Қазақстанның ғылымы мен өмірі. №3 2020
214
УДК 378.155 3
Ниязов А.К.
кандидат искусствоведения, доцент РСИУ,
Регионально социально инновационый университет
Симаков В.А.
старший преподаватель Шымкент, Регионально социально инновационый университет
Жузеева К.Е.
старший преподаватель Шымкент Регионально социально инновационый университет
Арыстанова Ж.Е.
магистр п.н.,старший преподаватель, Регионально социально инновационый
университет, Шымкент, Казахстан
ИСТОРИКО-КУЛЬТУРНОЕ НАСЛЕДИЕ КАК ФАКТОР ОБНОВЛЕНИЯ
ХУДОЖЕСТВЕННОГО ПРОЦЕССА И ФОРМИРОВАНИЯ НОВЫХ
ПРИНЦИПОВ ЖИВОПИСИ
Түйін. Мақалада тарихи-мәдени мұра көркем үрдісті жаңарту және кескіндеменің жаңа принциптерін
қалыптастыру факторы ретінде қарастырылады. Мәдениеттің дамуы көрсеткендей, ұжымдық бірегейліктің
күрт өзгеруі инверсиялық дәуірде орын алады. Мәселен, кеңестік идеологияның ыдырауымен этникалық,
ұлттық емес, идеологиялық негізде қалыптасқан ұжымдық бірегейліктің ыдырауы да орын алды. Ғалымдар мен
суретшілер ашқан ежелгі көшпенділер мәдениетінің байлығы осы бірегей дәстүрлердің жоғары тұрақтылық
дәрежесіне ие екендігін көрсетті. Сонымен қатар, ең соңғы авангардтық көріністерде суретшілерді қарқынды
іздестіру бұл этномәдени мұра қазіргі заманға сай болуы мүмкін екендігін, даму әлеуеті бар екенін дәлелдегендей
болды.
Резюме. В статье рассматриваются историко-культурное наследие как фактор обновления художе-
ственного процесса и формирования новых принципов живописи. Развитие культуры показывает, что резкое
изменение коллективной идентичности происходит в инверсионной эпохе. Например, с распадом советской
идеологии произошло распад коллективной идентичности, сформированной на этнической, не Национальной,
а идеологической основе. Богатство культуры древних кочевников, открывшееся учеными и художниками, по-
казало, что эти уникальные традиции имеют высокую степень стабильности. Кроме того, интенсивный поиск
художников на последних авангардных сценах показал, что этнокультурное наследие может быть современ-
ным, имеет потенциал развития.
Достарыңызбен бөлісу: 
