Елена Уайт «Ұлы шайқас»

275 
 
мыңдап 
қырылғанда 
маған 
зақым 
келмейді  де.  Тек  болып  жатқанды  көріп 
тұрамын, 
зұлымдардың 
жазаланып 
жатқанын  байқаймын.  Мен  Тәңірге  сенім 
артып  келемін.  Алла  тағаланы  панам 
етемін.  Басыма  енді  жамандық  түспейді, 
үйіме  ешбір  апат  төнбейді»  (Забур  жыры 
120:5-7;90:3-10).  
Адамның  көзімен  қараған  кезде  ежелгі 
уақыттағы азап шеккендердей  Құдайдың 
балалары өз сенімдерін қанымен дәлелдеуі 
керек  секілді  болады.  Олар,  шынымен  де 
Құдай  бізді  қалдырып  кеткен  екен  деп 
қорқады.  Бұл  күйзелу  уақыты.  Олар  күні 
т ү н і  
Қ ұ д а й ғ а  
м і н ә ж а т  
е т і п , 
құтқарылуларын  тілейді.  Ал  арсыздар 
болса:  «Сендердің  сенімдерің  қайда?  Егер 
сендер  Құдайдың  халқы  болсаңдар,  неге 
Ол  сендерді  біздің  қолымыздан  босатып 
алмайды?» деп бұларды келемеждеп, күлкі 
қылады.  Бірақ  имандылар  айқыш  ағашқа 
шегеленген    Иса  Мәсіхты  естеріне  алады. 
Сол  кездің  діни  қызметкерлері  мен  дін 
басшылары:  «Басқа  жандарды  құтқарған 
болатынсың, ал Өзіңді Өзің құтқара алмай 
тұрсың!  Егер  Ол  Ысрайылдың  патшасы 
болса, айқыштан босанып шықсын, сонда 
біз Оған сенейік» (Матай жазған Ізгі хабар 
27:42)  деп  Исаны  мазақ  қылып,  күлген 
болатын. 
Жақыпқа 
ұқсап 
олар 
да 
Қ ұ д а йм е н  
ж е к п е  
ж е к к е  
т ү с т і . 
Байғұстардың 
көздерінен 
іштеріндегі 
болып 
жатқан 
шайқас 
көрінеді. 
Барлықтарының  түрлері  бозарып  кеткен. 
Бірақ  олар  Құдайға  мінәжат  етулерін 
қойған жоқ. 
 Егер бұл халықтың рухани тұрғыдан көре 
алатын 
көздері 
болса, 
онда 
олар 
маңайларын 
қоршаған 
періштелерді 
көрген  болар  еді.  Періштелер  олардың 
тілектерін  естіп  тұрады  және    барлық 
қимылдарын 
не 
бір 
аяушылықпен 
бақылайды.  Құдайдың  қызметінде  тұрған 
рухтар 
(періштелер) 
сенімдегілерді 
қауіптен құтқару үшін, Әміршінің аузынан 
шығатын  сөзін  тосып  тұрады.  Дегенмен 
шамалы шыдау керек. Құдайдың меншікті 
халқы 
тостағандарын 
толық 
ішіп, 
Құдаймен 
шарт 
жасасуы 
қажет. 
Қ ұ д а й д ы ң  
к е ш і к к е л і  
ж а т қ а н ы 
қаншалықты 
азапты 
болғанымен, 
сенімдегілердің  тілектеріне  ең  керекті 
жауап  та  осы.  «Алла  қашан  әрекет 
жасайды  екен»  деп  күту,  олардың  рухани 
өмірлерінде 
жетіңкіремей 
тұрған 
сенімдерін, 
үміттерін, 
шыдамдарын 
шыңдайды.  Десе  де  қалаулылар  үшін 
қасірет уақыты қысқартылатын болады. 
 «Құдай  Өзінің  таңдап  алған,  Оған  күні 
т үні  
жалб ар ынаты н 
адамд ард ы ң 
мүдделерін  қорғай  ма?  Сендерге  шын 
айтамын,  Құдай  олардың  қамын  тезірек 
қарастыруға  асығады»  (Лұқа  жазған  Ізгі 
хабар 
18:7,8). 
Ақыр 
адамдардың 
ойлағанындай  емес,  әлдеқайда  тезірек 
келеді. 
Бидай 
бір 
бөлек 
іріктеліп, 
Құдайдың  қоймасына  әзірленеді,  ал  кебек 
екінші  жаққа  іріктеліп,  отқа  тастауға 
дайындалады.  
Күзетте тұрған, өз міндеттеріне жауапты 
көктегі  сенімді  сарбаздар  қалғымайды. 
Құдайдың  заңын  орындайтындарды  өлім 
жазасына  ұсыну  уақыты  анықталып 
қойғанымен,  олардың  дұшпандары  бұл 
қаулыны  белгіленген  уақыттан  бұрын  іске 
асыруға  тырысады.  Дегенмен  Аллаға  адал 
болып  қалған  жандарды  қорғап  тұрған 
қарауылдың  қатарын  ешкім  бұзып  өте 
алмайды. 
Қуғын-сүргін 
уақытында 
қалалар  мен  ауылдардан  қашып  шыққан 
кейбір  жандарға  шабуыл  жасалады,  бірақ 
оларға қарсы көтерілген семсерлер сынып, 
шыбық  құрлы  қауқары  болмай  қалады. 
Енді  біреулерін жауынгерлердің  киімдерін 
киген періштелер қорғайды.  
Барлық  ғасырларда  да  Алла  қасиетті 
періштелер  арқылы  Өз  халқын  қорғап, 
оларға  бостандық  сыйлаған.  Періштелер 
адам  өміріне  белсенді  түрде  араласады. 
Олар  кейбір  адамдардың  алдарында 
найзағай  секілді  жарқылдаған  киіммен 
пайда  болған,  біреулеріне  қарапайым 
жолсерік  ретінде  де  кездескен.  Неше  рет 
адам 
бейнесіне 
еніп, 
тақуалармен 
жолыққан. 
Жол 
жөнекей 
шаршаған 
жолаушы  секілді  тал  түсте  ағаш  түбінде 
дем  алып  жатқан  кездері  де  болған. 
Көпшілік  адамдар  оларды  қонақ  ретінде 
қарсы  алған.  Түнде  жолынан  адасып 
қалған  адамдарға  олар  жол  сілтеген. 
Құрбан  шалынатын  отты  өз  қолдарымен 
тұтатқан 
кездері 
де 
болған. 
Олар 
зынданның 
есігін 
ашып, 
Құдайдың 
қызметкерлерін  бостандыққа  шығарған. 
Құтқарушының 
қабірінің 
алдына 
қойылған  үлкен  тасты  алып  тастау  үшін 
жерге періште бейнесімен түскен.  
Адам  бейнесіне  еніп,  олар  көптеген 
жиналыстарға 
қатысады, 
сол 
секілді 
арсыздардың жиындарына да барады. Бір 
кездері  олар  Содом  қаласына  келіп,  оның 
тұрғындарының  істерін  жазып  әкеткен 
болатын.  Алланың  адам  баласына  деген 
мейірімі мол ғой, Құдаймен ниеттес болып 
жүргендердің тілегі бойынша, Раббым Алла 
адамзатқа  тиесілі  жазаны  шегіндіріп, 
көпшіліктің  тыныштығын  соза  түседі. 
Құдайға қарсы көтеріліс жариялайтын бұл 
көпшілік,  өздері  мазақ  қылып,  қысымға 
ұшырататын 
Жаратушының 
аздаған 

276 
 
халқына  өмір  бақи  міндетті  екенін 
сезбейді де. 
 Бұл  әлемнің  билеп-төстеушілері  олардың 
кеңестерінде 
періштелердің 
жиі 
сөз 
сөйлейтіндерін 
білмейді 
де. 
Адамдар 
оларды тыңдайды, сынайды тіпті ажуалап 
балағаттайды.  Көптеген  отырыстарда,  сот 
мәжілістерінде  бұл  көктің  хабаршылары 
адамзат  тарихындағы  ең  терең  білімдерді 
көрсетеді.  Олар  езгідегілерді  ең  қабілетті, 
сөзге  шебер  деген  адвокаттардан  артық 
қорғай 
алаты ндарын 
дәле лдейді. 
Періштелер 
Құдайдың 
ісіне 
кедергі 
келтіретін  зұлым  жоспарларды  бұзады. 
«Қауіп  төніп  тұрған  сағаттарда  және 
қайғырып  тұрған  кездерде  Құдай  Иеден 
қорқатындарды,  Оның  періштелері  келіп 
бейнеттен құтқарады» (Забур жыры 33:8). 
 Құдайдың  меншікті  халқы  зор  үмітпен 
ө зд е рі ні ң 
П ат шалар ы ны ң 
к е лу і н 
тағатсыздана  күтіп отыр.  Күзеттегілерден: 
«Түннің  қай  уағы?»  деп  сұрағанда,  олар: 
«Таң  атуға  жақын  қалды,  бірақ  әлі  түн!» 
деп  бірден  жауап  қайтарады  (Ишая 
21:11,12).  Таудың  жоғарғы  жағындағы 
қоюланып  тұрған  бұлттарға  жарықтың 
сәулесі  түсіп  келеді.  Жуырда  Оның  даңқы 
шығып,  Әділеттіктің  Күні  пайда  болады. 
Тақуалардың  мәңгілік  күндерінің  басы  — 
таң және арсыздардың мәңгілік түндерінің 
басы — қараңғылық жақындап келеді. 
Құдайдың балалары жанталасып салауат 
айтып,    дұға  оқып,  Құдайға  тілектерін 
бі рі ні ң 
со ңы нан 
бі рі н 
жіб ер іп, 
мінәжаттарын  жалғастырып  жатқанда 
көрінетін  әлем  мен  көрінбейтін  әлемнің 
арасындағы  шымылдық  аздап  ашылады. 
Сол  кезде  олар:  «Мықты  болыңдар.  Көмек 
тақау. Жеңімпаз Мәсіх Өзінің қалжыраған 
жауынгерлеріне  мәңгілік  өмірдің  тәжін 
дайындап  қойды»  деген  сөздерді  естиді. 
Сонан  соң  олар:  «Мінекей  Мен  сендермен 
б і р гемі н. 
Қ о р ы қ паңд ар . 
Б ар лы қ 
қасіреттерің  мен  уайымдарың  маған 
белгілі.  Сендер  Мен  шайқасқан  жаумен 
шайқасып  жатырсыңдар.  Мен  сендер 
үшін  шайқастым,  Мен  үшін  сендер 
жеңімпаздан  да  жоғарысыңдар»  деген 
Ғайсаның дауысын таниды.  
Ең қажетті сәтте бізге Құтқарушы келеді. 
Көкке 
апаратын 
жол 
Оның 
ізімен 
нұрланған.  Біздің  денемізді  жыртқан 
тікенектер, Оның денесін де жарақаттаған 
болатын.  Арқалап  келе  жатқан  айқыш 
ағаштарымызды 
бізден 
бұрын 
Ол 
арқалаған.  Жанымызға  сая  таппастан 
бұрын  қатыгез  шайқастан  өтуімізге  тура 
келеді.  Қасірет  уақыты  Құдайдың  халқы 
үшін  сұмдық  сынақ,  бірақ  сол  кезде  кез 
келген  шынайы  Мәсіхшы  аспанға  қараса, 
оны қоршаған уәде кемпірқосағын көреді. 
  «Жаратқан  Иенің  азат  еткен  халқы 
Сионға  ән  шырқап  қайтып  келеді.  Олар 
мәз-мейрам  болып,  мәңгі  бақи  қуаныш 
пен  шаттыққа  кенеледі.  Ал  қайғы  мұң 
атаулы 
бастарынан 
лезде 
мәңгілікке 
алыстап  кетеді.  Жаратқан  Ие  таңдаулы 
халқына  былай  дейді:  «Мен,  Өзім  Сені 
жұбатып,  сүйенішің  боламын.  Қалайша 
сен  ажалды  пендеден  шошынып,  адам 
баласынан  қорқасың?  Ол  солып  қалатын 
шөп  секілді,  өткінші  емес  пе?  Ал  өзіңді 
жаратқан  Тәңір  Иеңді  ұмытып  кетесің! 
Мен  әуел  баста  аспан  кеңістігін жаратып, 
жердің негізін салғанда шексіз құдіретімді 
көрсеткен  едім.  Неге  сен  өзіңе  зорлық-
зомбылық  жасаған  жауыңның  қаһарынан 
күн  ұзағына  үрейің  ұшып  қорқасың?  Рас, 
ол сені қырып жоймақшы болды. Ал қазір 
сол қанаушыңның қаһары қайда? 
Тұтқындар  жуырда  азат  болады.  Олар 
шұңқырда  өліп  те  қалмайды,  нансыз  да 
болмайды.  Себебі  Мен  сенің  Иеңмін. 
Теңізді 
буырқантып, 
толқындарын 
гүрілдетуге құдіретім жетеді. Оның есімі — 
Ғаламның 
Иесі. 
Аузыңа 
айтатын 
сөздерімді 
саламын. 
Сені 
қолымның 
аясында  ұстап  қорғаймын»  (Ишая  51:11-
16).  
  «Енді  жаны  азап  шегіп  қиналған,  шарап 
ішпей  мастанған  Менің  сөзімді  тыңда. 
Жаратушы  Тәңір  Иең  —  халқы  үшін 
күрескен  Құдайың  былай  дейді:  «Мен 
қаһарыма  толы  тостағанды  қолыңнан 
қайтып  аламын.  Керісінше  сені  азапқа 
салған  дұшпандарыңа  сол  тостағаннан 
ішкіземін».  Олар  саған:  «Жерге  етпетіңнен 
жат! 
Үстіңнен 
басып 
өтейін» 
деп 
бұйыратын. 
Осылай 
сен 
олардың 
аяқтарымен 
басатын 
жолы 
болып, 
арқаңды  тосып,  бағынуға  мәжбүр  болған 
едің» (Ишая 51:21-23). 
  Ғасырлар 
тұңғиығына 
көз 
жіберіп 
қараған Алла жердің билеп төстеушілерінің 
Оның 
халқын 
қыспаққа 
алатын 
уақытының  тақап  келе  жатқанын  көрді. 
Жаратушы 
Ие 
олардың 
аштыққа 
ұ ш ы р а у д а н  
ж ә н е  
ж ә б і р л е н у д е н 
қорқатынын  тағы  да  біледі.  Дегенмен 
ысрайылдықтардың  көз  алдында  қара 
теңізді қақ жарған Құдай меншікті халқын 
жаудың 
жұлмалауында 
қалдырмайды. 
«Олар Менің халқым болады, Мен олардың 
Құдайы  боламын,  баласын  аялайтын 
адамдай  Мен  де  Өз  халқымды  мейіріміме 
бөлеймін»  дейді  Шексіз  Алла  (Малаһия 
пайғамбарының кітабынан 3:17). Егер сол 
уақытта  Мәсіхтың  ізбасарларының  қаны 

277 
 
т ө г і л с е ,  
о л  
б і р  
к е з д е р д е г і 
азапталғандардың 
төгілген 
қанындай 
Құдайдың  егістігінде  өз  жемісін  бермеген 
б о л а р  
е д і .  
О л а р  
ө з д е р і н і ң  
адалдықтарымен  басқаларды  ақиқатқа 
сендіретіндей 
қылып 
куәландыра  
алмаушы 
еді, 
өйткені 
мейірімділік 
толқыны  арсыздардың  қатып,  тас  болып 
қалған жүректеріне соғылып, кері қайтары 
анық  болатын.  Ендігі  жерде  тақуалар 
жауларының жемтігіне  айналса,    түнектің 
ханзадасы есі кеткенше қуанған болар еді. 
Жыршы:  «Соққы  келген  күні  Құдайым 
мені  жасырып,  көрінбейтін  жерге  тығып 
қояр  еді,  сөйтіп  биік  таудың  үстіне 
шығарар  еді»  (Забур  жыры  26:5)  дейді. 
«Халқым 
Менің, 
барып 
мекендеріңе 
тығылып, соңдарыңнан есіктеріңді жауып, 
Тәңірдің  қаһары  өткенше  бір  сәтке 
ж а с ы р ы н а  
т ұ р ы ң д а р ,  
ө й т к е н і 
заңсыздықтарына 
байланысты 
жердің 
тұрғындарын  жазалау  үшін  Құдай  Ие 
тұрағынан 
шығып 
келеді » 
дейді 
ізбасарларына  Иса Мәсіх (Ишая 26:20,21). 
Құдайдың  келуін  сабырлықпен  күтіп, 
есімдері 
өмір 
кітабында 
жазылып 
қойылғандар  қандай  бақытты  жандар 
десеңізші! 
Олардың 
құтқарылулары 
шынымен де ғажайып іс болмақ. 

278 
 
Құдай  заңын  орындайтындар  үкімет 
билігінің қорғауынан құр қалғанда әр түрлі 
мемлекеттерде  жаппай  оларды  құртып 
жіберуге  бағытталған  қозғалыстар  пайда 
болады. 
Бір-ақ 
түннің 
ішінде 
бұл 
жандардың 
қарсыласу 
үнін 
өшіріп 
тастауға  шешім  қабылданады.  Құдайдың 
халқы 
түрмелерде, 
тоғайларда, 
тау 
тасаларында  Иелерінен  қорған  сұрап 
мінәжат  етіп  жатқанда,  жындардың 
азғыруымен  желігіп  алған  қарулы  топтар 
оларды  өлтіруге  дайын  тұрады.  Осындай 
қауіпті  сәтте  халқын  құтқару  үшін  іске 
Алла араласады. 
 «Ал  сендер  қасиетті  мейрам  түніндегідей 
ән 
салатын 
боласыңдар, 
Құдайдың 
қасиетті  тауына  көтеріліп  бара  жатқан 
адамдай  жүректерің  қуанышқа  толы 
болады.  Сонда  Құдай  зор  дауысымен 
күндей күркірейді, қатты ашуланып оттай 
жалындайды,  борандай  бұрқырап  тас 
бұршақтай 
болып 
жауады» 
(Ишая 
30:20,30). 
 Салтанатты 
айғаймен, 
ауыздарымен 
атқан  қарғыспен  ашынып  алған  қара 
тобыр  жемтігіне  бас  салуға  дайын  тұрған 
кезде,  жер  бетіне  түннен  де  қою 
қараңғылық  түседі.  Сонан  соң  аспанда 
ж а р қ ы р а ғ а н  
А л л а н ы ң  
т а ғ ы н ы ң 
кемпірқосағы  пайда  болады  және  ол 
Құдай  алдында  тізе  бүгіп  тұрған  әрбір 
жанды  орап  алғандай  көрінеді.  Осы  сәтте 
зұлым  тобыр  үнсіз  қалады.  Мысқылдау, 
ажуалау 
бірден 
тоқталады. 
Адамдар 
бойларын  кернеп  бара  жатқан  ашу-
ызасын  ұмытады.  Бастарына  сұмдық 
қауіп  төніп  тұрғанын  сезінген  олар, 
денелерінен  өтіп  бара  жатқан  жарықтан 
тығылудың қамын ойлайды. 
Құдайдың  халқы  болса  «Бойларыңды 
түзеңдер!»  —  деген  сазды  дауысты  естиді. 
Бастарын  жоғары  көтеріп  қараған  олар 
серттесу кемпірқосағын көреді. Қоюланған 
қара  бұлттар  сейіліп,  бұлар  енді  кезіндегі 
Шоқан секілді көктен Құдайдың атағы мен 
тақта  отырған  Адамзат  Ұлын  (Құдай 
тағайындаған  Билеуші)  көреді.  Бұлар 
Оның  денесінде  қалған  қорлықтың  ізін 
көріп  және  «Әке,  Маған  тапсырған 
адамдарыңның 
Мен 
болатын 
жерде 
болуларын,  әрі  Өзің  Маған  сыйлаған 
салтанатты 
ұлылығымды 
көргендерін 
қалаймын»  деп  Әкесінен  жалынып  сұрап 
жатқан  Исаның  дауысын  естиді  (Жоһан 
17:24).  Онан  соң  тағы  да  сазды  дауыс 
естілді: «Мінекей келе жатыр! Күнәсіз және 
кіршіксіз  қасиеттілер  келе  жатыр!  Бұлар 
Менің  сөзімді  мүлтіксіз  орындағандар, 
олар періштелермен бірге жүретін болады». 
 Сенімдерін  бар  күштерімен  қорғаған  бұл 
жандардың  бозарып  кеткен    түрлеріне  өң 
кіріп,  дірілдеген  еріндерінен  жеңістің 
дыбысы үзіліп шығады. Түннің ортасында 
Құдай  Өзінің  халқын  құтқарып  алатын 
күшін  көрсетеді.  Шуақтары  жарқырап 
күннің  көзі  шығады.  Таңғажайып  істер 
мен  белгілер  бір  бірлерін  алмастырып 
жатады.  Тақуалар  қуанып  жатқанда, 
құдайсыздар  бұл  көріністерге    сұмдық 
қорқынышпен  қарайды.  Табиғат  та  өзінің 
әдеттегі 
жағдайынан 
өзгеше 
болып 
көрінеді.  Өзендер  тоқтап  қалады.  Ауыр 
күңгірт  бұлттар  бір  біріне  соғылысып 
жатады.  Бұрқан  талқан  болып  жатқан 
көктің 
ортасынан 
айтып 
жеткізе 
алмайтындай  даңқтың  жолағы  көрінеді. 
Оның 
артынан 
көптеген 
сулардың 
гүрілдеген  дыбысына  ұқсас  «Орындалды» 
деген  Алланың  дауысы  шығады  (Аян 
16:17). 
 Бұл  дауыстан  жер  мен  көк  сілкінеді. 
Сонан  соң  адамзат  жер  бетінде  өмір 
сүргелі  болып  көрмеген  зор  жер  сілкінісі 
болады (Аян 16:18). 
 Аспан  ашылып  және  сығылып  келе 
жатқандай  көрінеді.  Құдайдың  тағынан 
Оның даңқының жарығы шығады. Таулар 
шайқалып сынып, сынықтары жан жаққа 
ұшады.  Көтеріліп  келе  жатқан  дауылдың 
гуілдеген 
дыбысы 
естіледі. 
Теңіз 
толқындарын  жағаға  ұрып,  буырқана 
бастайды.  Жындардың  дауысына  ұқсас 
дыбыс  шығып,  сұмдық  дауыл  көтеріледі. 
Жердің  беті  теңіздің  толқындары  секілді 
шайқалады. Жердің негізі қозғалып, оның 
бетінде  жарықтар  пайда  болады.  Таулар 
40 
Құдай халқының азат етілуі  

279 
 
теңіздерге  батып,  мекенді  аралдар  көзден 
ғайып  болады.  Жағалауға  жақын  жердегі 
қалалар,  кезіндегі  бүлікшілердің  мекені 
болған Содом қаласы секілді бірте — бірте 
жоғала бастайды. 
 Осылай  ұлы  Бабыл  Құдай  алдында 
ескеріліп,  қала  Құдайдың  «тостағанынан» 
—  Оның  қатты  ашуы  мен  қаһарын 
білдіретін  «шарабын» ішуге мәжбүр болды. 
Аспаннан адамдардың үстіне салмағы жүз 
қадақтай  дәу  тастар  жауды  (19,20 
өлеңдер).  Ең  үлкен,  өзімшіл,  асқақтаған 
қалалар 
үйіндіге 
айналды. 
Әлемнің 
ұлылары 
 
атағын 
асыру 
үшін, 
байлықтарын  салып  орнатқан  зәулім  сұлу 
сарайлары опырылып құлап жатқандарын 
өз 
көздерімен 
көреді. 
Түрмелердің 
қабырғалары 
қирап, 
сенімдері 
үшін 
зардап  шеккен  имандылар  одан  босанып 
шығады. 
«Бейіттер  ашылып,  жер  астында  ұйықтап 
жатқандар,  біреулері  мәңгілік  өмір  үшін, 
енді біреулері мәңгілік мазақ үшін оянады 
(Даниял  пайғамбарының  кітабынан  12:2). 
Үшінші 
періштенің 
хабарына 
сеніп, 
Құдайдың заңына бағынып иманды болып 
өлгендер көрден даңқты болып түрегеледі. 
Сол  сияқты  Мәсіхтың  өлім  алдындағы 
азабына айызы қанып, Оны мазақ қылып, 
қорлап,  шанышқымен  түйрегендер  де 
тіріледі  (Аян  1:7).  Және  де  Құдайдың 
меншікті  халқы  мен  Оның  ақиқатының 
қарсыластары  да  Мәсіхтың  атағы  мен 
құрметін өз көздерімен көру үшін оянады. 
 Қою бұлт әлі де болса аспанды торлап тұр, 
десе 
де 
оның 
арасынан 
Құдайдың 
қаһарының  көзі  секілді  күннің  сәулесі 
к ө р і не д і .  
Н а й з а ғ ай  
ж ар қ ы лд ап , 
арсыздардың тағдырларының шешілетінін 
хабарлап 
тұрғандай 
сырлы 
(құпия) 
дыбыстар 
шығады. 
Көпшілік 
мұның 
мағынасын ұқпағанымен, жалған ұстаздар 
оны  анық  түсініп  тұр.  Жуырда  ғана 
қамсыз, 
дөрекі, 
өркөкірек 
болып 
Құдайдың 
парызын 
орындаушыларға 
қатыгездік  жасаған  олар,  енді  мұндай 
қорқынышты  сұмдықтан  бойларында  әл 
қалмай  дірілдеп  кетеді.  Олардың  зарлы 
үндері  табиғат  апатының  дыбысынан  да 
асып  түседі.  Мәсіхтың  Құдаймен  бірдей 
екенін  білетін  жындар  Оның  билігінен 
қ а т т ы  
қ о р қ ад ы ,  
қ о р қ а т ы нд а р ы 
соншалықты  естері  қалмай  дірілдейді.  Ал 
адамдар  болса,  бұл  уақытта  не  істеп,  не 
қойғандарын  білмей,  Құдайдың  мейірім 
жасауын  сұрап  жер  бауырлап  жорғалай 
бастайды. 
 Ежелгі 
пайғамбарлар 
ақырдың 
күні 
туралы: «Жылаңдар, өйткені ақырдың күні 
тақау,  ол  Жаратқанның  талқандайтын 
күшіндей  болып  келе  жатыр»  (Ишая  13:6) 
деп айтып кеткен болатын. 
«Ей, 
опасыздар 
Жаратқан 
Иенің 
қорқынышты  қаһарынан,  Оның  айбынды 
ұлылығынан  құз  шатқалдардың  арасына 
қашып  барып,  жердегі  шұңқырларға 
жасырынуға  тырысыңдар!  Менменшілдің 
көзі  төмен  қарап,  адамзаттың  асқақтауы 
талқандалатын  күн  туады!  Сол  күні 
жалғыз Жаратқан Иенің ғана мерейі үстем 
болады» (Ишая 2:10-12). 
 «Сол күн туғанда күнәкарлар табыну үшін 
өздеріне  жасап  алған  алтын,  күміс  тәңір 
м ү с і н д е р і н  
л а қ т ы р ы п ,  
о л а р д ы 
көртышқандар 
мен 
жарқанаттарға 
қалдырып,  өздері  құз  шатқалдардың 
ішіндегі  үңгірлер  мен  қуыстарға  қашып 
кіреді.  Өйткені  Жаратқан  Ие  жерді 
сілкілеу  үшін  тағынан  тұрғанда  олар 
Алланың  қорқынышты  қаһарынан,  әрі 
айбынды  ұлылығынан  тығылып  қалмақ 
болады» (Ишая 2:20,21). 
 Бұлттардың  арасындағы  саңылаулардан 
жұлдыздар 
жарқырап 
көрінеді. 
Бұл 
көрініс  Құдайға  адал  болып  қалған 
жандарға үміт пен қуаныш сыйлайды. Иса 
үшін  азапты  бейнетке  шыдаған  бұлар, 
ендігі жерде өздерін қауіпсіз сезінеді. Олар 
зор  сынақтан  өтіп,  солар  үшін  қанын 
төккен  Исаға  адал  болып  қалды.  Енді  бұл 
жандар 
жындарға 
айналып 
кеткен 
адамдардың  езгісінен  босады.  Әбден 
қобалжып,  торығып  кеткен  түрлеріне  өң 
кіріп,  жүздері  жарқырай  түсті.  Сонан  соң 
олар  бірігіп  жеңіс  әнін  орындады:  «Құдай 
біздің  панамыз  да  күшіміз,  қиын  қыстау 
шақтардағы  көмекшіміз.  Сол  себепті  біз 
уайымдап  қорықпаймыз,  дүниенің  астан 
кестені  шығып,  таулар  теңіз  тұңғиығына 
құласа  да,  теңіз  ақ  көбігін  атқылап, 
толқынынан тау сілкініп жатса да, әлемнің 
Иесі біздің жанымызда, Жақып сыйынған 
Құдай — біздің Қорғанымыз» (Забур жыры 
45:2-4).  Жеңіс  жыры  шарықтап  көкке 
көтеріліп  жатқан  кезде,  бұлттар  сейіліп, 
жұлдыздар  жарқырап,  адам  баласы  көріп 
көрмеген  керемет  сұлулық  ашылады. 
Жартылай 
ашулы 
тұрған 
көктің 
қақпаларының  арғы  жағынан  сұлу  қала 
жарқырап  көрінеді.  Онан  соң  аспанда 
Алланың  заңы  жазулы  тас  парақтарды 
ұстаған қол пайда болады. Пайғамбар сөзі: 
«Аспан  Оның  ақиқатын  жария  етеді, 
өйткені  Ол  үкім  шығарушы  —  Құдай» 
дейді 
(Забур 
жыры 
49:6). 
Мұса 
пайғамбарының  заманында  Тұр  тауының 
басынан 
оттай 
жалындап, 
күндей 
күркіреп  жарияланған,  өмірдің  ережесі 
ретінде  берілген  Құдайдың  қасиетті  заңы, 

280 
 
соңғы  күні  әділетті  үкімнің  өлшеуіші 
болып, 
адамдардың 
көздеріне 
оттай 

жүктеу/скачать 2,55 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: