Ежелгі Ќытай философиясы

- б.д.д.VII ғ.-IIIғ. Ежелгі ұлттық философиялық мектептердің пайда болуы мен қалыптасуы.

- б.д.д III - XIX ғ.ғ –Қытайға үндіден буддизмнің енуі (б.д.д.III) және оның ұлттық философиялық мектептерге ықпалы.

- б.д.XX ғ. Қазіргі кезең Қытай қоғамының туықтығының жойылып Қытай философиясының европалық және әлемдік философия жетістіктерімен баюы.

1.Өз елін- Қытай дүниенің кіндігі деп есептеу;

2.Көк пен жер арасындағы жауапкершілікті әрбәр адам сезіну;

3.Жеке оқиғаларды,тарихты,циклды процесс деп ұғыну;

3.Адамды, табиғатты, космосты біртұтас деп қабылдау:

4.Консерватизм, өткенді дәріптеу, жаңалық алдындағы үрей қорқыныш;

5.Коллективті сана: жеке адамның өз өзін коллективтен бөлінбес тұтастықта қарастыруы;

6.Мемлекет алдында қорқыныш және құрмет;

7.Қоғамда вертикальды байланыстардың,субординациялардың кең тарауы;

8.Мемлекет басшысын – ең жоғарғы біріктіруші күш, ал мемлекет- қоғамды біріктіруші күш ретінде қабылдау;

9.Императорлардың қызмет билігін құдіретті, тұлғасын Аспан ұлы, Тәңірінің жердегі елшісі деп қабылдау.

10.Өзара қатынастағы конформизм: тыныштық пен әрекетсіздікті жақтау, насихаттау;

11.О дүниені емес, бұл дүниелік өмірді жоғары бағалау, оны- мүмкіндігінше ұзартуға ұмтылу;

12.О дүниелік күштерді реалды деп түсіну, ата – баба әруақтарын құрметтеу,

ата-анаға, үлкенге ізет – құрмет;