Демек, Ш.Смаханұлының ән-өлең мұрасы қоғам-кезең көріністерінен бастап адам өмірі мен еңбегін, ұлт пен ұрпақ сабақтастығын, дәстүр мен дінді, тарих пен танымды, тіл мұратын, тәлім-тәрбие арналарын, жан-жануарлар әлемін, халықаралық тақырыптарға арналған аса ауқымды әрі тым шетін мәселелердің бәрі-баршасын тамыршыдай тап басып, жіті бақылап, сергек саралайды
Осы орайда, әдебиет зертеушісі, профессор Ж.Дәдебаевтың тану мен талдауға, ойлар мен толғаныстарға негізделген көзқарастарының маңызы зор. «Шона Смаханұлының әдеби мұрасының басты саласын сықақ, мысал жанрында жазылған шығармалар құрайды. Ақынның сықақ өлеңдері негізінен, белгілі бір ғана ой айналасына құрылады әрі етек-жеңі жинақы, көлемі жағынан шағын болып келеді. Олардың қай-қайсысында да адам бойындағы кемшілікке, қоғамдағы олқылыққа сын айтылады. Ақын айтқан сынның өзі бірде әжуа, бірде мазақ, бірде келеке түрінде келіп, әлденеше құбылып отырады да көркемдік-эстетикалық тұрғыда мейлінше әсерлі. Ақынның сыншыл ойы көбінесе өсек-өтірік, мақтаншақ, еріншек, жалақорлық пен пәлеқорлық, қулық пен сұмдық секілді кісі бойындағы оңбаған қылық пен құлықты аяусыз әшкерелеп, адам болам деген азаматты олардан аулақ болуға, абай болуға шақырады» дейді ол.
