Жаратушы жан-алла

«Лә иләһа илл-Алла» – тағаты бар
Құл аузынан жасыл құс шығады ұшып.
Дүр жақұттан тоқылған қанаты бар,
Қарсы алады ғаршылар құрақ ұшып.

Мың тіл берген ол құсқа әмірімен,

Құлды тілер бар тілмен Тәңіріден.
Дәргейіне жабысып, зар-үнімен:
«Жарылқа!» – деп күндіз-түн қылады ышық.

Ұқпас сырын надандар – зая-күмән,

Ей, достарым, сол құстың аянынан
Мен айтайын, тыңдаңыз баянынан,
Жәннатқа ертіп кірген соң табар тыныш.

«Дар – аламан* бергенше Қадір маған

Бір тынбаймын, – дейді құс, – небір заман».
Шақта ғана зарын Жар қабылдаған,
Сонда қонар жайғасып, алар тыныс.

Ғибадатқа жүрегін жалғамаған

Халің мүшкіл, ғафыл боп қалған адам.
Машайықтар сахарда «Алла-лаған»
Хақ Дидарын көреді, бақ қонады.

Міскін Ахмет Ясауи иланғалы,

Тілге алғалы: «Лә иләһа илл-Алланы» –
Хақ зікірі – Жан, Ділге құйған нәрі,
Ла маканда* сол құсқа тап болады.

Сын сағат

Қара күн ғой сын сағатта бұл фәниден сапар қылсаң,

Болмас, тіпті, шаңырағыңнан бір тамшы су татар мұршаң.
Ажал сенің қарамайды жердегі әмір-құдіретіңе,
Үкіміңмен бар ғаламға астаң-кестең қаһар қылсаң.

Барлық жанға Хақ бұйрығы – шын өлімнен шәрбат ішу,

Қашып одан құтылмайсың – ой, қиялды қатар қусаң.

Қабірстан жаққа барып өлілерден ғибрат ал,

Сол жарасар: тәнді – кәуап, жан жарасын зәһар қылсаң.

Тірлік – жалған әрқашанда, тек ізгілік жолдас саған,

Қиямет үшін жігерді – құм, жүрегіңді баһар қылсаң.

Хақ бұйрығын тұтқан ғана Хақтың сүйген құлы болар,

Уәлиге айналасың ғибадаттан шаһар құрсаң.

Малың-мүлкің пана болмас,

кімді көрдің ажал алмас,
Қара жерге бір кіресің – қанша айламен сақал қырсаң.
Құл Қожа Ахмет, кір күнәмен қылма зая өміріңді,
Жаратқанның жанабына ылайықсың саһар тұрсаң.

жүктеу/скачать 86,28 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: