Казахского государственного женского педагогического университета



Pdf көрінісі
бет177/423
Дата07.01.2022
өлшемі6,41 Mb.
#20043
1   ...   173   174   175   176   177   178   179   180   ...   423
Байланысты:
6-5-PB

Түпнұсқа:  
«–  Гауһар!  Бҥгін  ойым  онға,  санам  санға  бӛлініп,  басым  қатты.  Қайдағы-жайдағы 
жымысқы  ойлар  мені  мойынға  тақап,  дегбірімді  тауысып  бара  жатқан  сияқты.  Әттең,  қас 
қылғандай тап қазір қасымда емессің ғой. Әйтпесе ішімде қазандай қайнап, жанымды қоярға жер 
таптырмай  буырқанып  жатқан  сыр  сезімдерді  ӛзіңе  тҥйдек-тҥйдегімен  ақтарып,  еңсемді  езе 
тҥскен ауыр ойлардан арылып, жеңілдеп қалар едім.  
Қапасқа  тҥскен  қҧс  тәрізді  мына  аурухананың  еріксіз  тҧтқыны  боп,  тӛсекке  жіпсіз 
байланып, ой-қиялға шырмалып жатқаныма да екі айдан асып барады екен-ау. Кейде маған сау-
саламат,  шапқылап  жҥрген  балауса  ӛмір  алты  қырдың  астында  қалып  қойғандай  боп  кӛрінеді. 
Бірақ  бостан-босқа ойға малтығып,  салы суға  кетпесін деп, кҥні бҥгінге  дейін  ӛзіңе  тіс жарып, 
сыр  білдіргем  жоқ.  Әйтсе  де,  осы  бір  дертке  шалдыққалы  бері  менің  ішкі  дҥниемнің  астан-
кестені  шығып,  ӛзімнен-ӛзім  ызаға  булығып,  жарылып  кете  жаздап  жҥргенімді  сен  қас-
қабағымнан-ақ қалт жібермей танисың ғой. 
 (...)  Бірақ  сен  мені  ―Аз  кҥнгі  азапқа  тӛзбей,  тауы  шағылып,  тауаны  қайтып  қапты‖  деп 
ойлама. Сәл нәрсеге жібі босай қалатын кҥйреуік жандарды кӛрсем-ақ арқам қозып кетеді.Онша-
мҧнша сырқаттың тауқыметін кӛтере алмай, иленген терідей болбырай қалатын жан мен емес. 
Әрине,  адамның  қашан  да  басы  аман,  бауыры  бҥтін  боп,  ауырмай-сырқамай  айдарынан 
жел  есіп  жҥргеніне  не  жетсін.  Бірақ  ғҧмырында,  сірә,  мҧрттай  ҧшып,  ауырып  кӛрмеген,  ӛзін 
науқас  қаттырақ  қысып,  жаны  жарға  таянбаған  адам  кӛп  нәрсені  терең  тҥсіне  де,  сезіне  де 
алмайтын шығар. (...) 
Гауһар! Саған бҥгін мҧның бәрін қалай тҥсіндірсем екен? Жайшылықта біз кӛп нәрсені ой 
елегінен ӛткізіп, екшеп, елеп жатпайды екенбіз. Оған кҥнделікті кҥйбеңмен жҥргенде мҧршамыз 
да келмейді, мойнымыз да жар бермейді ғой. 
 Ал,  ауруханада  санамен  сарғайып  жатқанда,  ой  тҥбіне  жетпек  боп  қиял  қойнауының 
қатпар  қатпарын  ақтара  беріп  шақшадай  басым  шарадай  болды.  Кешегі  бір  тҥннің  ӛзінде 
тӛсегімнен тоғыз тҧрып, тоқсан толғандым десем ӛтірік емес» [3; 9-10]. 


Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   173   174   175   176   177   178   179   180   ...   423




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет