139
Қазіргі
уақытта
есту
қабілеті
бұзылған
балаларды
классификациялауда 1961 жылы ұсынылған Л.В. Нейманның әдісі
қолданылады. Мұнда «саңыраулық» диагнозы 75-80 дБ кезіндегі естудің
жоғалуына қойылады. Саңыраулық сөйлеу диапазоны арқылы орташа
арифметикалық жағдайда (500, 1000, 2000, 4000) анықталады.
Саңыраулық 500-ден 4000 Герц аралығында былайша анықталады.
I деңгейі — 50 дБ-ден аспайды;
II деңгейі — 50-70 дБ;
III деңгейі — 70 дБ-ден артық.
Есту қабілетінің бұзылуын есту арнасының ерекшелігіне қарай төрт
топқа бөледі:
I топ – 125-250 Гц;
II топ – 125-500 Гц;
III топ – 125-1000 Гц;
VI топ – 125-2000Гц-тен жоғары.
Халықаралық классификация (1988ж.) бойынша
естудің орташа
деңгейдегі жоғалуына қарай: 500, 1000, 2000 Гц-пен төртке бөлінеді.
I деңгей – 26-40 дБ;
II деңгей – 41-55 дБ;
III деңгей – 56-70 дБ;
1Vдеңгей – 71-90 дБ;
Саңыраулық – 90 дБ-ден жоғары.
С
аңыраулық
– құлақ қалқанының түбінен берілген дыбыстарды өз
бетімен қабылдай алмаушылық, тұрақты түрдегі естудің жоғалуы. Бұл
кезде бала айтылмайтын кейбір дыбыстарды (ысқырық, қоңырау,
барабанды соғу) қабылдайды. Саңыраулық туа пайда болуы мүмкін және
жүре пайда болуы мүмкін. Жүре пайда болған саңыраулық, ерте
саңыраулық, сөйлеудің қалыптасқан кезеңінен кейін пайда болған
саңыраулық, кеш саңыраулық деп ажыратамыз.
Достарыңызбен бөлісу: