тануға бармын. Солай қадірлеймін, солай құрметтеймін» – деп жазды.
қылын тербеп, сырласына айнала білуінен деп түсінген жөн.
139
зат қоғамының алдында өзекті әлеуметтік мәселелердің Ш.Айтматов
шығармаларында қалайша көркемдік құралдармен шешімін тауып
жатқандығын анықтау әдебиеттану ғылымдарының болашақта атқа-
руға тиіс жұмыстарының еншісінде. Жазушы шығармаларының идея-
лық, көркемдік ерекшеліктерін анықтай түсу қазақ ғалымдарының
да алдында тұрған келелі міндеттердің қатарында. Оларға тоқталып
жату да бұл мақаланың міндетіне жатпайды. Сонда да болса кезінде
әлемдік әдебиетке, сол арқылы әлеуметтік өмірге Ш.Айтматов алып
келіп ендірген мәңгүрттік сана туралы аз-кем тоқтала кеткен жөн.
«Мәңгүрттік сана» термині әдебиетке Шыңғыстың «Боранды бекет»
(1980) романы арқылы келді. Ал қазақ әдебиетінде мәңгүрттің бейнесі
одан бұрынырақ, нақтырақ айтқанда Әбіш Кекілбаевтың «Дала бал-
ладаларында» (1968) көрінген болатын. Бірақ Әбіштің мәңгүрті мен
Шыңғыстың мәңгүрті екі басқа. Ә.Кекілбаевта мәңгүрт жасау – жау-
ласқандардың дұшпанынан кек алу, оны мұқату, қорлау түрі. Оның
«Күй» повесіндегі мына бір көрініске назар аударайық: «Қолдарына
ағараңдаған бір жапырақ тері ұстаған алты жігіт қалың топты жарып
өтіп, тұтқындарға беттеді. Манадан бері білектерін сыбанып тұрған
мосқал еркектер алты баланы құлақтан тартып шөкелетіп, жерге бұқ-
тырды, алты жігіттің қолдарындағы теріні алып, тұтқындардың басы-
на жапты. Әлі ылғалы бойындағы жып-жылы тері жаңа ғана шашы
алынған жалтыр басқа жабыса кетті. Тұтқын балалар бұның не екені-
не түсіне алмай, айналасына әлі алақтап отыр. Қолдары жып-жып ет-
кен мосқал еркектер терінің жиегін шыр айнала бүрмелеп қойған көн
тартпаны шірене тартып, сықситып таңып тастады. Жаңа ғана дені
жайылып отырған бастар қайтадан зіл тартты. Жылы тері шекелерін
солқылдатып сорып ала жөнелді. ...Кенет тұтқын балалардың бірі ар-
тындағы тұтқынның кеудесіне екі шекесін алма кезек ұрғылап, шың-
ғырып жіберді. Ақ тайлақтың терісі күнге күйіп, тырысып барады.
Қаудырлап кеуіп жатқан түйенің көні бас сүйекті сытырлатып шаға
түсті. Қазір-ақ ұн қылып уатып жіберетіндей. Басқа тұтқындар да бе-
беулей бастады... Алты тұтқын айдалада ауыз жаппай сарнап келеді.
Олар бір апта бойы осылай зар илеп, шыңғырды да жүрді. Сосын бас-
тарына шаш шықты, ол түйенің көнінен өте алмай, қайтадан бастың
құйқасын тесіп, кері өсті. Алты тұтқын елі қайда, жері қайда екенін
білмейтін мәңгүртке айналды. Жүре-жүре тілден де айрылды...»
Достарыңызбен бөлісу: