Әдеби KZ аузы-басын қисаңдатып делбе болған мал секілді бірсыпыра селкілдеп, шұлғысып болған
соң, екі сағаттай күтіп отырған етті жеп лықсиып ұйықтады-ау... Ертеңінде бір мүриді:
-
Аурудың иесі арамызға көк өгіз боп келіп жүр екен, әйтеуір қудым,- деп, түс те
көріп шықгы. Нұрым соған нанып, едәуір көтерілді. Таңертеңгі шайды ішер-ішпесте-ақ
жиылған кісілер ишанның қолын ұстаймын деп етік-метігімен періп кетіп, мүлдем үйді
былғап бітірді. Жұрт жабырласып басылған соң, байға байша: бала-шаға асты-үстіне дейін
қазып сұрап, кедейге кедейше: иегінің ұшымен жүргізіп, амандасып болды. Қазандай ақ
сәлдесін қошитып шарта жүгінді; қозы құйрығындай аршын жарым таспиғын тізесінің
үстіне қойды, көзілдірігін киді; белінен шүберекпен буған арасының көгерген иісі кеудені
ататын, жалба-жалба шеттерін тышқан жеп кеткен, сандықтай атам заманғы бір кітапты
ашып бұрқыратып отырды да, ең әуелі кітаптың жайын сөйлей бастады:
-
Бұ кітаптың ең түбі бабам хазірет Ғалидан қалған Жағпар Садық әулиенің кітабы.
Атам марқұм Бұхарадан жеті жыл іздеп, қолына әзер түсіріп алған екен. Жарықтық өзі
өлерінде: "Күтпесең, таһаратсыз ұстасаң, соғып кетеді, болмаса өле-өлгенше азық
болады" деп өсиет қылып еді: ақыры тегін кісі емес қой, айтқаны келді. Осы ғой біздің
сүйенетініміз - деп ал кеп шулатты. Оған үй ішіндегі ақсақал, қарасақалдарының "ие, иә"
деп жандары кіріп:
-
Ой, жарықтық-ай, әулие кітап екен ғой. Бәсе жазуын қарашы таяқтай-таяқтай,
қағазының қалыңдығынан-ақ белгілі боп тұр ғой,- десіп, жабылып жүзін сипап, сүйгені
сүйіп, қолдан-қолға түсірмеуде еді...
Ал енді ишекең қасиетті кітабына қарап жібере сала:
-
Апырым-ай, дуа бойына әбден сіңісіп алған екен. Жүрегінің басына барып
байлануға аз-ақ қалыпты. Мұны көптен неге қаратпаған? Сонда да әзір қатер деген сөз
көрінбейді. Бойында қызылды-жасылды тіл-сұқ бола жабысқан көз секілді ұшығы да бар-
ау өзінің... Тап осы кезде екі-үш түрлі аурудың басы қосылып, ерегісіп тұр екен: мұның ең
әуелі ұшығы кетсін үшін жеті жылғы ту қойдың өкпесімен қағып, сары ешкінің қарнын
құшақтату керек. Сонан соң жеті күн ұдайымен оқып зікір салып, басындағы дуасын