қылаң көңіл көз жасын іркіп, жүдеп.
Өзімшілідк дертінің уы қандай
-
Ақылды да шыжғырып қуырарадай,
Сана – батыр қапыда кеткелі тұр,
Қынабынан қылышын суыра алмай.
Тарылғандай жердегі жердегі, жылу, жарық,
Жасылмас дерт жабысса, ғұмыр – ғаріп.
Тұман қайғы, тұл сезім, дертті көңіл
Өзімшілдік дертімен тұр уланып. -
(«Жүректі қайрау»,
209 –
бет) немесе,
Біздің мынау даланы – ай!
Өзен, өріс, жағалай,
Талдары да – қарағай;
Бала біткен ақылды
Көпті көрген ағадай,
Қыздарының жамалы – Ай,
Ақындарының бәрі – Абай
(«
Біздің мынау даланы – ай!
»,
348 –
бет) немесе,
186
Вестник КазНПУ им.Абая, серия «Филологические науки», № 1(55), 2016 г.
Достарыңызбен бөлісу: |
