Баку басылымында бұл сө з «Ү ш отыз» болуға тиіс делінген. Онысы 90 (көп) жасқа кел
дегені.
242
А мма - кұранның 76 сүр есін ің бастапкы сөзі.
243
Кербала - Евфрат өзен ін ің батыс бетіндегі шөл. Сол ж ерде 680 жылы Хұсайы нды Язит
өлтірген, Х асан одан бұрын өлген еді. Язит (6 8 0 — 6 83) - араб халифы.
244
Оспан - төрт шахарярдың (жарды ) бірі.
441
£ Һ Г Т Ч Һ
ЕЖЕЛГІ Д Ә У І Р Ә Д Е Б И Е Т ІН ІҢ А Н Т О Л О Г И Я С Ы
кұрмет! Т ізелерін бүгіп, нам аз оқы ған ерлі-зайы п ты ж үб ай л арға — құрмет! Талай
ж ы лды басы нан кеш іріп, ш аш ы ап п ақ қудай болған қарт-қарияларға - құрмет!
К еудесіндегі ақ сүтін бөбегін е ем ізіп той ғы зған асы л ан аларға - құрмет! С олар
үш ін ақ отау тіккен аға-інілерін е - кұрмет! Н екелі сағатта куэлік еткендерге,
ж аң а туған үл ға - кұрмет!
Бүкіл ғалам ды ж аратқан, тең д есі ж оқ А лл аға - қүрмет! Х ан ием, көкте тұрған
сол А лла бізге рахы м етіп, ж ар болсын! Ә й ел төрт түрлі болады депті Қорқыт.
О ны ң бірі - қураған әйел, екінш ісі - ы нсапсы з әйел, үш інш ісі - үй дің қүты
болған әйел, төртін ш ісі - кесір әйел. Ә й ел біткеннің ең ж ам аны осы.
О т б асы н ы ң қүты (тірегі) болған әйел д алад ан бір қон ақ келсе, үйінде ері бол-
м аса да, оған сусы н беріп, бар д эм ін алды н а қояды , сы йлап аттанды ры п салады .
Бұлар — А й ш а мен Ф атим адан бата алған әйелдер. Х ан ием, мүндай әйелдер
мы ңдап өссе де көп ем ес, бэлки аз. С іздің ош ағы ң ы зға сондай әйел кез болсын.
О дан соң ғы сы - ы нсапсы з, қанағатсы з эйел. О ндай әйел таң ертең төсегінен
тұры п, беті-қолы н ж ум астан тоғы з тоқаш ты ң бэрін аудары сты ры п, ең тэуірін
таңдап ж ейді, аузы н том п ай тады , бір ш елек айранды басы на көтеріп, қары нды
қам п итады , содан соң м аңдайы н сабалап, ж ы лан а бастайды да: «Қ араң қалғы р,
осы күйге мен кайдан душ ар болды м . Бір күн қарны м тойы п ас іш педім, ж үзім е
күлкі келм еді, аяғы м а ілген б аш м ағы м болм ады , бетім нен перде түспеді. Ерім
өліп басқа біреуге ти сем , бағы м аш ы лар еді, сол үм ітім өш п есін », - дейді.
Х ан ием , ондай әйел м ы ң болса да, өсіп -өн бесін , сіздің ош агы ң ы зға кез бола
көрм есін.
О дан соңғы сы салақ әйел дейм із. О ндай әйел то сегін ен түрған соң беті-қолы н
ж уады , үй дің (ш аты рды ң) ол ш еті мен бүл ш етіне қарайды да, күбіні абы л-қүбы л
пісіп, көрп е-төсегін ж инайды . С одан соң « ш ү у ! » - д е п ауыл к е зіп ,т ү с қайта үйіне
оралады . К елсе үйі үрлан ған , қазан-аяғы н ит ж алаған, бие-бұзау сүйкеніп, үйдің
қорада байлаулы қалған сиы ры м оңірейді. Келе сала әйел көрш ілерін е бары п,
ш апты ға бастайды : «Ау, қыздар-ау, Зы лихам , Зүбай рам , Руғейдам , бикеш терім .
Уа, азам ат туған ж ігіт-ж елең дерім , А й н а-М элік, Қ үтлы -М элік қайда едіңдер?
Ойбай-ау, үйім қүлап қалы п ты , тү н де қайда ж атам ы з? М ені ерігіп ж үр дедіңдер
ме? Зэру ж ұм ы с болған соң кетіп едім ғой. Ү йім е неге көз қы ры н салм ады ңдар?
«К өрш і ақы сы - тэңірі ақы сы деген қайда? — деп, безек қағады. Хан ием, ондай
әйел мы ң болса д а өсіп -өн бесін , сіздің ош ағы ң ы зға кез болм асы н.
Ең соңғы сы — адам тілін алм айты н кесір (қы рсы қ) әйел. Ү йге түзден бір
ұятты қонақ келіп, ері оған: «О рны ңнан түры п, нан әкел, ж елік, қонағы ң да
ж есін» - д есе, әйелі еріне: «Ү йде піскен нан ж оқ», - дейді. «Бары ңды бер»,—
десе, әйелі: «Н е сандалы п оты рсы ң, үй ің н ің әлдеқаш ан қу молаға айналғаны н
білм ей сің бе? Ү йде үн жоқ, д иірм енге кеткен түй е қайтқан жоқ, оны ң не әкелері
белгісіз. Д астархан ы м ды ж ем есе берерім ж оқ», — деп бармагы н көрсетеді,
еріне сы рты н беріп, д астархан ды кісі алды н а лақты ры п тастайды .
|