Бағдат Оралбайұлы «Тегімізді тануға талпыныс»

Сүйікті жарларымыз.

Ардақты аналарымыз,

Сүйікті қыздарымыз, сіздерсіздер.

Әдемі әніміз.

Көрікті гүліміз,

Әуезді үніміз, сіздерсіздер.

Құпия сырымыз.

Бойдағы тұмарымыз,

Аңсайтын құмарымыз, сіздерсіздер.

Көрмесек сағынарымыз.

Қалаулы қалқамыз,

Қымбатты алқамыз, сіздерсіздер.

Шаңырақта шырағымыз.

Дастраханымыздың иесі,

Әулетіміздің киесі, сіздерсіздер.

Ұрпақтарымыздың анасы.

Басты байлығымыз,

Аяулы асылдарымыз, сіздерсіздер.

Баянды бақытты

Қуаныш, шаттықты

Мағыналы өмірді,

Шалқыған көңілді тілейміз сіздерге.
Қонып бақ бастарыңа,

Қосылсын жас жастарыңа.

Болсын әрқашанда

Қосақтарың қастарыңда деп тілейміз сіздерге.

Неткен сұсты, жайсыз еді күздің мына салқыны.

Мазалады-ау суық желі амалсыздан ықтадым,

Өне-бойды тінткілеген тітіркендіріп ызғары.

Құлазыған иен даладай менің-дағы көңілім.

Тәнім тоңды, не пәле жанымды қалтыратқан,

Жылылықты аңсай ма жауыр болған өмірім?

Жасыл көйлегін, жарасымды, шешті кім?

Сұрғылт аспан, күннің де сұрқы тым оғаш,

Дүниенің бәрі жайсыз жүдеу-ақ тым.

Көз сүйсінтер көркінен айрылып, сарғыш тартқан.

Сары жапырақтар белгісі ме әлде сағыныштың,

Ғашықтардың қосыла алмай сарғайып азаптанған?

Аялдауға мұршасы жоқ жолаушыдай не еткені

Күн-қыздың бұрынғы қайда кеткен қызуы?

Жаныңды, тәніңді елжірететін шуағымен өпкенді.

Көңілді күлкісінен айырылыпты бұлақ та аққан.

Салпыңқы қабақ танытып түксиеді бар әлем,

Қара-қоңыр түсте, ымырт шақ жерді жапқан.