"Пайғамбарға немесе басқа мұсылмандарға туысқан да болса

157
Әбу Тәліптің иманы тұрғысында 
Әбу Тәліптің иманы мәселесінде алуан түрлі пікірлер айтылған. Шиит 
ғалымдары оның демі үзілер шақта иман келтіріп, кәлиманы қайтарғанын 
айтса, суннит оқымыстылары имансыз кеткеніне тоқталады. 
Осы тұрғыдағы таласты пікірге 
өз көзқарастарын білдіруші 
Исламтанушы ғалымдар өте көп. Солардың бірі былай дейді: «Шииттер иман 
келтіргенін айтады. Сунниттердің көбісі бұл көзқарасқа келіспейді. 
Ал менің жеке пікірім бойынша, Әбу Тәліп Аллаһ Елшісінің 
пайғамбарлығын емес, жеке басын аса жақсы көрген, дәріптеген». 
Әбу Тәліптің қазасына Мұхаммед (с.а.у.) бастаған мұсылмандар аза 
тұтып уайымдаса, мүшріктер көктен іздегендері жерден табылған кісіше 
қатты қуанды. Пайғамбарды қорғайтын, оның сөзін сөйлейтін Хашим 
басшысының болмауы мүшріктердің азғындаған үстіне азғындай түсуіне жол 
ашты... Әбу Тәліптің көзі тірісінде бата алмай жүргендер тістерін қайрады. 
Бірде көшеден өтіп бара жатқан Расулаллаһқа имансыздардың бірі 
топырақ шашып, үлкен іс тындырғандай қарқ-қарқ күледі. Мұхаммед (с.а.у.) 
ештеңе болмағандай кете барады. Үйіне келгенде әкесінің шаң-топырақ 
болған күйін көрген қызы Хазіреті Фатима, мұның дұшпан әрекеті екенін 
дереу аңғарып, жылап жібереді. Анасының артында боздап қалған жас 
қыздың онсыз да жарым жан көңілі босап кеткен. 
Сондағы баласының басынан сипап, көз жасын сүртіп тұрып пайғамбар 
- әкенің айтқаны: 
"Жылама ботам, жылама. Ұлы Аллаһ сенің әкеңді қорғайды... 
Әбу Тәліптің барында мүшріктер маған бұлай жасауға бата алмайтын." 
Мүшріктер 
есірген 
сайын 
есіріп, 
ойларына 
келгенін 
істеді. 
Құтырғандары соншалық, кейбір қылықтары азулы дұшпан Әбу Ләһабтың да 
намысына тиіп, өзінің жақтастарын тыйған. 
Бірақ ол жақтастық ұзаққа бармады. Пайғамбарымыз (с.а.у.) тәухидке 
үндеп, қызметіне кіріскен сәтте дұшпандық сезімі басым түскен Әбу Ләһаб 
бәз баяғы қалпына келеді. Мұны көрген имансыздар айтуға ауыз бармас 
әрекеттерімен мұсылмандарды тұқыртады. 

жүктеу/скачать 2,95 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: