Туған күн қарсаңында өміріме шолу
Әр жыл сайын қаңтардың 22-де,
Аман-есен жеткенімде туған осы күніме.
«Не тындырдым, осы мен?» ойға батам,
Толқиды жаным тебіреніп сол бір кезде.
Зымырап сәтте өте шықты қас қағым,
Қайран, балалық дәурен – бал шағым.
Он үшімде асқарым-әкем өтіп өмірден,
Тағдырыммен тайталасқан жалғыз қалдым.
Ақылшым-анашымның кеңесімен кезінде,
Тірлік жасап, қадам бастым өмірге.
Талаптандым білімге, мамандық алу ойда боп,
Мектептен соң бардым шаһар – Семейге.
Студенттік өмір де өтті өз қиындық-қызығымен,
Қызметке де кірістім өз кезегімен.
Өмірде талай тауқымет, тағдырды да көрдім,
Сонда да келемін сапарда төзімменен.
Тіршіліктің қиын-қыстау шақтарында,
Құпия емес, сан мәрте қамықтым.
Қарсы қойдым жігерімді, қайратты да,
Қайсарлықта байқатып таныттым.
Сараласам, кездер көп ағат кеткен, бөлер ойды,
Қуанышты шақтарда болыпты жанға жайлы.
Қалайда, аласармадым адамдық қасиеттен,
Өмірде жақсылыққа еліктеп түзедім бойды.
Оң қабақ танытса алдыңғы лек, үлкендер,
Қуанамын, күткен негізгі сыйым сол-дағы.
Арманым, артымдағы ұрпақтар мен інілер,
Бағалап, ағалап жүрсе құрметпен болғаны.
Кеп қалдым елу асып, елу бес жасқа да,
Қайткенде де айналды жастық шақ арманға.
Өткен күндер кетті қайтып енді келмеске,
Болғанмен ризамын бәріне де бұл жалғанда.
Септігім тисе ұрпаққа кішкентай болса да,
Тыншыр еді көңілім, бақыттымын тек сонда.
Көшсем де ертең өмірден сағым болып,
Қуаныштымын бір белгі, із қалса артымда.
Достарыңызбен бөлісу: | 
