200
Әдеби KZ
— Менің кеудем биік, менің асқарым айбынды. Топан су маған ғана жете алмайды, мені
ғана көме алмайды. Нұқтың кемесі іліксе, менің ғана шыңыма ілігеді, —
десіпті биік
шыңдар.
Қазығұрт Алатаудың аласа жоны ғана ғой. Биік шыңдармен таласа алмай үнсіз мүлги
береді. Мұны көрген шыңдар мазақтап күлген екен:
— Немене, Нұқтың кемесін күте-күте шаршадың ба? Саған тоқтайтын шығар. Өйткені көп
ұзамай топан судың астында қаласың ғой, — десіпті.
— Тағдырдың жазғанын көрерміз. Одан артық не бар? — деп мұңайыпты Қазығұрт.
Осылайша Нұқтың кемесі бір дауылдан өтіп, екінші бір дауылға көміліп келе жатқанда,
ішіндегі жан-жануар суға кетіп таусылуға айналған екен. Кенет кеме түбі
қатты нәрсеге
тиіп, сықыр ете қалғандай болады. Нұқ пайғамбар байқап қараса, кемесі бір таудың
басына іліккен екен. Содан топан су толастап қайта бастайды. Кеме ішінде жалғыз бала
бұғып жатқан екен.
Тіршілік қайта жанданып, осы жерден қайта өрбіпті десетін аңыз айтушылар.
Айша әпкем сол аты аңызға айналған Қазығұрттың баурайында тұратын.
Біздің әулеттің
қыздарының ең алысқа кеткені де — осы әпкем. Сондықтан сағынысып көрісетінбіз.
Жантөре ерте үйленіп, әйелінен ерте қалған екен. Өзі он алтыға шыққанда, он бес жасар
әйелі толғақ үстінде өліпті де, артында Болат деген ұлы қалыпты. Менің атам Жантөренің
әкесімен алыс-берісі бар, сыйластығы жарасқан жандар екен. Жантөренің бұрынғы әйелі
де біздің рудың қызы болатын. Аққұл атамның немере әкесі еді. Атам бұрынғы
жегжаттығынан ажырасқысы келмей Айшаны ұзатыпты. Ол кезде әпкем он жетіде екен.
Осылайша қайтадан сүйек жаңғыртыпты.
Жантөрені әкесі ерте үйлендіріп, он төрт жасында-ақ күйеу бала атандырған көрінеді.
Жантөре мен Болат тетелес өскендей болыпты. Сұңғақ бойлы, шымыр денелі, ат
жақты
қараторы кісіні Жантөренің баласы деу қиын еді. Інісі сияқты тізе түйістіріп жүретін. Ел іші