Атомның Томсон ұсынған модельі- Бұл модельде атомдар теріс зарядталған электрондардан тұратыны белгілі болды. Томсон оларды «корпускулалар» деп атағанымен, олар көбінесе «электрондар» деп аталды, оны Дж.Дж. Стони 1891 жылы «электр мөлшерінің іргелі бірлігі» ретінде ұсынған[2]. Ол кезде атомдарда таза электр заряды жоқ екені белгілі болатын. Мұны түсіндіру үшін Томсон электрондардың теріс зарядын теңестіру үшін атомдарда да оң зарядтың көзі болуы керек екенін білді. 1897 жылы электронды ашқаннан кейін, Томсон сол кездегі эксперименттік фактілерді түсіндіру үшін атомның моделін жасады:
атомдар электрлік бейтарап және олардың табиғатына қарамастан кез келген атомдарда электрондар болады;
электрондар атомдардың, заряды шамалы және бірдей теріс зарядты корпускулалардың массасына қатысты жеңіл;
атомдар қозған кезде олар тек белгілі бір жиіліктерде сәуле таратып, сызықтық оптикалық спектрлерді тудырады.
1904 жылы наурызда жарияланған мақаласында[3]Philosophical Magazine Томсон атомның ықтимал құрылымының үш ықтимал нұсқасын қарастырып, оның электрлік бейтараптығын және басқа да қасиеттерін түсіндіреді:
Әрбір теріс зарядталған электрон гипотетикалық оң зарядталған бөлшекпен жұптасады және бұл жұп атомның ішінде айналады.
Теріс зарядталған электрондар абсолютті мәні бойынша атомның барлық электрондарының жалпы зарядына тең, атомның ортасында шоғырланған оң зарядты аймақтың айналасында айналады.
Электрондар осы сфераның барлық жерінде бірдей заряд тығыздығы бар оң зарядты сфералық бұлтқа батырылған, олар еркін қозғала алады
α- бөлшектерінің сейілуі бойынша жүргізілген Резерфордтың тәжірибелері 1911 жылы ағылшын физигі Резерфорд (1871-1937) планетарлық модель ұсынды. Атомның барлық оң заряды түгелінен оның ортасына өте шағын көлемге шоғырланған ядро болады да, оның сыртқы жпағында электрондар айналып жүреді. Бұл қорытынды бір затты α - бөлшектермен атқылау нәтижесінде пайда болады. Сөйтіп α- бөлшектер негізінен радиоактивті заттардың түрленуі негізінде пайда болатын зарядының шамасы 2-ге тең оң зарядталған бөлшек болып саналады. Оның массасы электрон массасынан 7300 есе үлкен де, қозғалыс жылдамдығы шамамен ~ 107м/с- қа тең сонымен α- бөлшектер басқа заттың атомдарымен соқтығысқанда атомның ішіне енуі де мүмкін.