Даму бағыттары Халықаралық ғылыми-практикалық конференция материалдары Современная система дошкольного

589 

 

          

Используемая литература: 

1.

 

Государственный общеобразовательный стандарт РК – 2012 г. 

2.

 

Программа «Зерек бала» и « Біз мектепке барамыз».Астана  2010г. 

3.

 

Готовность к школе/ Под ред. И.В. Дубровиной. – М., 1995. 

4.  Н.И. Гуткина Психологическая готовность к школе. М., 1996. – С. 23. 

5. В.И Мухина «Что такое готовность к учению?//Семья и школа. 1987.- № 4    

6. В.А. Паршукова «Дети и родители на школьном старте» М.; 2011 

7. А.С. Герасимова Тесты для подготовки к школе М: Айрис-пресс, 2004. 

8. На пороге школы: Методические рекомендации для воспитателей /  

9.Т.Н. Доронова и др. Алматы: Просвещение-Казахстан, 2007 год.  

 

 

 

ЖАС КЕЗІҢНЕН ШЫНЫҚСАҢ – МӘҢГІГЕ ЖАРАЙСЫҢ 

 

 

Смагулова А.Т., Калмаганбетова Л.Н. 

Қарағанды қаласы «№2 «Батыр» санаторлық балабақшасы»КМҚК 

 

 

Шынығу  –  денсаулықтынығ  айту,  көп  ауруларды  болдырмаудың  тиімді  жолы. 

Жағымсыз әсерлердің, оның ішінде температуралық өзгерістердің тұрақтылығына – шынығу 

нәтиже  көрсетеді,  адам  зиянсыз  жолдармен  төмен  температураны  шыдап  өтуге  қабілет 

туғызады.Шынығу,  тек  қана  жаман  ауа-райына  тұрақтылығын  көтеріп  қоймай,  үйрену 

жүйесінің резервті мүмкіндік тудырып,  суық  тиюді және де басқа ауруларды болдырмауды 

қамтамасыз  етеді.  Шыныққан  адам,  өзін  қоршаған  ортада  тез  және  денсаулығына  әр  түрлі 

температураның ауысуына үйренеді, суық пен шөл дала жеңіл төзіп шығып, сол күйінде сергек 

және жұмысқа деген қабілеті көтеріліп тұрады.  

Шынығу  мен  кез  келген  адам  жасының,  дене  бұлшық  ет  даму  деңгейіне  қарамай 

айналыса  алады.  Шынығу  кезінде  сауықтыру  нәтижесі  мен  психо  эмоционалдық  ортада 

өзгерістер  болады:  қайсарлық,  мақсатқа  ұмтылу,  көңіл-күйдің  көтерілуі,  салмақтылық, 

шыдамдылық. Сондықтан шынығу – дені сау баланы тәрбиелеуде алдыңғы орында тұру керек.   

Көп ата – аналар баласының бірінші өмір сүру күндерінен бастап,  суық тигізіп аламын 

деп, суық  тиюден қорғайды: сәбиді  қалың киіндіріп, бөлмені  желдету  үшін, терезені  ашуға 

қорқады.  Баланы  мұндай  қорғау  термо  ригуляция  аппаратының  меңгеруіне  дайындық 

мүмкіндігін бермейді, ал бұл жол жиі суық тию ауруларын әкеліп соқтырады. 

Көп  адамдар  ағзаның  шынығуы  тек  суық  суды  денеге  бастан  аяққа  дейін  құю  деп 

ойлайды.  Олай  ойлау  дұрыс  емес.  Шынықтыру  –  бұл  ағзаның  термо  регуляторлық  іс-

әрекетінің  арнайы  жаттығу  жүйесі,  оның  ішінде  ағзаның  қызу  және  суу  тұрақтылығына 

бағытталған шаралар енгізеді. 

Бұл  фактордың  ағзаның  ішкі  ортасына  әсер  еткенде,  физиологиялық  жиынтықтың 

жауапты  реакциялары  қиындайды,  бұл  кезде  тек  қана  жеке  мүшелер  қатысып  қоймай, 

анықталған жолдармен ұйымдастырылған және қосалқы функционалды жүйелер қатысыды, 

олар ағзаның температурасын тұрақты деңгейде ұсталып тұруына бағытталған. 

Шынықтыру арқасында ағза қоршаған ортаның қолайсыз әсеріне қарсы тұра алады.  

іріншіден  шынықтыру  әрине  суық  тию  ауруларына  әсер  етеді.  Неге  соған  ғана?    Ол 

түсінікті.  Өйткені  шынықтыру  ағзаны  суыққа  төзімді  болуға  жаттықтырады,  ал  суық  тию, 

тұмау, жөтел ауруларының себебі.  Сонымен қатар шынықтыру ағзаны сауықтырады, жүйке 

жүйесінің қызметін көтереді, қан айналымын жақсартады, зат  алмасуын қалпына келтіреді, 

өкпенің жұмысын, бұлшық еттің күшін және ағза жұмысын жақсартады. 

590 

 

Барлық  қол  жетімді  іс-шараларды  кешенді  пайдаланып,  шынықтыру  жасау  қажет. 

Шынықтырудың  нәтижесі  болу  үшін,  әдіс  бір  рет  емес  бірнеше  рет  қайталану  керек. 

Шынықтыруды  біртіндеп  күшейту  тиіс.  Шынықтыруды  баланың  тұлғасына  және 

денсаулығына,  жеке ерекшеліктерін ескере отырып өткізген жөн. Ең бастысы шынықтыру бір 

қалыпта  болуы дұрыс.  

Ғылыми түрде дәлелденген, егер шынықтыруды 2-3 ай бойы тоқтатпай өткізіп бірден 

үзіп жіберсе, ондай жағдайда бір айдан соң ағза шынығуы өз күшін жоғалтады. Сол себептен 

шынығуда  ұзақ  үзіліс  болса,  шынықтыру  рәсімдерін    бастапқы  төмен  температурадан 

бастайды. 

Шынықтыруды  бала  кезінен,  яғни  1  жастан  бастаған  жөн.  Өйткені  баланың  өмірінің 

алғашқы  күнінен  ағзаның  терморегуляциясы  енді  қалыптасады,  ал  қорғаныс  механизімі 

дамуын енді бастайды.  

Шынықтырудың – бірнеше шаралар жиынтығы: 

1)Ауа ваннасы. 2) Күн ваннасы. 3)Аяқ ваннасы. 4) Сүртіну. 5) Ашық суайдындарында 

шомылу. 6) Контрасты рәсімдер. 7) Жалаң аяқ жүру. 8) Денеге су құю. 9) Контрасты шомылу. 

10) Сүңгу. 

Шынығу әдістерін екі түрге бөлуге болады: Дәстүрлі және дәстүрлі емес. Балалардың әр 

түрлі  жастағы  физиологиялық  даму  жағынан  көрсеткен  дәстүрлі  әдіс  –  ауада  шынығу. 

Үлкендерге  қарағанда  өсіп  келе  жатқан  ағза  екі  мәрте  оттегіні  қажет  етеді.Сондықтан 

балалардың таза ауада болуы жалпы шынығу және сауықтыру маңыздылығын тудырады.Ауа 

ваннасы жүйке жүйесінің жұмысын жоғарлатады, эндокрин бездерінің, жүрек тамырларының, 

тыныс  алу,  ас  қорыту  жүйелерінің  жұмыс  істеуіне  әсер  етеді.Қанда  эритроцид,  гемоглобин 

саны көбейеді. Әр отбасында мектеп жасына дейінгі балалардың күнделікті серуенге шығуы 

(4  сағаттан  аз  емес),  күндізгі  ұйқыға  жатуы,  шынығудың  тиімді  әдісі  болып 

табылады.Өкінішке орай көп ата – аналар демалыс, мереке күндері сәл уақыт қана баласын 

серуенге алып шығады. 

Дәстүрлі емес әдістің шынығу түрінің тиімділігі, уақытты бөгемей, физиологиялық және 

жалпы  жеңіл  тиетін  әдістердің  бірі  контрасты  душ.  Жылы  не  ыстық,  салқын  не  суық  су 

ағынымен ауысады.  Сонымен қатар терінің жүйке тамырларымен тері асты тамырларына әсер 

етеді. Баланы бірінші күннен күн, су және ауа – досы болукерек.  

Дені сау ұрпақ тәрбиелеу  басты мақсатымыз. Шынықтыру ол баланың физиологиялық 

тәрбиесінің мықты болуының шарты. 

Шынықтыру  көрсеткіштері,  қарсы  көрсеткіштері  және  оның  тәртібі.Шынықтыруды 

өткізуге  арнайы  қарсы  көрсеткіші  болмайды.  Тек  шынықтыру  шараларының    мөлшері, 

шынықтыру әсерінің алаңы шектеледі. 

Уақытша қарсы көрсеткіштер: 

-Безгектік жағдайдағы барлық түрлері. 

-Тері қабаттарының зақымдануы, ашық жарақаттану. 

-Жүйке  жүйесінң,  жүрек-қан  тамырларының,  тыныс  алужәне  сілекей,  зәр,  тер  бөлу 

жүйелерінің бұзылуы. 

Шынығу рәсімін таңдаудың негізгі принциптері. 

Кез келген шынықтыру шараларын өткізу кезінде үш негізгі қағидаттарын ұстану керек: 

1. Жүйелілік – жұмысты бастадыңыз ба, бүгін өткізбеймін деуге сылтау 

іздемеңіз. 

2. Орындалу мөлшері – интенсивті біртіндеп көбеюі және әсерінің 

ұзақтылығы. 

3. Жеке бастың жас ерекшеліктері – баланың психологиялық көңіл-күйін, 

қандай да бір аурушаңдық себептерін, тұрмыстық факторларын ескеру. 

“Күн, ауа, су – біздің жақсы достарымыз.  Адам кішкене ауырса, дәріханаға жүгіреді. 

Жүз дәрі ішсең де, нәтижесі болмайды. Ал табиғат – анамыздың ғажаптары толы. Орманын, 

даласын,  суын,  тауын,  ашық  аспанын  пайдалансаң,  денсаулығың  мықты  болады!”   

Ю.С.Энтин. 

591 

 

 

 

Қолданылған әдебиеттер: 

1.Е.Г.Леви – Горинецкая, А.И.Бочкова  “Закаливание организма ребенка”. 

2.Кузницова Н.Н. “Система комплексных мероприятий по оздоровлению детей дошкольных 

образовательных  учереждениях”. 

 

 

 

МЕКТЕПКЕ ДЕЙІНГІ БАЛАЛАРДЫ ПАТРИОТТЫҚ ТӘРБИЕЛЕУ 

 

 

СмаиловаАйтгүлАхметбековна                                                                                                                                                                                                                                                                      

№134 «Гауһар» балабақшасы 

 

 

Елбасымыз Нұрсұлтан Назарбаев: "Қазақстанның отаншылдық сезімін тәрбиелеу білім 

берудің мектепке дейінгі жүйесін ен жоғарғы оқу орындарына дейінгі орталықтарда барлық 

ұйымдар  да  көкейкесті  болып  табылады.      Балаларды  Отанды,  туған  жерді,  өзінің  халқын 

сүюге тәрбиелеу – тәрбиешінің асамаңызды, асажауаптыдақадірмендіпарызы" - дегенеді. 

  Соңғы  уақытта  мектепке  дейінгі  білім  жүйесінде  айқын  өзгерістер  орын  алды: 

балаларды  тәрбиелеу  мен  білім  мазмұны  жаңартылып  жатыр,  көптеген  инновациялық 

бағдарламалар  пайда  болды,сонымен  анық  болғаны  ол  вакуумның  пайда  болғаны,  ол  көз 

алдыңда ғайып болғанның нәтижесінде бөлімнен түсіп қалған «адами тәрбие» болып шықты. 

Сонымен қатар мәселенің өзектілігі, қоғамның қазіргі заманғы деңгейінде адами тәрбиесімен 

байланысты болып, ол төтенше маңыздылыққа ие болып жатыр. 

Адами  тәрбиенің  маңызды  бөлігі  ол  баланың  өзінің  мәдениетіне  бет  алуы  болып 

табылады, өйткені баланың тұлғалықтай толық ашылуы тек оның өз халқының мәдениетіне 

қосылу  арқылы  мүмкін  болады.  Балалардың  Отандық  мұраға  бойсұнуы,  сыйластықты,  өзі 

тұратын жері үшін мақтанышты тәрбиелейді. Кішкентай бала үшін Отан туған үйінен, өзі және 

отбасысы тұрып жатқан көшеден басталады, отбасыда болашақ өз елінің азаматы «өсіп» келе 

жатыр. Осы сұрақ бойынша ата-аналармен әрекеттесуі, өз халқының мәдениеті мен дәстүріне 

эмоционалды,  ұқыпты  қатынасын  туғызады,  сонымен  қатар  тік  отбасылық  қатынастарды 

сақтауына әкеледі.  

 

Сонымен, балалардың адами-патриоттық тәрбиесі – мектепке дейінгі білім мекемесінің 

негізгі міндеті болып келеді, ал оның негізгі шарты болып ата-аналармен, отбасымен тығыз 

байланысы  болып  табылатын,  қоғамның  ұяшығы  мен  ұлттық  дәстүрлердің  қорғаушысы 

іспеттес. 

592 

 

Сондықтан  да,  зерттеудің  мақсаты  –  ата-аналармен  әрекеттесу  арқылы  өзгешіліктерін 

айқындау, мектепке дейінгі балалардың адами-патриоттық сезімдерін өзінің туған қаласының 

мәдениеті мен тарихы арқылы тәрбиелеу. 

К.Д.Ушинский өз педагогикасында балалардың адами құндылықтарының қалыптасуына 

көп көңіл бөлген. Оның ойынша, адами тәрбие, балалардың ойлау және еңбек ету тәрбиесімен 

тыңыз байланыста болу керек. 

Адами  тәрбие  –  санаға,  адамның  сезімі  мен  тәртібіне  бағытталған  жүйелік 

ықпал,  моральдық қасиеттерін, адами нормалардың маңыздылығына сенімді қалыптастыру. 

Адами  тәрбие  –  нақтылы  қоғамның  құндылықтарына  балаларды  ұйытуға  бағытталған 

үдеріс.  

Сонымен,  балалардың  адами-патриоттық  тәрбиесі  мектепке  дейінгі  білім  мекемесінің 

негізгі міндеттері болып табылады.  Патриоттық сезімді қалыптастыру үшін балаларға Отан 

жайлы  бастапқы  білім  беру  керек,  біздің  еліміз,  халқымыз,  әдет,  тарих,  мәдениет  туралы 

тіректі  хабар беру керек. 

 

Мектепке дейінгі жастағы балалардың адами-патриотттық міндеттері: 

1.          баланың  өзінің  отбасына,  үйіне,  балабақшасына,  көшесіне,  қаласына  деген 

сүйіспеншілік пен бауыр басып кетуін тәрбиелеу; 

2.     табиғат пен бүкіл тірі жанға ұқыпты қатынасты қалыптастыру; 

3.     еңбекке деген сыйластықты тәрбиелеу; 

4.     халық салтына және кәсіптікке қызығушылығын тудыру; 

5.     адам құқығы жайлы қарапайым білімдерді қалыптастыру; 

6.     Қазақстан қалалары жайлы хабарын кеңейту; 

7.     балаларды мемлекет рәміздерімен таныстыру (елтаңба, ту, әнұран); 

8.     мемлекет жетістіктері үшін жауапкершілік пен абырой сезімдерін дамыту; 

9.     өзара сыйлау, басқа ұлттарға олардың салттарына деген сыйластықты қалыптастыру. 

Осы міндеттер балалық жұмыстың бүкіл түрлеріңде шешіледі: сабақтарда, ойындарда, 

еңбекте,  үйде  –  баланың  тек  қана  патриоттық  сезімін  ғана  емес,  сонымен  қатар  оның 

ересектермен және құрдастарымен өзара қатынастарын қалыптастырады. 

Мектепке  дейінгі  жастағы  балаларды  туған  қаласымен  таныстыру  оңай  міндет  емес, 

өйткені кішкентай балаға үлкен қаланың құрылысын, оның құрылу тарихын, әсемді жерлерін 

елестету  қиын.  Осы  жұмыс  дәйекті  түрде  жүргізіледі,  ең  жақын  орналасқаннан,  таныстан 

(отбасы, балабақша, микроаудан), ең қиынына – қала, мемлекет.  

593 

 

 

Балалардың  әлеуметтік  тәжірибені  қалыптастырудың,  жақын  адамдарға  деген  бауыр 

басудың негізі болып тәрбиеленушілердің отбасыларының салттарымен таныстыру жұмысы 

болып табылады. Осы «ата-аналардың үйі» Отанға деген махаббатқа негіз болады. 

Осы тақырып бойынша тәрбиешілер мен ата-аналардың бірлескен жұмысының басқа да 

түрлерін  қолдануға  болады:  ата-аналардың  жақсы  көретін  сабақтары  мен  отбасының 

қызықтары, салттары, бірге өткізетін мерекелер, отбасылық бас қосулар туралы әсемделген 

фотоальбом мен фотогазеттер көрмесі және т.б. 

Ауламен,  балалар  тұратын  көшемен,  микроауданмен  танысу  балаларға  туған  қаласы, 

оның  құрылысы,  тарихы,  дем  алатын  орындары  туралы  түсініктерін  қалыптастыруына 

әкеледі.  Ата-аналармен  бірге  серуендеулері  қызықты  оқиға  болары  анық,  балалар  тек  қана 

сол  микроаудан орналасқан төңірекпен  танысып қана қоймай, сонымен қатар ата-аналарымен 

бірге өзінің кіші Отанының әдемі орындарын тамашалайды. Мәліметті таңдағанда, міндетті 

түрде  осы  көшенің,  микроауданның  тіпті  облыстың  қандай  қайталанбас  жер  бар  екеніне. 

Мазмұнына сай мәліметті таңдау, мектепке дейінгі жастағы балалардың, өзінің қаласы несімен 

атақты  екеніне  хабар  береді:  тарихымен,  салттарымен,  көрнекті  орындарымен, 

ескерткіштерімен, жақсы адамдарымен. 

Балаларға ұсынылатын  мәліметтер әр жаста ұқсас болмайды. Төрт жастағы бала өзінің 

тұрғылықты және балабақшаның орналасқан көшесін білуі керек. Жастары үлкен балалардың 

көңілдерін жақын орналасқан нысандарға бөлу керек: мектеп, кинотеатр, пошта, дәріханаға 

және  т.б.,  олардың  қызметтері  жайлы,  және  осының  барлығы  адамдардың  ыңғайлы  өмір 

сүрулері үшін салынғандарын айта өту. 

Дүкенге,  мектепке,  кітапханаға,  поштаға,  стадионға    бағытталған  мақсатты  түрдегі 

экскурсиялар,  микроауданның  мекемелерінің  құрылысымен  және  жұмысымен  таныстыруға 

көмектеседі, адамдардың әр түрлі қажеттіліктері, кім және қалай қала тұрғындарының қамын 

ойлайтындары туралы мектепке дейінгі жастағы балалардың түсініктерін қалыптастырады. 

Кіші  отанның  тарихымен  таныстырғанда,  ең  бастысы  ізденушілік  қызметі  қалыптасу 

керек:  балалар  өздері  тұратын    микроаудан    атауларының  тарихын  ата-аналарынан, 

аталарынан,  апаларынан  сұрастыра  алады.  Осы  жұмыс  барысында  микроаудан  тарихына 

танымдық қызығушылық өседі, танымал жерлестеріне деген сыйластық туады. 

Ата-аналар мен балаларға  қызық болатын микроауданның үлгісі құрылуы мүмкін, әр 

бала  ересектердің  көмегімен  үйінен  балабақшаға  апаратын  жолды  салады,  үлгіде  көше 

атаулары, жолдағы өтпе жол, көркем орындар белгілейді. 

Сонымен қатар, адами-патриоттық тәрбиенің осы кезеңінде  өз туған қаласының тарихы, 

көркем  жерлері,  ескерткіштері,  сонымен  қатар  көшелер  мен  алаңдар  жайлы 

білімдерін  тексеру арқылы отбасылық өткізулер мен конкурстар өткізілуі мүмкін. 

Адами-патриоттық  тәрбиеде  ересектердің  үлгісі  үлкен  маңызы  бар,  әсіресе  жақын 

адамдардың.  Отбасыдағы  үлкен  адамдардың  адамдардың(аталардың  және  апалардың,  Ұлы 

Отан  соғысының  қатысушылары,  олардың  майдандағы  және  еңбек  ерліктері)  айқын 

дәлелдеріне  сүйеніп  балаларға  осындай  маңызды  ұғымдарды  дағдыландыру,  олар  «Отан 

алдыңдағы парыз», «Отанға деген сүйіспеншілік», «жауға деген өшпеңділік», «еңбек ерлігі» 

және  т.б.  Балаға  біздің  жеңісіміз,  Отанға  деген  махаббатымыздан,  біздің  Отанымызды 

594 

 

сүйетінімізді,  адам  бақыты  үшін  өзінің  өмірлерін  бергендерін,  Отанның  өзінің  батырларын 

құрметтейтініне  деген  түсінікке  келтіру.  Олардың  аттары  қала,  көше,  алаң 

атауларыңда,  мәңгілікке қалады, олардың  құрметіне ескерткіштер тұрғызылды. 

 

  

Қолданылған әдебиеттер: 

1.ВиноградоваА.М. , Воспитани нравственных чувств у старших 

дошкольников.  М.1991.                                                                                           

2.Комратова Н.Г., Грибова Л.Ф., Патриотическое воспитание детей 4-6 лет: Методическое 

пособие, М., 2007;                                                                                                                              

3.Буре Р.С., Островская Л.Ф. Тәрбиеші – балалар. М. 1985;                                                                                                                                                          

4.Жуковская Р.И., Виноградова Н.Ф., Козлова С.А. Родной край, 

М.1990                                                                                                                         

5. Струмилин       

 

 

ПСИХОЛОГИЧЕСКОЕ СОПРОВОЖДЕНИЕ ДЕТЕЙ С ДЕВИАНТНЫМ 

ПОВЕДЕНИЕМ В ДОШКОЛЬНОМ УЧРЕЖДЕНИИ 

 

 

Сулейменова Д.З. 

МЦ при КГУ ОCШ  № 8 

 

 

В  настоящее  время  в  Казахстане  идет  становление  новой  национальной  системы 

образования, ориентированной на вхождение в мировое образовательное пространство.  

Перед педагогами стоит большая  и сложная задача «воспитывать обучающихся  в духе 

высокой  нравственности,  уважения  к  родителям,  этнокультурным  ценностям,  бережного 

отношения к окружающему миру» 

Одна из приоритетных целей современного образования  – способствовать позитивной 

социализации и успешной интеграции ребенка    с обществом, формированию его активной и 

ответственной  социальной  позиции,  возможности  реализовать  себя  как  личность,  найти 

взаимопонимание и свое место среди других людей. 

В  последнее  время  встает  вопрос  о  так  называемых  трудных  детях.  Несмотря  на 

накопленный  опыт  изучения  «трудных»,  «педагогически  запущенных»,  «дезадаптивных» 

детей, проблема отклоняющегося или девиантного поведения, остается до сих пор одной из 

актуальных и малоизученных.  

Актуальность  данной  проблемы  определяется  и  тем,  что  существующий  уровень 

профилактики  девиантного  поведения  детей  не  отвечает  в  полной  мере  современным 

требованиям, предъявляемым к детям дошкольного и школьного возраста в   условиях новой 

организации обучения, воспитания. 

Очевидно, что изучение особенностей преддевиантного поведения, как его начальной, 

неспецифической  от  возраста,  стадии  может  существенно  повысить  эффективность 

психологической профилактики и коррекции отклоняющегося поведения. 

Психологические 

особенности 

дошкольников 

(эмоциональные, 

возрастные, 

личностные)  могут  стать  предпосылкой  для  возникновения  в  дальнейшем  зависимого 

поведения. Правильное педагогическое воздействие в этот период развития личности является 

необходимым  условием  формирования  «иммунитета»  к  пагубному  воздействию 

неблагоприятной социальной среды.К данной группе факторов относятся дефекты семейного 

и общественного воспитания[1,с.87].                                                                                         

Семейные факторы: 

595 

 

1.  Неэффективные  стратегии  воспитания.  Выделяют  три  стиля  воспитания,  наиболее 

способствующих формированию девиантного поведения: 

-авторитарный стиль воспитания. При таком стиле повиновение и  наказание являются 

правилами воспитания ребенка. В подобных семьях с ребенком разговаривают фразами: «Ты 

должен»,  «Ты  обязан»,  «Слушай  и  делай,  что  я  тебе  говорю»;  ребенка  часто  стыдят, 

наказывают,  унижают.  Успехи  детей  воспринимаются  как  должное.  Дети,  воспитанные  в 

таких семьях, изначально имеют ущербную самооценку; 

-попустительский стиль воспитания. В семьях с таким стилем воспитания отсутствует 

система правил. Порой родители откупаются от ребенка деньгами или сладостями, тем самым, 

формируя  у  него  потребительское  отношение  к  жизни.  В  этих  семьях  отсутствуют 

обязательства  и  контроль,  что  приводит  к  безнадзорности,  замедлению  формирования  у 

ребенка социальных навыков, к склонности детей попадать в дурные компании и скверные 

истории; 

-гиперопекающий стиль воспитания. При гиперопеке родители стремятся выполнять за 

ребенка большинство задач, относятся к нему как к «маленькому», контролируют каждый его 

шаг, игнорируют его взросление. 

  2.  Деструктивные  отношения  в  семье.  Условия  семейного  воспитания,  создающие 

личностные предпосылки аддикций: 

-нестабильный,  конфликтный  стиль  воспитательных  влияний  в  неполной  семье,  в 

ситуации развода, длительного раздельного проживания детей и родителей; 

-асоциальный  стиль  отношений  в  дезорганизованной  среде  с  систематическим 

употреблением  алкоголя,  наркотиков,  аморальным  образом  жизни,  криминальным 

поведением родителей, проявлениями семейной жестокости и насилия. 

3.  Аддиктивное  поведение  самих  родителей.  Зависимое  поведение  самих  родителей 

находится  в  отчетливой  связи  с  зависимым  поведением  подростков.  Современные 

генетические исследования не выявили непосредственной передачи аддиктивного поведения 

путем  биологического  наследования.  Безусловно,  зависимое  поведение  самих  родителей 

является существенной предпосылкой развития зависимостей у детей, но передача его ребенку 

осуществляется  через  функцию  родительского  примера  (подражание,  копирование, 

идентификация, поведенческое научение). 

4.  Неблагоприятные  события,  переживаемые  семьей.  Установлена  связь  здоровья  и 

поведения  детей  с  жизненными  событиями,  переживаемыми  семьей.  Идентифицированы 

наиболее  важные  (из  связанных  со  здоровьем  детей)  жизненные  изменения  в  семье:  смена 

жительства  (переезд),  нарастание  или  снижение  конфликтов  с  родителями.  Снижение 

семейной  поддержки  у  девочек  чаще  приводит  к  травмам  и  болезням,  у  мальчиков  -  к 

девиантному поведению[2,с.113].                                                                                         

Общественные факторы: 

Важными факторами формирования предпосылок девиантного поведения (в том числе 

аддиктивного)  является  все,  что  нарушает  у  детей  чувство  безопасности  в  детском  саду, 

снижает их самооценку и доверие к воспитателям и т. д. К таким факторам относятся: 



 

конфликты с воспитателями; 



 

одиночество детей в группе; 



 

страх перед детским садом; 



 

низкие или даже негативные ожидания со стороны воспитателей; 



 

неуважительное и несправедливое отношение со стороны воспитателей. 

Дефекты  дошкольного,  семейного  или  общественного  воспитания,  в  основе  которых 

лежат возрастные и индивидуальные особенности развития детей, приводят к отклонениям в 

ранней социализации ребенка в период детства с накоплением[3,с.87].                                                                                         

Идея построения модели профилактической работы и психологического сопровождения 

детей  с  девиантным  поведением      в  ДОУ  состоит  в  том,  что  профилактика  аддиктивного 

поведения в детском саду наряду с развитием личности ребенка и коррекцией девиантного 

596 

 

поведения  должна  быть  ориентирована  на  устранение  социально-педагогических  факторов, 

способствующих возникновению и развитию аддиктивного поведения.  

Устранение таких факторов представляется возможным в силу того, что у дошкольного 

учреждения имеется ряд преимуществ в организации взаимодействия с семьей: 

-в детском  саду обязательно проводится диагностика социально-личностного развития 

ребенка  и  диагностика  семейного  воспитания,  которая  выявляет  отклонения  в  личностном 

развитии ребенка и причины их возникновения на ранней стадии; 

-родители, доверяя педагогам ДОУ самое ценное, что  есть  у них в жизни  –  свое дитя, 

более открыты для взаимодействия и восприимчивы к советам и рекомендациям специалистов 

дошкольного учреждения; 

-ребенок дошкольного возраста психологически и физически более привязан к близким 

ему взрослым, нуждается в заботе и поддержке. Родители, ощущая это, готовы к участию в 

жизни  ребенка  в  детском  саду  (совместных  занятиях,  режимных  моментах  и  проч.),  а, 

следовательно, и к пониманию потребностей малыша, удовлетворение которых влияет на его 

личностное развитие; 

-в  работе  дошкольных  учреждений  существует  практика  организации  детских 

праздников и развлечений – мероприятий для родителей, которые они посещают с радостью и 

безотказно,  что  позволяет  использовать потенциал  таких  мероприятий  в профилактических 

целях[4,с.77].                                                                                         

Основные направления профилактической работы: 

 1. Профилактическая работа с семьей. 

-проведение диагностики детско-родительских отношений, выявление семей из группы 

риска; 

-организация совместных с детьми досуговых мероприятий; 

-разработка информационных материалов для уголка профилактики зависимости; 

-индивидуальное  консультирование  родителей  по  вопросам  детско-родительских 

отношений. 

 2. Психолого - педагогическая работа с детьми.  

-диагностика развития ребенка и составление индивидуальной программы развития; 

-реализация  программ  социально-личностного  развития  детей,  обеспечивающих 

формирование эмоционально-волевой сферы и коммуникативных навыков; 

3. Организационно-методическая работа по профилактике зависимостей.  

-организация внутренних обучающих семинаров для педагогов ДОУ;  

-реализация программ профессионального выгорания педагогов; 

-разработка 

информационных 

материалов 

для 

уголка 

профилактики 

зависимости[5,с.29].                                                                                         

Организационная  структура  модели  определяется  следующими  принципами 

профилактической работы детского сада: 

-принцип единства психического и физического здоровья ребенка; 

-принцип взаимосвязи и взаимозависимости развития ребенка в семье и детском саду; 

-личностно-ориентированный подход в работе с семьей и ребенком; 

-открытость системы профилактической работы; 

-сотрудничество субъектов профилактики.  

Грамотно организованная работа с ребенком и его родителями в адаптационный период 

является  залогом  формирования  доверительных  отношений  между  специалистами  ДОУ  и 

семьей  и,  что  наиболее  важно,  закладывает  основы  психического  и  эмоционального 

благополучия  ребенка  в  детском  саду.  В  этот  же  период  проводится  психолого- 

педагогическая диагностика семьи с применением следующих методов: 

жүктеу/скачать 29,2 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: