Қaзaқ Тiлiнiң Өзектi Мәселелерi және Тәуелсiздiк Тaғылымы
16
Символ да метафора сияқты тілдік
тұлғаның тіліндегі ұлттық
мәдениеттің көрсеткіші ретінде көрінеді. Символдық таңба –
лингвомәдениеттану мен когнитивті лингвистиканың зерттеу
нысандарының бірі. Символ тілдік тұлғаның тіліндегі біріккен ой
жүйелерін көрсетіп, бір-екі сөзбен береді, сол себепті символдық
мәнді халқымыздың дәстүрлі ұғымдарын білдіретін сөздерден
іздеуіміз керек. Символды зерттеуші Қ.Қайырбаева бұл туралы:
«Сөз – символ жазушының айтпақ ойын дөп басып шығарманың
бейнелігін арттыру үшін қажет. Сөз – символдарды ғалымдар әр
түрлі қырынан зерттеген: рухани
мәдениет пен материалдық
мәдениетке қатысты [Е.Жанпейісов, Ж.А.Манкеева], түр-түс
атауларының
символдық
мағынасы
[Ә.Т.Қайдаров,
З.Т.Ақтамбердиева], символдық мәні бар фразеологизмдер сипаты
[Р. Сыздық, Г. Смағұлова, Н. Уәлиұлы], сұлулық символизмдер
[А.Қ. Сейілхан], символдың когнитивтік сипаты [Қ.Ә.
Жаманбаева], этномәдени атаулар символы [Қ.Т.Қайырбаева] т.б.
Ақ, қара түстері символикалық мәнге ие болады. Ақын «ақ» түспен
жақсылықты, «қара» түспен жамандықты таңбалайды. Ж.
Баласағұнның танымы, түркілік
рухы бұрын қалыптасқан
символдар мәнінен айқын байқалады: Заң-жосықтың бәрі өзгеріп,
құрыпты Ақ-қараны айырмастай былықты! (ҚБ 6490). Ақ «таза,
пәк» мағынасына ие: Көз қырыңнан жаппар ием, қалдырма,
Сыртқа теппе, ақпын сенің алдыңда (ҚБ 6560). Ақ сөйле / шын
сөйле бейнелі оралымы мына жолдарда көрініс тапқан: Бірінші –
тіл: ақ сөйле, айт ашығын Екінші – заң: ұстан адал, асылын! (ҚБ
5900). Ақ түс тазалықтың, пәктіктің, адалдықтың символы болса,
қара түс бұған керісінше. Түркітанушы
ғалымдардың пікіріне
жүгінсек, ақ, қызыл, сары, қара түр-түс сын есімдері етістік
түбірлерден семантикалық функционалдық трансформация
(конверсия) тәсілі арқылы пайда болған. Демек жоғарыдағы сын
есімдердің
бастапқы қимыл, қозғалыс әрекет мағыналары
ұмытылып, олардың орнына заттың сындық мәндері пайда болған.
Түр-түс табиғатын тереңірек ашу мақсатында ғалымдардың
ғылыми тұжырымдарына сүйеніледі. Ақ – сын есім
ретінде қараға
қарама-қарсы реңкті белгілейтін сөз. Ақ сөзінің этимологиясы
жөнінде түрлі пікірлер бар. Түркітанушы Э.В. Севортян «аға»
және «әке» деген туыстық атаулардағы екі сөздің де негізгі
«ақ»/«оқ»/ қартай етістігінен өрбіген деген пікір айтқан. Егер «ақ»
түбірінің көне түркі
тілінде шынымен, «қартаю», «жас ұлғаю»