Қaзaқ Тiлiнiң Өзектi Мәселелерi және Тәуелсiздiк Тaғылымы
143
Тілдегі дауыстылар да, дауыссыздар да 1) фонологиялық немесе 2)
фонетикалық жолдармен дамиды. Мысалы, ц, ч аффрикаттарының
ыдырап, т, с, ш, д, з, ж фонемаларын тілдік өмірге келтіруі –
табиғи, өз ырғағымен мыңдаған
жылдарды артқа қалдырған
фонологиялық жол. Ал ұяң дауыссыздар фонетикалық жолмен
дыбыстардың позициялық ықпалдасуы нәтижесінде пайда болған.
Сондай-ақ м-нің н-нен туындауы – фонологиялық жол, оның б-мен
сәйкестік түзуі – фонетикалық жол.
Дауыссыздармен қатар дауыстылар да тарихтың өн бойында
ұдайы дамып, сан алуан өзгеріске түсіп, қайта қалыптасып
отырған. Дауыстылардың түпкітектері мыналар:
1.
ә<*А
2.
е<иә<*иа; е<и; е<*а.
3.
ұ<*У.
4.
ү<ұ<*У;
5.
о<уа~ау; о<у; о<а.
6.
ө<уә; ө<о.
7.
ы<ұ<*У; ы<и; ы<у.
8.
і<и; і<ы; і<ү; і<Ø.
Жинақтағанда дауыссыздардың түпкітектері – *Т[С/Ш], *Р, *Һ,
*Н. Дауыстылардың түпкітектері – *А, *У, *И. Гипотезалық
күрделі *Т[С/Ш] аффрикаттарынан пайда болған ц, ч
аффрикаттарын да, қазіргі түркі тілдерінде функционалдық
қызмет атқаратын дыбыстардың қатарында болғандықтан,
түпкітектердің қатарына жатқызуға болады. Түркі тілдерінде
қанша
дауыссыз, қанша дауысты болса, осы түпкітектерден
таралғаны нақты фактілер негізінде айқындалып, анықталып отыр.
Жаңа фонемалардың шыққан көне тектерін өз орнына қойып бір
сөзді талдап көрелік. Қазақ үйлерінің есік маңдайшасына қарама-
қарсы, төменгі жағындағы жерге, еденге тиіп тұратын көлденең
ағашы табалдырық деп аталады. Заттық ұғым-түсінігі
белгілі
болғанымен, лексикалық мағынасы көмескіленген көне сөз.
Сонымен бірге дәл солай аталу себебін – уәжін де анықтай
алмаймыз. Бұрын бұл лексема қандай ұғымда жұмсалған десе,