52
келгенін, Имам Хатип
лицейінің оқушысы екенін айтып, бізге Құран Кәрім оқытуға
кӛмектескісі келетінін айтты.
Измиттен бір жолдасымның атын айтты. Бұл жігіттің осы шын кӛңілімен
жасалған ұсынысы маған ұнады. Бірақ, бұл бала қайда тұрады? Не ішіп-жейді? Тамақ
мәселесін шешкенмен қайда барып тұрады?
Осы ойларымды айтттым, оның жауабы
дайын және нақты еді:
-
Мен Құран Кәрім оқытылатын үстелдерді
теріс аударып, оқушылар
отыратын жерге жатамын, сіздерден тамақ та сұрамаймын. Маған күнде бір
нан берсеңіз болды. Басқа ештеңе де сұрамаймын. Мен осы жерде үш-тӛрт
оқушыға Аллаһтың сӛзін үйретсем сол маған азық болады.
-
Бауырым, сен қайда ӛстің? Қайдан шықтың? Саған бұл рухты кім берді?
Ішкенің де, жегенің де, кигенің де саған халал болсын.
Қаншама жыл сені
күткен едік, қош келдің.
Достарыңызбен бөлісу: