C 32 Сейілхан Р. С 32

Роза СЕЙІЛХАН
182
***
Кінәлімін,
Болмысым күнә менің,
Күнә моншақ 
шашылды жылап едім.
Санаменен сезімнің шеңберімен,
Сенделумен келеді бір әлемім.
Кешір дедім
Сонда да күліп тұрып,
Бүлдіргенім, 
түп-түгел тұнық қылық.
Пендемін ғой,
Қашанғы алып жүрем,
Жүрегімді кілті жоқ 
құлып қылып.
Жыламаймын.
Үзілген тамшыларым.
Қырық жаным 
шарпыған шамшырағым,
Тозаңынан тосырқап қалған кезде,
Мөлтек-мөлтек 
мөлдірге малшынамын.
Кінәлімін,
Десе де кінәлімін,
Есіме сап күнде оны тұрады мұң.
Өміріме ою сап жүрген тағдыр,
Өрнегінің келтірер бір әдібін.

АҚ БҰЛТТАР
183
Кінәлі емен,
Болмысым күнә менің.
Күнә моншақ шашылды 
жылап едім.
Жұмбағы көп 
жанымның жұмбағына,
Жалғыз жауап беріп жүр 
бір әлемім.

Роза СЕЙІЛХАН
184
СЕЗІМ ҒАНА
Күн аспанда
Аймен жүр қуаласып,
Қызарақтап кетті ол да
Жыраға асып.
Жалтыраған жақұтты шашып тастап,
Жарық сәуле
Кеткендей тұра қашып.
Ал, түн мылқау...
Бәлкім, ол сараңдығы,
Сезім ғана сүйе ме қараңғыны?
Жұлдыз болып ағып тұр
Түнгі арудың,
Мөлтілдеген көзінде
Тарам мұңы.
Қуып жете бергенде,
Таң атып ап,
Тұрды өзіне әлемді
Қаратып-ақ.
Шыққа айналып кеткен бе
Жұлдыз біткен,
Түнгі жасты кетіпті таратып ап.
Түн қып-қызыл,
Ай аппақ,
Қап-қара түн.

АҚ БҰЛТТАР
185
Аққу көлде сермейді
Ақ қанатын.
Бір-біріне жете алмай жүрген кезде,
Келер уақыт
Мәңгіге аттанатын.

Роза СЕЙІЛХАН
186
***
Қашан бір жаным жай табар,
Шыным бар бүкпей айта алар.
Қаймағы қалың көңілдің,
Мезгілі жетті шайқалар.
Сезіммен көрдім алысып,
Арманмен жүрмін табысып.
Жоғалып кеткен жандаймын,
Өмірімді ерте тауысып.
Бірлігін күтіп бауырдың,
Арқалап болдым ауыр мұң.
Сауырым сипар епті жоқ,
Еп-ерсілерден жауырмын.
Көңілім түкті қаламай,
Жалтақтай бердім баладай.
«Кінәлі өзің» деген боп,
Мысқылдап қарап қалады Ай.
Тұңғиық ойды кешемін,
Есерсоқ десін, десе кім.
Көйлегімді де кейде мен,
Еріксіздігімнен шешемін...

АҚ БҰЛТТАР
187
СЕЗІМ СЕҢ
Естіп тұрсың жаңбырдың үнін сен де,
Сен жайлы ойға тағы бір үңілсем бе,
Бүгін сен де ұйықтамай мені ойлап шық,
Қыз біткеннен жалығып түңіл сен де.
Мен шылқыған жаңбырға малын сен де,
өзімде емес, ұқсаңшы жаным сенде.
Жалын сен де, біреуді сүйіп қалып,
Айналдырып жасыңды ағын, селге.
Сезін сен де, еңіреп, егіл сен де,
Жиіркенсең де, өмір сол... жерінсең де.
Менің сенде кегім жоқ қалып кеткен,
Малтып жүрген бір жанмын сезім сеңде.

Роза СЕЙІЛХАН
188
***
Сар далада ойнайды сұлу сағым,
Еске түсті тағы да құлын шағым.
Бала күнім көзіме елестейді,
Әлдилеген әндетіп қуыршағын.
Көз алдымнан өтеді тізбектеліп,
Қуантса ғой, сол күндер іздеп келіп.
Бүгінгінің аңсары өткені емес,
Қазіргінің арманы – қызмет, көлік.
Бұлдырайды бұлыңғыр бұлағай күн,
Үйірінен адасқан құралаймын.
Көзі түзу болса екен, Құдайымның,
Өзге ештеңе өтініп, сұрамаймын.
Жанарымды өбеді бір мұң келіп,
Құдіреті-ай, ал кейде күлгім келіп.
Налығанмен, тырысып бағам рас,
Жарық күнді көбірек сүргім келіп.
Сар далада ойнаса, сұлу сағым,
Еске түсе береді құлын шағым.
Қай тасада қалды екен, бала кезім,
Отыратын әлдилеп құлыншағын.

АҚ БҰЛТТАР
189
***
Барлығы да баспаналы қатардың,
Үмітіме балта шапты бір күдік.
Төріне озып Алматыдай шаһардың,
Үй алғандар қуаныштан тұр күліп.
Үй алғандар шаттанады шынайы,
Туса оңынан қайтпек енді Күн, Айы.
Жазсын Тәңір дедім іштей күбірлеп,
Жазсын Құдай шаттануды ұдайы.
Пешенемнен көрем бәрін сынақтың,
Кедергіні алған дейсің сұрап кім.
Сүйген құлы мен болармын Тәңірдің,
Содан бәлкім, сол үшінде жылаттың.
Өкінбеймін, өкінгенмен жоқ амал,
Жалықтырды жалған үміт, жорамал.
Тым кешігіп келген сұлу көктемдей,
Бір бақытым келер, келіп қол алар.
Баспанам жоқ, көлігім де, жоқ түгім,
Пәтер жалдап өтіп жатыр көп күнім.
Жығып алып жұлмалады мына өмір,
Қанша жүрдім ортасында соққының.
Қос құлыным, ойнай алмай бір еркін,
Іште жанған басыла алмай тұр өртім.
Жаңғырығып шаңырағы шаттықтан,
Болар ма екен, шын жүректен күлер күн.

Роза СЕЙІЛХАН
190
***
Мен бүгін өзіме оралдым,
Таба алмай жүр едім, іздеп.
Бір кездер үн-түнсіз жоғалдым,
Құтқарды ұнатқан күз кеп.
Тәкаппар болған да шығармын,
Сөксін жұрт, сөккісі келсе,
Көкірек толғанда шығардым,
Жұбатсын, өпкісі келсе.
Жанарда сағыныш тұрады,
Шын жақын адамдар ғайыпта.
Мына өмір жаңылыстырады,
Бұйыра көрмеңдер айыпқа.
Теңізге айналып кетсемші,
Толқыны қабатын жағаны.
Сен мені бақытты етсеңші,
Бұл ғұмыр тез өтіп барады.
Жанарда сағыныш тұрады,
Сөксін жұрт сөккісі келсе,
Сезімім жаңылыстырады,
Өпсін мұң өпкісі келсе.

АҚ БҰЛТТАР
191
***
Нендей сезім, 
Қандай арман тербеген,
Бөтен пәтер, 
суық бөлме, 
төрде өлең.
Аңсаулар көп, 
орындала бермейтін,
Бақыт кейде 
сығалайды пердеден.
Жаным жалын, 
лап етеді өртеніп,
Оның бәрі
бәлкім тағы еркелік.
Дүниенің дүбірінен
қорықпағам,
Өлермен көп, 
келем содан жиіркеніп.
Бұл фәниде 
күткен үміт көбірек,
Сезімімді жібердім бе
көп іреп.
Менің жаным түнге ұқсайды, 
ал Айсыз,
Жарық болып 
тұрмайды ғой, төңірек.

Роза СЕЙІЛХАН
192
ӨЛЕҢ
Саңлауы бар санаға ар сияды,
Өмір, мені жіберме жындандырып.
Жүрегімнен ағызып қан сияны,
Қойдым білем, 
Көп жанға сыр да алдырып.
Асқақтығым ол менің еркелігім,
Ақылымды жеңбесін сезімдерім.
Өкіндірме, өтінем, өрте мұңым,
Мен өзіңмен ей, Өлең, көз ілгемін.
Жынды да дер, есер дер, селт етпегем,
Тағып жүрмін бір ойды тұмар қылып.
Мен емеспін, асау да, тентек те өлең,
Сол Өлеңнен шығады, шығар бүлік.

АҚ БҰЛТТАР
193
***
Жаздан да кетті жарасым,
Күңгірт күн күттім күзді мен.
Күндіз бен түннің арасын,
Бір ойлар басты мүлгіген.
Ақылдан күттім ізгілік,
Жеңдіріп бәрін сабырға,
Сыбырлайтындай үздігіп,
Жалғыздық, тілсіз қабырға.
Өмірге ғашық жүрегім,
Бұрып ем, мойным із де жоқ,
Жақсылық қана тіледім,
Басқадай ниет бізде жоқ.
Нені іздеп, таптым нені мен,
Тынымсыз масаң қаладан.
Түнгі әуенге үнсіз елігем,
Орын ап бір мұң санадан.
Көнемін, талай көнгенмін,
Тағдырдың сыйын қабыл ап.
Өлеңнен өрім өргемін,
Жалындай жырға жанып ап.

Роза СЕЙІЛХАН
194
***
Жоғалтқан да шығармын сенімімді,
Баса алмасам, кешіңдер, желігімді.
Саған ғана сүйдіріп ерінімді,
Қайтаруға болса ғой, кері күнді.
Бір күніммен бір күнім алмасады,
Бүгініммен қоштасып үлгермеймін.
Тереземнің әйнегін шаң басады,
Мен мұнда емес, 
Бір жақта жүргендеймін.
Өмір – шеңбер, келемін шыр айналып,
Көрсеткем жоқ біреуге азабымды.
Сыртым бүтін, ал ішім жылайды анық,
Қаламым жүр, тез ұғып жазарымды.
Мына қала бұл күнде жұмақ қала,
Ақша ғана шешеді мұнда бәрін.
Жүрегіме табылмай бірақ пана,
Тамшы болып тағы да сырғанадым.
Жоғалттым ба білмедім, сенімімді,
Баса алмасам, кеш енді желігімді.
Саған ғана сүйдіріп ерінімді,
Тым бақытты кешсем ғой, сері күнді.

АҚ БҰЛТТАР
195
***
Сені ойладым көзімді көлбеп бір мұң,
Сағынышты жүректен тербеп тұрмын.
Жанарда тек елесің, өзің жоқсың,
Жалғыздықтан жырымды ермек қылдым.
Жеміс салды алма ағаш бүршік атқан,
Жауабы жоқ шаршадым кіл сұрақтан.
Менің жаным өзіңе таза еді ғой,
Қылаң берген секілді кірсіз ақ таң.
Кешірімшіл едім мен, кешір, десең,
Кінәлі де емессің, несін кешем.
Кеудемдегі маздаған қызуы оттың,
Өртеп кетер болмайды өшірмесең.
Маздасыншы, қоздасын жанған шырақ,
Күн кешеміз, қайтеміз жалғаншылап.
Қинайтыны несі екен санадағы,
Өзің жайлы жауапсыз қалған сұрақ.

Роза СЕЙІЛХАН
196
***
Тірлікте мынау мәңгі емес бәрі,
Тоқтатар жүрек соғысын.
Қиялымда атып таңғы елес тағы,
Жібиді мұздақ, тоң ішім.
Нәп-нәзік жаным үзілер ме екен,
Жанарға моншақ тізілер көкем.
Тізіліп ұшқан тырналарымен,
Менен де гөрі күз іреңді екен.
Өшімді ылғи көзімнен алып,
Үмітті шоқтай төзімге қарып.
Лаулаған оттың ішінде жүрмін,
Өзім де жанып, сезім де жанып.

АҚ БҰЛТТАР
197
***
Белдер-белдер, көк майсаға оранған,
Кеудем менің үмітті дос тола арман.
Қызғалдақтар көз жауын ап қып-қызыл,
Күн қызарып шыға келер сонардан.
Гүл жинаған құшағына қос бұрым,
Ерке қыз ем, серік болды, хош, мұңым.
Бала кезім, дара кезім ол менің,
Кең даламен, ен даламен достығым.
Әр барғанда қош деп қағып қанатын,
Сандуғаштар сиқырлы үнге салатын.
Менің жұмақ мекенімнің куәсі – 
Аспан, жұлдыз, Ай ілінген қара түн.
Түн ақ Айды сырға етіп тағатын,
Бұлақтан су сылдыр-сылдыр ағатын.
Ғашық жігіт сұлулыққа ынтыққан,
Қызды алдайды кері бұрап сағатын.
Естідің бе жүрегімнің лүпілін,
«Сен» деп соғар тамырдағы бүкіл үн.
Өмір сүрем, бір қуанып, бір жылап,
Қашан Тәңір шығарғанша үкімін.

Роза СЕЙІЛХАН
198
***
Күлемін,
Несіне күлемін,
Безерді,
Жаралы жүрегім.
Баянсыз бақытым 
Кешіккен,
Сені ойлап тағы да 
Жүдедім.
Кім едім, 
Осы мен кім едім.
Жыр елін аралап 
Жүр едім.
Ниетке ұласып тілегім,
Жанымның іздедім
Бір емін.
Сүремін,
Өмірді сүремін.
Санама түнеме,
Түне мұң.
Қарайды кім қалай,
Ойлайды кім қалай
Мен жайлы...
Бәрін де сеземін,
Білемін.
Бағытым –
Өлеңнің аралы,
Еспейтін
Бақыттың самалы.

АҚ БҰЛТТАР
199
Тырнайтын
Сол ескі жараны.
Жақпайды, 
Біресе жағады.
Күндерім, түндерім
Заманым.
Ұқпаймын, 
Кім кінә тағады.
Төменге,
Түпсіз бір тереңге
Шын батып барамын.
Себебі,
Бұл өмір
Менен де қалады...
Сенен де қалады...

Роза СЕЙІЛХАН
200
ҮЗІЛІП КЕТЕ БАРДЫҢ...
Бөлем Тимурға
От едің лапылдаған,
Шоқ болып қызатынсың.
Қамалын қиындықтың,
Өзің-ақ бұзатынсың.
Жанарың жасын еді,
Жарқ етсе, жандыратын.
Басқа емес, ханның қызын,
Есінен тандыратын.
Бөлем ең бөліп жеген,
Бір нанды талай бірге.
Оралмай қойғандайсың,
Кетіп ап талай күнге.
Сүйгенсің жарық күнді,
Сен оған ынтық едің.
Жыласам «Мен бармын» деп,
Көзімді сүртіп едің.
Бәрін де жақсы көрдің,
Бәріне нұр тіледің.
Өзіңді пана тұттым,
Бар ғой, деп бір тірегім.
Үзіліп кете бардың,
Шағыңда жанып тұрған.

АҚ БҰЛТТАР
201
Мен сөйтіп жеке қалдым,
Дүние-ай, зарықтырған.
Есімде әлденеге,
Асығып жүретінің.
Сия алмай тар денеге,
Кеткенсің, білетінім.
Жүрегің жылы еді шын,
Адалым аңқылдаған.
Аңырап білемісің,
Қалды ғой артыңда анаң.
Бұйырғай жұмақ мекен,
Пейіштен атып ақ таң,
Неліктен жылатты екен,
Сұрашы, жапырақтан.
Сен енді білесің ғой,
Мүлгіген тілін бақтың...

Роза СЕЙІЛХАН
202
***
Қарайды аспандағы Ай,
Түнектен жасқанды арай.
Жаным-ау, айтарыңды,
Айтсаңшы, астарламай.
Мені ешкім аямаған,
Аямас сені де ешкім.
Арманды аялаған,
Сүйердей өліп-өштің.
Содан соң кінәладың,
Өзіңді-өзің сөгіп.
Көзіңнен құлады ағын,
Жатқандай сезім соғып.
Басыңды көтер, енді,
Барады төзім солып.
Бітірер болдың-ау шын,
Өзіңді өзің сорып.

АҚ БҰЛТТАР
203
ЕРБОЛАТҚА
Жаңбыр емес, жас тамды құйып көктен,
Бір ұл ең ғой, өмірді сүйіп кеткен.
Қарақаттай жанарың нұр сүйетін,
Кімнің көзі болды екен тиіп кеткен.
Кімнің тілі болды екен тиіп кеткен,
Жақсылығын жандар ма үйіп-төккен.
Балапаны сияқты ең қарлығаштың,
Қанатыңды кім екен, қиып кеткен.
Сүйікті едің, сүйкімді құлыншағым,
Қайда кеттің желкілдеп тұлымшағың.
Өзің де ұқпай қалдың ба не болғанын,
Мөлдіреген жанары ұрыншағым.
Елес болып кеттің ғой, заматта бұл,
Дара қылып Құдайым жаратқан ұл.
Бақилыққа көз жұмып кеткеніңде,
Жүк көтеріп бар әлем баратты ауыр.
Жаңбыр емес, жас тамды құйып көктен,
Жарық күнді ұл ең ғой, сүйіп кеткен.
Қарлығаштың сияқты ең балапаны,
Кімнің тілі болды екен тиіп кеткен,
Кімнің көзі болды екен, тиіп кеткен.
P.S. (Тфә, тфә дейікші, бұдан кейін...)

Роза СЕЙІЛХАН
204
ХАБАРСЫЗБЫН
Хабарсызбын, 
Тым ұзақ кешіккесің,
Мылқау күйде мелшиген
Есікте өшім.
Менің мынау 
Мұңдылау күндерімнен,
Хабарсыз жат,
Құлағың есітпесін.
Ұқсас күндер,
Меңіреу, қала тыныш.
Өзіңсіз де алғанмын
Жаңа тыныс.
Өз билігі өзімен кешкен ғұмыр,
Сен де, мен де,
Бәрі де жаратылыс.
Сені күтем, 
Мен емес, тосқан бірақ,
Тостағанға үміт қой,
Қосқан бұлақ.
Өмір әні,
Дүние алма-кезек,
Кеше гүлдеп,
Ал бүгін 
Бос қалды бақ.

АҚ БҰЛТТАР
205
Хабарсызбын,
Көп болды хабарым жоқ.
Шуақ шашқан
Сөнгендей
жанарымда от.
Сені сүйген
ерекше жүрегімнен,
Ағып тұрды бір тамшы
Қара мұң боп.

Роза СЕЙІЛХАН
206
***
Бақытты екенмін,
Сол шақта – бала күндерде,
Келгенде көктем,
Толғанда дала гүлдерге.
Оңаша жүріп ойланам,
Ойларым ойран,
Баянсыз өмір 
Сығалап барады іргемде.
Бақытты едім ғой, 
Бақытты білмегенде де,
Бақытты болып жолыққам 
мұң дегенге де.
Бақыттымын ғой, 
Бақытты бола да берем,
Масайрап, шалқып,
өмірін сүрмегенде де.
Бақытты болғам,
Сүйіп қап жылағанда да,
Табыстырып ап айырған,
Дін аман қала.
Бақыт дегенді сезінтіп
Ең алғаш рет,
Бақытты да еткен,
Соңғы рет бір адам ғана.

АҚ БҰЛТТАР
207
Болмасын, болсын,
Бәрін де татып кетермін,
Қайғының мейлі, түбіне
Батып кетермін.
Арамдығынан адамның
Сақташы, Құдай,
Мен сонда ғана
Өзімді бақытты етермін.

Роза СЕЙІЛХАН
208
***
Санама сіңіп, мұңды өлең жанарым ашып,
Тамады келіп, мөлдіреп қаламыма шық.
Асу да, асу, асудан барамын асып.
Сарқылған сол бір сағыныш сенікі дер ем,
Тағы бір сезім оянса, аранын ашып.

АҚ БҰЛТТАР
209
***
Ең қымбаттым өмірдегі сен ғана,
Жалғызымсың, жанашырым, барымсың.
Саған айтшы, ай мен жұлдыз тең бе Ана,
Жүрегімсің, тірегімсің жанымсың.
Бақыттымын шуағым сен жылынар,
Құшағың бар аңсатпайтын өзгені.
Мендік жайдың барлығын да ұғынар,
Жәудірейді мейірім толы көздері.
Сенсің Ана, сені маған Тәңірім,
Тастап кеткен, жылауымды қаламай.
Оның рас, отырамын ойланып,
Еркелігі ерте біткен баладай.
Сенен өзге кім бар маған бақ тілер,
Жалғаспасын моншақтардың тізбегі.
Жапырақпен тағы тәнін жапты жер,
Өткен шақтың көрінбейді іздері.

Роза СЕЙІЛХАН
210
***
Бәрінен қорқамын,
Мен күткен бақыт та өзгеше,
Ортамын,
Шүпілдеп толмадым,
Амал не, 
Болмайды төзбесе.
Еркемін,
Есермін еліткен сезімге.
Жанымда ешкім жоқ
Қалыппын.
Ертегі айтатын кезіңде,
Сенен де, 
Өзімнен жалықтым.
Бұзықпын,
Ол ойға мен жайлы келістім,
Есімнен айырыла сүйгенде.
Қызық күн,
Селт етпей басамыз жер үстін,
Күнәсін арқалап өлгенде.
Жабықтым,
Кірпігім сүйіп тұр жасымды,
Жып-жылы құшақта жоғалсам.

АҚ БҰЛТТАР
211
Игем жоқ ешкімге басымды,
Тоналған шығармын,
Тоналсам.
Тұнықпын,
Жаным тұр мөлдіреп,
Білмеймін, болады енді, не?!
Күйген жер кетіпті көлдіреп,
Бұл қандай жатады белгіге?!

Роза СЕЙІЛХАН
212
***
Келмедің
Жүрегім жаншылды азаптан.
Сен бе едің,
Жанымды қайғыдан тазартқан.
Келмесең келмегін.
Шөлдедім,
Бәріне кінәлі өзіммін.
Көнгемін,
Себебі, сені ойлап 
Көз ілдім.
Қуандым, 
Несіне қуандым,
Мен бәлкім,
Ақымақ шығармын.
Оу, жалған, тәкаппар 
Мұнар күн,
Мен мүмкін, 
Тек саған сыңармын,
Тек саған
Шын ғашық шығармын.
Құлармын,
Құласам, құлармын.
Құлап ап,
Қайтадан тұрармын.

АҚ БҰЛТТАР
213
Қасқайып қарсы алып
Азапты,
Онымен салтанат құрармын.
Өйткені, өмірді сүйемін,
Өмірге өлердей 
Құмармын.
Келмедің,
Келмесең келмегін,
Өзің ең, сүйгенім,
Сенгенім.
Ұқпадың жанымды
Шерлі едім.
Күндердің сыйладың
Кермегін.

Роза СЕЙІЛХАН
214
***
Есіңе де алма, 
Ессіздеу жанның қылығын.
Есіркемейді,
Жыр-ұғым.
Есі бар қыздың
Сағынып жүрсең бұрымын,
Иықтан шашым, 
Құрыдым.
Жүрегім тоқтап,
Мен өліп,
Ғұмырын жалғар
Тұнығым.
Сағыныш жайын қозғамай,
Көзімнің алдым шырымын.
Шашылған жинап түсімде,
Сезімдерімнің сынығын.
Ай жарық екен,
Тұңғиық түпсізден
Күлді жұлдыздар,
Мен кейпін кигем шарасыз,
Тосырқап қалған ұрының.

АҚ БҰЛТТАР
215
***
Мен өзімді жоғалтып алғам бүгін,
Іздеймін деп бақыттың арман гүлін.
Ұшқым келген кең жайып құлашымды,
Бірақ өмір көрсетті жалғандығын.
Табылармын бір күні іздемейін,
Қыс бар, жаз бар, көктем бар күзге дейін.
Ағарғанға жаны қас қара дақтың,
Табанымнан өткені сыз демейін.
Санамдағы сарқып ап сағынышты,
Күреңіткен күп-күрең 
Күзге енейін,
Табылармын, түбі бір жоғалмасам,
Сондықтан да өзімді іздемейін.

Роза СЕЙІЛХАН
216
***
Жаман әдет жоқ еді,
Менде тіпті,
Үйір қылдым өзіме пенделікті.
Жүрек жылап жүргенде,
Жалғыздықтан,
Жылы сөйлеп 
Кім сонда дем беріпті.
Көріп келем 
Көп жанның емексуін,
Ақынмын ба
Қалмайды бөлексуім.
Өмірімнің өткінші
Сәттерінде,
Күлгенімнен шаршатты,
Көп өксуім.
«Қамықпа» деп әке жоқ
Дем беретін,
Қан шықпайды кессең де
Өлген етім.
Ай жарық, бәрі ұйқыда,
Мен отырам.
Жалғызбын,
Жалғызсырар бөлмеде түн.

АҚ БҰЛТТАР
217
Көзімнен көлшігімді 
Іркемін де,
Арманымнан шабытым
Жыр теруде.
Көрсетпей іште мұңды
Біреулер жүр,
Ролді мықтап ойнап
Қырт өмірде.
Жүректің тоқтаған жоқ,
Тырсылы әлі.
Бұл күнге ол да қонақ
Бір сынады.
Әділін айтқан ауыз
Көпке ұнамай.
Ішіңде талай ойлар
Тұншығады.

Роза СЕЙІЛХАН
218
***
Пендемін ғой, иә, рас пендемін,
Жаманды да, жақсыны да көргемін.
Тұнық бұлақ сылдыраған тұнығым,
Сенің кәусар суыңды аңсап, шөлдедім.
Көлеңкелі күніме де көнгемін,
Тереземе салды тағдыр өрнегін.
Жалғыз өзім жабырқаған жанымды,
Жадыраған жастығыммен емдедім.
Шаттықпенен жуылды ғой жөргегім,
Неге тағдыр, көңіліңді бөлмедің,
Әлегі көп әлемде жүр демесең,
Мен әйтпесе, әлдеқашан өлгенмін.
Пендемін ғой, сенгем талай сенгенмін,
Қош айтысып азабымды көмгенмін.
Жанарыма жарық күнді сыйдырып,
Мен өмірді сүю үшін келгенмін.

АҚ БҰЛТТАР
219
***
Өзімді-өзім кінәлап аламын да,
Көмілемін көңілсіз нала мұңға.
Ашушаң боп барамын соңы кездер,
Жас құрғап жанарымды.
Шаршадым ба, білмеймін, жалықтым ба,
Менде бары бір өлең таныттым ба.
Осы күні көктемім өкпелетті,
Қызғалдақтар шықпайды жанып қырға.
Енді міне, өзіммен өзім қалдым,
Өмірімнің ішінде өзім бармын.
Үмітіме ұрыстым алдама деп,
Серік етіп жаныма төзімді алдым.
Қызық екен бәрі де жалғаныңның,
Айыптымын алдында арманымның.
Кешірімін ала алмай кетпесем тек,
Өкініштен тістелген бармағымның.

Роза СЕЙІЛХАН
220
***
Жоқ боп кетсем, 
көрінбей ешкімге де,
Қолды бір-ақ сілтесем, 
бес күнге де.
Мені кім іздер екен.
Іздер екен, сонда кім,
Қайдан бірақ,
Іздесе ғой, көктемім
Жайған құрақ.
Мендік үміт 
жұлдызды аралап жүр,
Аспандағы арманым
Айдан құлап.
Жоқ боп кетсем...
Тірлікке тойып кеткем,
Орын алсам, 
Ортасын ойып көктен.
Төзе берем, 
төзуге жаралғанмын,
Қоштаспайды қыспен де
Мойып көктем.
Ұқпай кеткем,
Бұл күнде өзімді мен,
Миым басқа, 
Көлгірсу сөзім кілең.
Тауды көрем түсімде,

АҚ БҰЛТТАР
221
Көкті сүйген,
Кім боламын,
Не болам, 
Өзім білем.
Жоқ боп кетіп
Түбінде табыламын,
Келер сонда
Жұбатып жаныма мұң.
Жоғалуға болмайды
Өмір барда,
Сол өмірдің
Ырқына бағынамын.

Роза СЕЙІЛХАН
222

жүктеу/скачать 1,42 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: