259
258
парсы, түрік тілдерінде көп жазылған болатын: Вахиди
(VIII-IX ғ.), Ибн Хишам (IX ғ.), Махмуд бин Əлидің «Неһдж
ул-Фарадис» (XIV ғ.). Шəді дастаны сияқты, пайғамбары-
мыздың ақ жолын сипаттайтын, тұтас кітап болатын.
Шəдінің қиссасында Хазіреті Расулдың дүниеге келуі,
Расулдың бабасы Ғабдулмақлабтың оқиғасы, Абутəліптің Ра-
сулды Басраға алып барғаны, Расулдың Хадишаға некеле-
нуі, Расулға пайғамбарлықтың келуі, құрайыштардың дінге
кіруі, Пайғамбардың Мəдинаға сапары, Алладан хабар ал-
ғаны, т.б. оқиғалар айтылады. Пайғамбардың тарихи жəне
аңыздық бейнесі көрінеді. Мысалы:
Бір əйелден Пайғамбар: «Мына қойды неге сауып іш-
пейсіңдер?», – дегенде, əйел қойдың өзі арық, ауру, сүт
шықпайтынын айтады.
Пайғамбар қатынға айтты: «Рұқсат берсең,
Бұл қойды мен сауайын қабыл көрсең.
Иншалла, емшегінен сүті шығып,
Жазылып, болып кетер қойлармен тең».
Мүбəрəк Расул қолы тегін емес,
Көп болып емшегінен сүт те келді.
Ол сүтке адамдардың бəрі тойды,
Артығын ыдысына құйып қойды.
Пырақ бейнесі де Пайғамбарымыз туралы аңыз əңгіме
негізінде жазылған. Пырақ Жəбірейілге айтады:
Құдайым Мұхаммедке ғашық қылды,
Өткіздің жылауменен талай түнді.
Армансыз бара едім қияметке,
Үстіме бір мінгізсең Расулды.
(Жəңгілұлы Шəді., 1995-63).
Жалпы алғанда, дастанның Мұхаммед пайғамбар бейне-
сін кейінгі ұрпақ жүрегіне жеткізудің рөлі зор.
Достарыңызбен бөлісу: