твои дзигитские годы я не сходил с коня. Нессастная моя молодость, позертвованная вам. Сказал зе, не мозесь уситься, зенись. Хотел по- свататься к досери соседа Кудайбергена. Заупря- мился, зирная, мол. Сто в этом плохого? Не знаесь выгоды, пес. Зимой – тепло, летом – тень... - Да, ладно, пап, прекрати-ка, – так же защищался сын. - Ой, беда! Был, словно вдутый в рот ребенок... ..Останавливаясь в каждом городе, просыпались в одной постели. В первые дни, когда пытался от- страниться от нее, слышал уже привычный воз- глас: - Что-о!?! Вся эта манна небесная, наверное, не упала, свисая, с небес. Благодаря мне. До смерти люблю тебя. Что-о? - Ладно, хорошо. Я тоже, – мямлил он. Грива его обвисала. - Если ладно, то избавься от торговки водой. Сра- зу по приезду! - М... - Что-о-о??! - Да, сказал же уже. После этого... На кого он похож? На обхваченного кругом колен, лежащего между ними, укротите- Рахимжан Отарбаев • АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 378 379 шоқ көсеп, күмпілдетіп көрік басып жатқандай ма... Базар емес, құдды жәннат бағында сайран салғандай ма... Бойын алақызба есірік сезім мең- деп Жарбайдан шыққан жалғыз ұлға әйтеуір тіз- гін бермей қойған. Қызығы тарап, қызуы басылмастай көрінген са- пардан оралысымен салып-ұрып кәдімгі Әлима- сына келген. Ығы-жығы кезек сирегенде ғана жа- нарын көтерді. – Барсың ба? – Жай ғана жымиды. Шыны ыдыс сынбады. Айналасын көзге көрінбес мұңмен құр- саулап тастаған екен. Екі қасының ортасындағы тарыдай мең балалап, жүзіне құмырсқаның ізіндей білінер-білінбес боп жайыла бастапты. – Жарбайдан апам келген. Сені іздеп жүр. Қол-а- яғым сырқырайды дейді. «Бұ заманда бастық болған бала қолға тұра ма», – деп уайым төгіп кетті. – Ым... - Қашан көшіріп аламыз? – деді үнсіз тұрып- тұрып. – Театрға да бармадық қой, Дәурен. – Жақсы спектакльдер ойналып кетіпті... ...Батып-шығып, шығып-батып ұз-зақ жүрді. Бет алысы базар-ды. Күндегісі осы. Шөл ғой шыдат- пай жүрген... Алдынан тағы кезіккенін көрдің бе? – Әдірем қал, – дейді кемпір мәз боп, қолын мықыр шалдан асыра сілтеп. – Қаладан тоқал іздеп жүрмін деуін. Басқа түгіл саған ақсақ мен ұстатпаспын. – Өйтіп құтырма! Сөп сұлдырып қоярмын. Әлі күнге қымыз ішіп, сал-сая сеп сүрмін. Ә-ә... Давай әдірісіңді айт! – Қой, жазған! Балалардан ұят-дағы. Ұзын сирақ, безеу бет бала мен күмірә болғыр қыз ля строптивой лошадки? На того, кто в кузнечной мастерской, шуруя огонь, раздувая меха, стучит по наковальне? Или того, кто расчетливо путеше- ствует не по базару, а по сладкой неге? Горячие и пьянящие чувства, охватив натуру, не давали оди- нокому выходцу из Жарбая натянуть удила. Не потеряв интереса, не остудив жар, как только вернулся из поездки, мигом помчался к Алиме. Только когда рассеялась беспорядочная очередь, увидел ее облик. - Живой? – только лишь улыбнулась. Стеклянная посуда не разбилась. Заметно окружила себя не- видимой глазу грустью. Родинка посреди бровей, напоминавшая просяное зернышко, размножаясь, еле заметно начала рас- ходиться по лицу, словно муравьиные следы. - Приезжала из Жарбая матушка. Искала тебя. Ноют, сказала, руки и ноги. Разве в это время удержишь в руках сына, ставшего начальником, сетовала она, рассыпая треволнения. - Г-хм... - Когда ее перевезем? – Пробормотал он, после некоторого молчания. - И в театр не сходили, Даурен. - Интересные спектакли уже прошли... ..Пропадая-появляясь, возникая-исчезая, шел дол- го. По направлению к базару. И ежедневно так. Жажда же не давала покоя. - Сгинь, – отмахивалась от гнусавого старичка движением руки старушка. – Смотри-ка, говорит, решил в городе найти но- вую жену. Не то, что другие, даже я хромая не дам себя догнать. - Не сути так! Заставлю сипать траву. До сих пор пью кумыс, хозу, ем конину. Э-э... Давай свой адрес. - Отстань, грешник! Перед детьми стыдно. В это время длинноногий, прыщавый юноша и, Рахимжан Отарбаев • АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 380 381 бұл кезде бір-бірін көзбен шағып жеп, ыржалаң қағып балмұздақ жалап тұрған... Сол күні жас отау тігеміз деген тілекпен мына тұрған «Неке сарайына» Сырғалыны жайнатып кіріп-шыққан. – Бір ай тез өтіп, той тарқап, шетелге шығып кел- сек екен, – деп Сырғалы сарғайған. – Африкаға ма? – Астапыралла, айдың-күннің аманында аузына түскен сөздің түрін қарашы. Бо- лашақ жұбайы батқан күннің бояқ сәулесіне ма- лып алғандай күреңітіп кетті. – Жоқ, Жарбайға. Арасы тым жақын деп есіттім. Екеуі де абайсыз айыбын шәйіп жарыса күліп жі- берген. Түс ауа жаны жай таппай алып-ұшып жұмысына келгенде: – Әлиманы «Жедел жәрдем» алып кетті! – Су ішіп құлады! – Суы несі, у ішіп жығылды! Ішкізді, ойы-бай, ішкізді! – Ішінде жеті айлық нәрестесі бар! – десіп қа- тын-қалаш онсыз да алау-жалау дүниенің аспан астын жаңғырықтырып жатты. Көз алды дөңгеленіп жүре берді. Жалма-жан кері ұмтылған. Аурухананың есігі алдында Сырға- лымен соқтығысып қала жаздады. Бұл қайдан жүр?! – Не?! – деді қалт тұра қалып. Таңертеңгі қызыл- шырайы өңіп, аспан түстес көгілдір көзі ақайран- данып кетіпті. – Кес-кестеме! – Не?! Операция столының жанына бұза-жара жет- будь она неладна, девушка с одноглазым пупком, впившись и, пожирая, друг друга глазами, зубо- скалили и лизали мороженное.... В тот день они вместе с сияющей Сыргалы посе- тили «Дворец бракосочетания», подали заявление о браке. - Скорее бы прошел этот месяц, устроилась свадь- ба, чтобы поехать заграницу, – размечталась Сыр- галы. - В Африку, что ли? Астафыралла, надо же, в здра- вом уме на язык попалось именно это. Будущая супруга, как будто ее окунули в красочный отсвет закатывающегося солнца, покраснела. - Нет, в Жарбай. Слышала, расстояние между ними небольшое. Оба неожиданно рассмеялись, опережая друг дру- га и очищаясь от напряжения. После обеда, не найдя успокоения в душе, впопы- хах прибежав на работу, услышал: - Алиму забрала «Скорая помощь»! - Выпила воду и упала, говорят. - Какую воду, выпила яд! Вынудили выпить, ой- бай, вынудили! - Носила в себе семимесячного ребенка! – голо- сили женщины, сотрясая поднебесную и без того перевернувшегося мира. Перед глазами пошли круги. Тут же повернул обратно. Перед входом в больницу чуть не стол- кнулся с Сыргалы. Что она здесь делает? - Что-о?! – воскликнула, резко остановившись. Утренний румянец побагровел, глаза цвета неба побелели. - Пропусти! - Что-о-о?! Пробился к операционному столу. Пожилой хи- Рахимжан Отарбаев • АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 382 383 кен. Тұп-тұтас аққа тұмшаланған кәрі хирургтің көзі шегірленіп кетті. Жанындағы екі мейірбике әзірейіл көргендей бажылдап жіберді. – Тоқтаңыз! – Сабыр ет! – Біз қолдан келгеннің бәрін жасадық. Беті әлгінде ғана жабылған мәйіт орнынан ақ нұр боп қайта көтерілген. Кәдімгі Әлимасы. Судағы бейнедей қалықтап кеп аңтарылып қалған мұның жанына жетіп тоқтады. Мұңайып, кінәлай қарап сәл бөгелді де, будай ыдырап төбеге сіңе берді. Қасында көктемгі алма ағашы гүліндей ақ көбелек қалт-құлт ұшып қоса кетіп барады... ...Батып-шығып, шығып-батып ұз-зақ жүрді. Бет алысы базар-ды. Күндегісі осы. Шөл ғой шыдат- пай жүрген... Дембіл-дембіл алдын кес-кестеп басынды-ау бұлар. Ақсақ кемпір мен мықыр шал жоқ, зым- зия. Ұзын сирақ, безеу бет бала күмірә болғыр қыздың жалаңаш белінен қапелімде біреу тартып әке- тетіндей тас қып құшақтап алыпты. – Жеп қояйын ба? – дейді. Бәлекеттің қолының сырықтайын көрдің бе, - жа- лаңаш белден асып қыздың өңір тиегін сипалап жатыр. – Тоясың ба? – дейді онысы көзін жайнақтатып. – Тоймасам тағы жейм. Былтыр піштірген қызыл өгіздің обалына қалған, Алла, ашқарақ ит-ай! Жөнді әріп танымай жүріп, әкесін жолда қалдырғандай екен... ...Дәл неке қияр сәтте аспанға көтеріліп кеткен ақ нұр Дәуреннен басқа жан баласына көрінбей судағы бейнедей сырғанап кеп Сырғалы екеуінің ортасына түсе берген. рург, полностью покрытый белым, смотрел на него посеревшими глазами. Две медсестры рядом с ним, словно увидев Газраила*, заверещали: - Остановитесь! Сюда нельзя! - Примите соболезнования... Мы сделали все, что могли. Вдруг... только что накрытый белым труп поднял- ся светлым сиянием. Самая настоящая его Алима. Воспарив, словно видение над водой, останови- лась рядом с ним, перепуганным до смерти. Не- долго посмотрев на него с тоской и укором, стала улетучиваться, как пар, впитавшийся в потолок. Вокруг нее и вместе с ней улетали порхающие ба- бочки, похожие на цветы весенней яблони. ...Пропадая-появляясь, возникая-исчезая, шел долго. По направлению к базару. И ежедневно так. Жажда же не давала покоя. Совсем обнаглели они, толкаясь и перерезая до- рогу. Нет старушки, ноги которой одолены ревма- тизмом и старика-коротышки след простыл. Длинноногий и прыщавый юноша крепко-на- крепко обнимает девушку, да превратись она в кувшин, за обнаженную талию так, как будто кто- то намеревается отнять ее. - Хочешь, съем тебя? – спрашивает у нее. Посмотри на руку бедокура, – обвив обнаженную талию, она шаловливо гладит верхнюю пуговку короткой кофточки девушки. - А насытишься? – игриво шепчет она, стреляя глазками - Не насыщусь, – так снова буду есть. Жаль кастрированного красного быка, зарезанно- го в «прослом» году во благо этого голодного пса! До сих пор, толком не отличая букв, оставил отца своего на обочине дороги... Светлое видение, в момент бракосочетания, ни- кем, другим кроме Даурена, незамеченное, паря, остановилось между ним и Сыргалы. Рахимжан Отарбаев • АНГЕЛЫ НЕ СПЯТ БЕЛЫЕ НЕБЕСНЫЕ БАБОЧКИ Рахымжан Отарбаев • ПЕРІШТЕЛЕР ҰЙЫҚТАМАЙДЫ АСПАНДАҒЫ АҚ КӨБЕЛЕКТЕР 384 385 Бұ жолы мұңайып та, кінәлап та қарамады. Тұн- жыр тартқан жанарында баяғы үміт оты өшіп, үрей мен мазасыздық шүпілдеп тұрды. – Жо-жоқ, – дегендей ернін тістеп, жанұшыра бас шайқады. – Жо-жоқ! Көктемгі алма ағашы гүліндей бір шөкім ақ көбе- лек ғайыптың ақ нұры мен Дәуреннің арасында қалт-құлт, қалт-құлт ұшып байыз табар емес. Көз алды бұлдырап, ақ гүлдер жауып кетті. Му- зыка болса кернейлетіп, Бекболат «Елім меніңді» аңыратып жатты. Ес-түссіз талып құлаған... Содан бері түсінде ақ көбелектердің соңынан қуып діңкелеп, аңқасы кеуіп оянады. – Некесіз жаратылған сәби екі дүниеде де шырыл- дап әкесін іздеумен өтеді, – десін әлдекім базарға кеп кіргенінде. Біте қайнасқан үн. Айналасын тінте қараған, қап арқалаған құла та- сқынның мұнымен ісі жоқ, тоғытылған қойдай ығып барады. Е, тәйірі-ай, жалғызының тойына кеп топалаңын көріп Жарбайына бәйіт айтып жылап қайтқан шешесінің даусы екен ғой. Бала күнде естігені құлағында тіріліпті. Кәдімгі Әлимасы тұратын орынға кеп (Базар қожасы әлдеқашан тегістетіп жіберген) мешел болған баладай құйрығын төсей кетті. – Су беріңдерші. Су! Су! Ылғи отырып жатып айтатын осы бір ауыз жалы- нышты ләмінен бұ жолы да жаңылмады. Кімнен сұрағаны белгісіз. Өзі де жауап күтпес. Содан қас қарайғанға шейін тырп етпейді. Дағдысы осы. Ақ көбелектер... Қалт-құлт еткен ақ көбелектер... На этот раз оно смотрело без тоски и укора. На печальном облике вместо угасшей прежней на- дежды плескались лишь тревога и беспокойство. - Не-нет, – словно умоляло оно, прикусив губу, и покачивая головой. – Не-нет! Стайка белых бабочек, похожих на цветы весен- ней яблони, порхая между Дауреном и светлым видением из небытия, не унимали свою дрожь. В глазах зарябило, они покрылись яблоневыми цветами. А музыка гремела гимном «Моя Отчиз- на». Упал без сознания... С тех пор, гоняясь во сне за белыми бабочками, просыпался, обессилив и иссушив зев. - Незаконнорожденный ребенок в поисках своего отца не находит себе места в обоих мирах, – ус- лышал голос у входа на рынок. Жгуче расплав- ленный голос. Пристально оглянулся вокруг, в сплошном потоке мешочников никому до него дела нет, плывут, как бараны в воде. Э, надо же, оказывается это голос матери, по- бывавшей на свадьбе единственного сына и ви- девшей все перипетии ее, а затем с плачем вер- нувшейся в свой Жарбай. Ожила в ушах речь, услышанная еще в детстве. Придя на то место, где Алима продавала воду, а хозяин базара давно закатал асфальтом, словно ребенок-инвалид, уселся на землю. - Дайте воды. Воды! Воды! И на этот раз не сбился с тона этой жалобной просьбы, повторяемой всегда на этом месте. Толь- ко неясно, к кому он обращался. И сам он не ждал ответа. До самой глубокой ночи не сдвинулся с места. И это превратилось в привычку. Белые бабочки... Порхающие белые бабочки... жүктеу/скачать 16,06 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|