Қaзaқ Тiлiнiң Өзектi Мәселелерi және Тәуелсiздiк Тaғылымы
229
Олар сөзге арқау,
ойға тірек болып, тілдің фразеологиялық бай
қорын жасауда ерекше қызмет атқарады.
Қазақ халқының ерте кезден қалыптасқан әдет-ғұрыптары мен
дағдыларында психологиялық іс-әрекеттер көп кездеседі. Сезімді,
көңіл-күйді, іс-қимыл әрекеттен көп сөзбен айтпай-ақ ыммен,
ишратпен, еппен сездіретін және соларды дәл бейнелейтін ойлы,
сесті ұғымдар бар. Адамның анатомиялық атаулары (соматизмдер)
олардың қимыл-қозғалыстарымен де тікелей байланысты.
Адамның
дене-мүшелері
арқылы
жасалған
қозғалыстар
соматикалық бейвербалды фраземалардың жасалуына ұйытқы
болған. Коммуникативтік актідегі бейвербалды тәсілдерді зерттеу
кинесикамен
байланысты.
Лингвистикада
кинесика
паралингвистикалық амал болып
табылатын қарым-қатынас
барысында
қолданылатын
кинемалар,
мимикалар
және
пантомимикалық
қозғалыстар,
дене
қимылдары
ретінде
қарастырылады.
Халық даналығындағы “ымды білмеген – дымды білмейді” ұғымы
осымен тікелей байланысты. Қазақ ұлтының әдет-ғұрыптарын
зерттеп, жинаушы, жазушы-этнограф С. Кенжеахмет дағды, ым-
ишара туралы былай дейді: “Әдет, дағды, ишара, ым арқылы
адамдар келісу, ашу-ыза, ұялу, жеңілу, жеңу, қайғыру, тағы басқа
көңіл-күй көрінісін білдірген. Қазақтың осы әдеті бүгін де
қолданылады. …Оны жас ұрпақ білген жөн. Халық әдет-ғұрпы
мінезіндегі өзіне жарасатын
осы ұғымдар іс-әрекет, бет-пішін,
түрлі қимылдар арқылы жасалады” [С. Кенжеахметұлы, 1998; 161
б.].
Ым және дене қимылдарын этикет формаларының құрамдас бөлігі
ретінде қазақ және орыс тілдері деректері негізінде қарастырған
А.Д. Сейсенова, ым және дене қимылдары тек қана
коммуникативтік жету мақсатында
әлеуметтік мотивацияға ие
болады. Бұл ерекшеліктеріне байланысты кинемаларды ұлттық-
мәдени нышаны бар құбылыс деп анықтауға болады. Сол себептен
тілдегі паралингвистикалық факторлар белгілі бір этностың