ІХ-Х ғғ. архитектуралық құрылыс дәстүрі немесе жаңа идеология
(ислам) күшті қоспасы нәтижесінде архитектуралық типология негізі
қалыптасып кейінгі мыңжылдықта дамыды.
Қоғамдық немесе ғибадат құрылыстарының
архитектурасы Ислам
канондарына сай немесе жалпы «Мұсылман Шығысы» елдерінің
архитектурасы бағытында дамыды. Әсіресе ғибадат комплекстері қатты
дамыды. Олардың архитектуралық ядросын жинады немесе алаңның жиегіне
салынған ескерткіш құрылыстар құрады.
Аталған кезеңде моншалар пайда болды. Үлкен
қалаларда бірнеше
монша болды.
ІХ-ХІІ ғғ. Исламның кең тарауымен араб тілі кең қолданысқа ие болды.
Араб тілінде Шығыстың атақты ғалымы Әбу Насыр Әл-Фараби жазды, ол
Отырар түбіндегі Весидж қаласында туылып,
сосын Бұхара мен Бағдатта
оқыған. Әл-Фараби энциклопедист-ғалым болып саналады. Оның ғылыми
көзқарастары өз заманынан көп озық болды.
ХІ ғ. сол заманның маңызды тарихи және әдеби шығармасы – «Құтты
білік» жазылған (авторы Жүсіп Баласұғын). Бұл бізге бірінші болып жеткен
Қазақстан немесе Орта Азия түркі халықтарының әдеби ескерткіші.
Махмұд Қашқаридің еңбегі құнды болып саналады. Ол түркі
халықтарының «Диван лұғат ат-түрік» сөздігін жасаған.
Өз заманының әйгілі ойшылы немесе ақыны болып Ахмет Яссауи
саналады. Ол «Диван-и-хикмет» атты өлеңдер жинағын жазған.
Достарыңызбен бөлісу: