133
бойындағы халықтық қасиеттерді оятты. Патша шенеуніктерімен қақтығысқа
келгені үшін əкесі Байтұрсын мен оның үлкен ағасы Ақтастың сотталып
жер аударылуы, жазалаушы отрядтың елге жасаған зорлық-зомбылығы жас
Ахметтің жүрегіне жара болып түсті. Осы жара ұлғая келе, оны күрес жолына
дайындағаны да ақын туындыларынан көрінетінін «Анама хат» атты өлеңінен
үзінді алып, талдай, талғай түседі. Мысалы,
«...Оқ тиіп он үшімде ой түсіріп,
Бітпеген жүрегімде бар бір жарам.
Адамнан туып, адам ісін етпей,
Ұялмай не бетіммен көрге барам?!» [1, 56-б.]
.
Бұл өлең жолдары қаншама рет талай ғалым, талай ақынның жазбала-
рына арқау болды десеңізші! Бірақ, Ə.Кекілбайұлының баяндамасында
басқаша өрнек тапқандай, адамға өзшеге əсер беріп, басқаша сезім сыйлайды.
Жазушының пайымында
«азамат ақын сол дерттің халық басына түспеуін,
одан азат болуын армандайды». Өлеңнен адамшылық пен азаматтықтың ақ
туын жоғары ұстап, ел мүддесі үшін бар өмірін арнаған адамның биік идеалын
анық танып, дөп басуға болатынын межелей əрі шегелей айтады.
Достарыңызбен бөлісу: