Бұл кітпақа қазақтың ұлы жауынгер ақыны Ма

Малың бер де басын қос,
Басыңа тарлық түскенде,
Ардақтаған әділ жанын 
аяр ма?
2
Біз бір енеден бір едік,
Бір енеден екі едік,
Екеуіміз жүргенде,
Бір - бірімізге ес едік.
Бір енеден үш едік,
Үшеуіміз жүргенде,
Толып жатқан күш едік.
Бір енеден бес едік,
Бесеуіміз жүргенде,
Алашқа болман деуші едік.
Өтемістен туған он едік,
Онымыз атқа мінгенде,
Жер қайысқан қол едік.
3
Еділді көріп емсеген,
Жайықты көріп жемсеген.
Таудағы тарлан 
шұбар біз едік.
Исатайдың барында,
Қара қазан, сары бала
Қамы үшін қылыш сермедік.
Шабытымыз келгенде,
Ерегіскен дұшпанды
Шетінен сүйреп жеп едік.
Баста дәурен тұрғанда,
Біздер - дағы, Бәйеке,
Оза көшіп, кең жайлап,
Еркімен еркін жатқан ер едік.
            
4
Еділ үшін егестік,
Тептер үшін тебістік.
Жайық үшін жандастық,
Қиғаш үшін қырылдық,
Теңдікті, малды бермедік,
Теңдіксіз малға көнбедік.
Со секілді асқан қайраттан,
Ойлашы, кәне,не таптық?
разве  будешь  прятать  скот,
не  отдашь  все  для  победы,
чтобы  выручить  народ?!
Коль  беда  твоей  Отчизны
докатилась  до  ворот,
пожалеешь  разве  жизни,
не  отдашь  и  кровь,  и  плоть?!
2
Одного родила мать,
а  затем нас двое стало,
Мы друг друга защищать
научились ещё  смалу.
Нас троих родила мать,
трое  -  это  уже  рать…
А  когда  нас  стало  пять,
мы  привыкли  побеждать.
Но вот десять стало нас,
Утемиса  сыновей,
тут настал победный час,
удалых  богатырей!
   
3
Восхищавшиеся  Волгой,
услащенные  Уралом,
мы  в  горах  скакали  вольно,
сев  на  сивых  иль  чубарых,
мы  при  жизни  Исатая,
долг,  призванье  исполняя,
саблей  головы  сносили,
а врагов же, полоня,
заарканив,  на  конях,
за  собою  волочили.
Знай,  султан,  мы  не  забыли,
когда  в  нас  кипели  силы,
мы  достойно,  вольно  жили,
независимыми  были.                   
   
4
Мы  за  Волгу  волком  выли,
за  Урал  рубак  рубили,
за  Тептер  топтали  тропы,
а Кигаш всегда был наш.
Мы  за  равенство  не  спали,
волю,  скот  не  отдавали,
хоть  и  бились  мы,  рубились,
но  чего,  чего  добились?
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
182
183

5
Ханның кірген ақ орда,
Бұзуын ойлап кеңестік.
Аламанға жел беріп,
Аса жұртты меңгердік.
Қара қазақ баласын
Хан ұлына теңгердік.
Өздеріңдей хандарды
Қабырғасын сөгілтіп,
Қабырғадан аққан қан
Ат баурына төгілтіп,
Әділ жаннан түңілтіп,
Ат көтіне өңгердік.
Күндердің күні болғанда
Со секілді асқан қайраттан,
Ойлашы, кәне,не көрдік?        
                   
6
Кешегі Исатайдың барында,
Алақандай Нарынды
Бастаушы едім құлаштай.
Жәбір беріп жала етсең,
Былғанған басым ласқа - ай.
Мен бір шарға ұстанған
Қара балта едім,
Шабуын таппай кетілдім,
Қайраса тағы жетілдім.
Көрмес, келмес деп едім,
Өз еркіммен бетіңді - ай.
Есігіңнің алдына
Ұрмай, соқпай келтірген,
(Арманың бар ма құдайға)
Мынау Махамбет сынды 
«жетімді - ай»!
5
Мы  вынашивали  планы
разрушенья  власти  клана,
большинство  сынов  народа
вовлекали  мы  в  походы,
чернь,  простой  народ  казахский,
мы  равняли  с  ханской  кастой,
а,  тебе  подобных  ханов,
вырывая  их  из  стана,
ребра  с  ревом  распоров,
их пролившуюся кровь,
превратив в коней покров,
брали  в  плен,  будто  улов,
затащив  на  конский  круп,
завершали  ратный  труд.
Только  вот,  в  конце  концов,
что  нас  ждало,  храбрецов?
6
Да,  при  жизни  Исатая
я  надеялся  и  верил,
честь  и  чувства  источая,
каждый  шаг  саженью  мерил.
А  вот  ты  стал  притеснять,
ненавидеть,  клеветать,
окуная  меня  в  дрязги,
ложью,  грязью  обливать.
Я секирой был  острейшей,
не  найдя  же  с  кем  рубиться,
от  бездействия  в  дальнейшем
оставалось  притупиться.
Ты  же  стал  меня  «точить»,
с  болью  мне  пришлось  
                                искриться,
в  силу  этих-то  причин
вновь  заставил  заостриться.
Я  не  думал,  знать  не  мог,
что  увижу  твой  порог,
видно,  ты  молился  Богу
и  просил  упорно,  долго,
чтобы  он  тебе  помог,
Махамбета  обездолив,
навязавши  свою  волю,
его  вынудить  ты  смог
бить  челом  у  своих  ног.
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
184
185

             
7
Ханнан кегім ала алмай,
Арқаның 
алпыс екі саласына барғанда,
Айдаһардай арбадың,
Арбадың да қалмадың.
Қайрат қылар ер біз болсақ.
Заманымда болған «сұлтаным»
Бізді жіпсіз байладың.
8
Еділ мен Жайық 
жер еді - ау,
Мекен еткен шаруаға,
Жағасы қорған 
жай еді - ау.
Жай - қоныстан айрылып,
Біз бір қаңғып 
жүрген қарашы.
Қайта - қайта іздетіп,
Менде қандай ауыр 
ақың бар еді –
Қаңғырған емей немене,
Қара баста сенім жоқ.
Қаттылық емей немене,
Ханның бетін көру жоқ.
Кәрің қатты хан ие,
Қанша қаттылық етсең де,
Ажалдан бұрын өлім жоқ.
                    
9
Мен ақ сұңқар құстың 
сойы едім,
Шамырқансам тағы кетермін,
Кетпей де нешік етермін?
Бұл барғаннан барармын,
Қиядан орын алармын,
Өтініп алып от жақпан,
Дұшпанға қылыш ұрармын.
Жазға бір ай қалғанда,
Ала сапыран болғанда ,
Бөліне көшкен еліңді
            
7
Когда  кровь  и  пот  проливши,
хану  все  ж  не  отомстивши,
находился  я  в  изгоях,  -
без  забот,  труда,  без  боя,
ты,  султан,  оплел  драконом
и  драконовским  законом,  -
хоть  мы  были  не  из  робких,
ты  связал  нас  без  веревки.
8
На  брегах  Урала,  Волги
наши  предки  жили  долго,
для  людей  трудолюбивых
были  пастбища  и  нивы,
а  брега,  при  всем  при  том,
были  крепостью,  щитом.
Обездоленный,  бездомный,
я  лишен  того  раздолья,
у  меня  ни  дать,  ни  взять,
ты  же  стал  вдруг  вызывать,
что  еще  хотел  отнять?
Без  сомненья,  обездолен,
безусловно,  «обездомен»,  -
как  у  загнанного  зверя,
обострилось  недоверье.
Ты,  как  сын  своей  породы,
оторвался  от  народа,
потому  суров,  жесток
и,  конечно,  одинок.
Твёрже ты природной тверди,
но  жестокостью  не  зли,
никому  меня  до  смерти
не  стереть  с  лица  земли!              
9
Я  -  потомок  вольной  птицы,
мне  в  неволе  не  прижиться,
чем  довольным  быть  в  неволе,
лучше  вовсе  удалиться.
Удалиться,  с  небом  слиться,
где-то  на  степном  просторе,
стан  разбив  у  косогора,
защищая  свой  очаг,
с  неприятелем  рубиться.
Я  уйду,  но  все  же  тихо
буду  ждать  неразберихи,
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
186
187

Бөріккен қойдай қылармын.
Жарыла көшкен еліңді,
Жаралы қойдай қылармын.
Мен кеткенмен тек кетпен,
Сізден артық табармын.
Ашуыма көп тисең,
Өзекті жанға бір өлім,
Ордаңды 
талқан қылып шабармын.
10
Беркініп садақ асынған,
Біріндеп жауын 
қашырған.
Құйқылжыған құла 
жирен ат мінген,
Құйрық, 
жалын шарт түйген,
Мен кесекті ердің 
сойымын,
Кескілеспей 
бір басылман.
Алдыңа келіп тұрмын деп,
Ар - намысым қашырман.
Сүйегім тұтам қалғанша,
Тартылмай 
сөйлер асылмын.
Ей, тақсыр - ау, 
ей, тақсыр,
Бойың жетпес биікпін,
Бұлтқа жетпей 
шарт сынбан!
Айта келген сөзім бар,
Не қылсаң да жасырман.
Шамдансам 
жығар асаумын,
Шамырқансам 
сынар болатпын,
Кәр қылар деп, 
              «тақсыр - ау!»
Аяғыңа бас ұрман.
Бәйеке «сұлтан», 
                           ақ сүйек,
Қыларың болса 
              қылып қал,
Күндердің күні болғанда,
Бас кесермін, жасырман!
из  засады,  словно  волк,
оплачу  тебе  свой  «долг»:
поступлю  с  тобой  плачевно,  -
твои  вырежу  кочевья.
Я  уйду  не  просто  так,
а  найду  получше  благ,
если  станешь  вновь  сердить,
я  примусь  орду  громить.
10
Наготове  лук  державший,
на  конях  различной  масти,
норовистых  иль  отчасти,
раздробив,  врагов  гонявший,
отпрыск  я  лихих  рубак,
не  могу  без  рубки,  сечи,
разойтись  с  врагом  никак.
Прибыл  хоть  с  тобой  
на  встречу,
сохраню  степенность,  честь,
прямоту  и  резкость  речи,
пока  дух  мой  в  теле  есть.
Эй,  владыка,  господин,
свысока  всех  давишь  ты,
но  ты  низок,  не  высок,
ведь  «Высочество»  -  не  Бог.
Я  же  вырос  высоко,
достигаю  облаков,
хоть  высокий  носишь  чин,
не  достичь  моих  вершин.
Хоть  забей  меня,  зарежь,  -
заострю  я  свою  речь,
поднатужься  и  держись,
но  смотри,  я  норовист.
Ты  жесток,  но  ты  не  Бог,
чтоб  униженно  я  мог
бить  челом  у  твоих  ног.
Тут  ты  властвуешь,  султан,
здесь  ты  смел,  
ведь  тут  твой  стан,
если  что-то  хочешь  сделать,
сделай  ты  со  мной  сейчас,
а  иначе,  в  час  удачи,
в  другом  месте,  в  иной  раз,
я  не  скрою,  -  изловлю,
сразу  голову  срублю…
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
188
189

11
Ақ сүйек сұлтан, Байеке, 
Әкім болған сен едің,
Алдыңа келіп арыз айтар
Қас қарашың мен едім.
Іштегі толған шерімді
Бір толғасам деп едім.
Алдыңа отырып, Бәйеке,
Арызымды айтып толғадым,
Іштегі түйін шешілді.
Айтып-айтпай немене,
Ер тілегі кесілді.
Мінгенде аттың тұяғы
Таға салмай тесілді.
   
          
12
Ей, тақсыр - ау, ей, тақсыр!
Боз орданы тіктім деп,
Боз ағашты жықтым деп,
«Ханым, ханым» дегенге.
Көтере берме бұтыңды,
Көптіре берме ұртыңды,
Күндердің күні болғанда,
Өзіңнен мықты жолықса,
Ту сыртыңнан 
жармай алар өтіңді.
Тәуекел таққа бел байлап,
Қималы найза өңгеріп,
Боз балаға жел беріп,
Атқа мініп шыққанда,
Ұлым қалмақ сенің де,
Көрер едім көтіңді.
13
Мен, мен едім, мен едім,
Мен Нарында жүргенде
Еңіреп жүрген ер едім.
Исатайдың барында
Екі тарлан бөрі едім,
Қай қазақтан кем едім?
Бір қазақпен тең едім.
Өздеріңдей хандардың,
11
Ты,  султан,  из  «белой  кости»
и  назначенный  правитель,
я  же  -  
твой  противник  жесткий,
не  судья,  а  заявитель.
Чтоб  огонь,  тоску  души
словом  смелым  заглушить,
Байеке,  пришлось  явиться,
чтоб  развязок  всех  узлов,
не  мечом  и  не  десницей,
а  суждениями  добиться.
Только  слитки  моих  слов
переплавлены,  разлиты…
У  коня  же  без  подков
продырявлены  копыта.
            
12
Эй,  владыка,  господин,
но  не  Господа  ты  сын,
белой  хвалишься  ордой,
не  дубовый  рубишь  лес,  -
валишь  гниль  и  сухостой.
На  обманчивую  лесть
хватит хвост свой  задирать,
пенный рот свой раскрывать.
Если  встретится  однажды,
кто  сильней  тебя,  отважней,  -
из  себя  кого  ни  корчь,  -
твою  выдавит  он  жёлчь.
Если,  взяв  свое  копьё,
чтобы  истины  добиться,
на  безмерный  риск  решусь,
будто  юный,  устремлюсь
на  коне  колоть  вражьё,
то  увижу,  супостат,
твой трусливый,  толстый  зад!
13
Жил  я,  был  я,  жил-был  я,
жил  в  Нарыне,  там  в  меня
вжился  дух  богатыря!
Был  при  жизни  Исатая
двуматерым  волком  я,
путь  нелегкий  избирая,
разве  ниже  был  кого-то?
Равным  сыном  был  народа.
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
190
191

Қарны жуан билердің ,
Атандай даусын ақыртып,
Лауазымын көпке шақыртып,
Басын кессем деп едім.
Еділдің бойы ен тоғай,
Ел қондырсам деп едім.
Жағалай жатқан сол елге
Мал толтырсам деп едім.
Еңсесі биік Ақ орда,
Еріксіз кірсем деп едім.
Керегесін қиратып,
Отын етсем деп едім.
Туырлығын кескілеп,
Тоқым етсем деп едім.
Тақта отырған хандардың
Төрде отырған ханымын
Қатын етсем деп едім.
Әлдилеген баласын
Жетім етсем деп едім.
Хан сырқаты - сары бал,
Сұраусыз ішсем деп едім.
Ханның киген кіреуке
Үстіме кисем деп едім.
Қанықейдей көріктіңді
Қалыңсыз құшсам деп едім.
Тінікейдей тектіңді
Ителгі көзің төңкеріп,
Күшіктей даусын қыңсытып,
Аш күзендей белін бүгілтіп,
Әділ жаннан түңілтіп,
Ат көтіне үңілтіп,
Артына салсам деп едім.
Тілекті Тәңір бермеді,
Өздеріңдей хандарды
Осылай бір қылсам деп едім.
14
Мен - мен едім, мен едім!
Мен Нарында жүргенде
Еңіреген ер едім.
Исатайдың барында
Екі тарлан бөрі едім.
Ерегіскен дұшпанға
Қызыл сырлы жебе едім.
Жақсыларға еп едім,
Жамандарға көп едім.
Ерегіскен дұшпанның
Екіталай болғанда
Азыққа етін жеп едім.
Хан баласы ақсүйек,
Независимо  от  рангов,
всех  султанов,  биев,  ханов,
подлецов,  жестоких  трусов,
кровососов-толстопузов,
вызывая  смертный  рев,
я  лишить  хотел  голов.
Я  на  Волге  многоводной
роду  дать  мечтал  угодья,
чтоб  богатым  был народ,
я  мечтал  размножить  скот,
заходить  в  орду  для  встречи
я  хотел,  расправив  плечи,
остов  той  орды  и  кров
я  хотел  рубить  для  дров,
разорвав  кошму-покров,
потник сшить я был  готов,
жён  же  тех,  кто  был  на  троне,
взять  себе  желал  я  в  жены,
их  же  весь  дальнейший  род
превратить  желал  в  сирот,
пить  хотел  без  позволенья
ханский  мед,  его  варенья,
с  удовольствием  и  смехом
примерять  его  доспехи,
а  из  ханского  гарема
жен  хотел  иметь  на  время.
К  сожаленью,  не  случилось,
что  хотел  -  не  получилось.
14
Жил   я,  был  я,  жил-был  я,
жил  в  Нарыне,  там  в  меня
вжился  дух  богатыря!
Был  при  жизни  Исатая
двуматерым  волком  я,
а  для  вражеской  же  стаи
цвета  крови  был  стрелой,
для  достойных  был  я  ровней,
для  никчемных  же  -  горой,
мой  же  вечный  враг  по  крови
был  моей  мясной  едой.
Хана  сын  ты,  в  этом  соль:
между  нами  месть-раскол,
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
192
193

Ежелден табан аңдысқан
Ата дұшпан сен едің,
Ата жауың мен едім.
Ежелгі дұшпан ел болмас,
Етектен кесіп жең болмас.
Хан баласы ақсүйек,
Байеке сұлтан сен болып,
Сендей нарқоспақтың баласы,
Маған оңаша жерде жолықсаң,
Қайраңнан алған шабақтай
Қия бір соғып ас етсем,
Тамағыма қылқаның 
кетер демес ем.
ҚАҚАҚУЛАП ШАҚЫРМАЙ
Қақақулап шақырмай, 
Қанды көбік түкірмей, 
Алғыншы алған арудың 
Ақша бетін солдырмай, 
Ата менен ананы 
Қайғыменен қатырмай, 
Әлпешті ұлың жат болмай. 
Шайған жалғыз малтаның 
Сатқанда суы ат болмай, 
Бұзбай құлан пісірмей, 
Мұз үстіне от жақпай, 
Қапыда қалған қасқамын, 
Қақ жүректен 
найза түйретпей,  
Найзаны күнге қуратпай, 
Қарсыласқан дұшпанның 
Қабырғасын 
бір-біріндеп 
                         күйретпей, 
Әлі де болса қорқа алман, 
Адасып қалған үйректей.
ты  -  мой  древний  корень  зол,
я  же  с  предками  для  дров
ваш  и  твой  рубил  престол.
Кровный  враг  не  скрасит  кров,  -
как  отрезанный  подол,
непригож  для  рукавов.
Ты  кичишься  «белой  костью»,
то -  случайность, а  не  свойство…
Хоть  султан  ты,  Байеке,
где-то  в  поле,  вдалеке,
на  какой-нибудь  дорожке
изловлю…   Будто  рыбёшку,
кулаком  или  ладошкой
оглушу  и  проглочу,
и  совсем  не  побоюсь,
что костями подавлюсь…
С  РОДОВЫМ  ПРИЗЫВОМ
С  родовым  призывом-кличем
не скакав  самозабвенно,
в  жаркой  схватке  рукопашной
не  плюясь  кровавой  пеной,
светлым  ликом  новобрачной
не  любуясь  преблаженно,
мать,  отца,  печалю,  скорбью
не  пытая  тяжеленно,
не  оставив  в  отчуждении
подрастающую  смену,
не  сумев  извлечь  прибыток
при  торговле  и  обмене,
тушу  целого  кулана
не  испекши  вожделенно,
в  лютый  день  на  льду  не  греясь
у  огня  благословенно,
не  держа  копье  под  солнцем,
как  засохшее  полено,
в  ненавистные  сердца
не  вонзив  его  мгновенно,
ребра  злостного  врага
не  ломая  постепенно,
был  застигнут  я  врасплох,
я  в  руках  у  рока  пленный.
Все  же  к  страху  и  боязни
относящийся  презренно,
горемычный  я,  как  будто,
заблудившаяся  утка.
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
194
195

АЛМАС ЕМ
Қылыштай киғыр алмас ем,
Шарға 
               шауып 
                              мұқалдым,
Суаруы қанық көк сүңгі ем,
Сұғуын таппай тот алдым.
Жалаулы найза майырылып,
Жау тауымды шаққанын,
Дұшпан қайта қайырылып,
Туымды менің жыққанын
Енді қайтып ұмытармын?!
Алайда бір шеңдессем,
Ауыр жүкке кездессем,
Қара нардай-ақ
Саздауға қарсы жұлқармын.
АҚСҰҢҚАРДАН ТУҒАН 
Асқар, асқар, асқар тау,
Асқар таудың со бүркіт 
Ылдидың аңын шалар ма?!
Асқар таудың басына
Лашын, сұңқар жүн төксе,
Далада қалған сүйек деп,
Шеніне қарға жолар ма?!
Ақсұңқар құстың баласы
Қасқыр тартқан жемтікке
Ағармай көзі қонар ма?!
Лашын, сұңқар жүн төксе,
Далада қалған сүйек деп, 
Шеніне қарға жолар ма?!
Артымда қалған алғаным – 
Қытайы қызыл көйлегі
Күнге қойсаң оңар ма?!
Мұндай қорлық болар ма?!
Мен ақсұңқардан туған 
                                 құмаймын,
Бір сұңқарға 
                           жұбаймын.
Сауырыма қамшы 
                                   тигізіп,
Шаппай неғып 
                       шыдайын?!
Түбін қазған 
                   мен – бәйтерек,
Толқуменен құлаймын.
БЫЛ  АЛМАЗНЫМ  Я  МЕЧОМ
Был  алмазным  я  мечом, 
но  пришлось  с  точилом  биться,
об  точило  затупиться.
Кровью  сытым  был  копьём,
не  найдя  в  кого  вонзиться,
обречён  я  превратиться
в  жертву  ржавчины-убийцы.
Как  забыть  мне,  как  мой  враг,
проявив  коварство,  прыть,
подрубил  мой  гордый  флаг,
как  же  это  все  забыть?
Коль  придется  вновь  пройти 
трудный  путь  и  путь  жестокий,  -
как  матерый  мощный нар, 
вырву  сам  себя  из  топи.
Я  ОТ  СОКОЛА  РОЖДЕННЫЙ 
Горы, горы, пики гор!
Здесь орёл  -  король охоты.
Разве он в полёте гордом
ищет живность на болоте?!
Стал бы ястреб с неба падать,
если он не бестолков,
на разодранную падаль,
после трапезы волков?!
Когда сокол пух и перья
белой россыпью разбросит,
вороньё без недоверья
разве примет их за кости?!
Толку в том, что я в живых,
коли рядом меня нет?!
Красный шёлк моей  жены
потерял на солнце цвет.
…Я от  сокола  рождённый…
Как в неволе мне прижиться?
Да к тому же себе в жёны
тоже хищную выбрал птицу.
Вновь пернатым стать бы ловчим,
не изнеженным павлином
иль собакою быть гончей,
а не жертвою гонимой.
Я теперь - огромный  тополь,
на подкопанных корнях,
раскачавшись ветром вдоволь,
рухну, может  быть,  на  днях.
БЕКЕТ ҚАРАШИН • МАХАМБЕТТІҢ  ЖЫР-ЖЕБЕСІ
 
Б. ҚАРАШИННІҢ АУДАРМАЛАРЫ
         СТИХОСТРЕЛЫ  МАХАМБЕТА • БЕКЕТ КАРАШИН
 
ПЕРЕВОДЫ Б. КАРАШИНА
196
197

жүктеу/скачать 18,36 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: