Нәтижені бағалау: 1. 4 номерленген пробиркаларға 10 тамшы белок ерітінідісін құйыңыз;
2. кейін 1-пробирканы қайнағанша қыздырады, бұл кезде белок ерітіндісі лайланады, бірақ денатурацияланған белок бөлшектері заряд алып жүретін болғандықтан олар тұнбаға түспейді. Ол белоктың қышқыл қасиетті екені (изоэлектрлік нүкте 4,8) және бейтарап ортада теріс зарядталғанын білдіреді.
3. 2- пробиркаға 1 тамшы 1% сірке қышқылын қосып су моншасында қайнағанға дейін қыздырыңыз. Белок тұнбаға түседі, себебі оның ерітіндісі изоэлетрлік нүктесіне жақындайды және белок зарябын жоғалтады, бұл белоктардың ерітіндіде тұрақтылық факторының бірі.
4. 3-пробиркаға 1 тамшы 10% сірке қышқылы ерітіндісін қосады да су моншасында қайнағанға дейін қыздырыңыз. Тұнба пайда болмайды, себебі, асақышқыл ортада белок бөлшектері оң зарядталады (белоктардың ерітіндіде тұрақтылығының бір факторы сақталады).
5. 4-пробиркаға 1 тамшы 10% натрий гидрототық ерітіндісін қосады және су моншасында қайнағанға дейін қыздырады. Тұнба пайда болмайды, себебі сілтілі ортада белок бөлшектерінің теріс заряды үлкейеді.
2.2. КОНЦЕНТРАЦИЯЛЫ МИНЕРАЛДЫ ҚЫШҚЫЛДАРМЕН ТҰНДЫРУ
Принципі: Концентрацияланған қышқылдар (күкірт, хлорсутекті, азот т.б.) белоктардың ерітіндіде денатурациясын шақырады (зарядын және гидрат қабығын). Бірақ көп НСІ и Н2SО4болса тұнбаға түскен денатурацияланған белок қайтадан ериді, бұл белок молекулаларының қайта зарядталғанынан және біршама гидролизденуінен болады деп тұжырымдалады. Азот қышқылын көбірек қосқанда тұнба еруі болмайды (бұл жағдай механизмі толық анықталмаған). Міне сондықтан азот қышқылын несептегі белок мөлшерін анықтау үшін клиникалық лабораторяларда қолданады.
Реактивтер: 1) жұмыртқа белогі, 1%;
2) концентрациялы азот қышқылы, HNO3 3) концентрациялы күкірт қышқылы, Н2SО4 4) концентрациялы тұз қышқылы, НСІ
