Курстық жұмыс Тақырыбы: Кеңшілік Мырзабековтың лирикасы Орындаған

Кеңшілік секілді іштегі жалыны сыртына лапылдап шығып тұратын қызу қанды, нәзік жанды ақын махаббат лирикасының аулына да ат ізін салмады десек, жалған айтқан болар едік. Бұл тақырыпқа ерінбей жалықпай тұтас кітаптар жазған ақындар да бар. Жарқырауық қоңыздың түнгі жарығы секілді суық жымиятын жылтырақ жырлар да жеткілікті. Өліп-өшіп, өртеніп-жанып, алас ұра аһ ұрып, ант-су ішіп жататын бастықтар да жоқ емес. Кеңшіліктің махаббат лирикасы бұлардың біреуіне де ұқсамайды. Оның махаббат жырлары қашан да қоғамдық мән алып, туған жер мен елге деген ыстық сүйіспеншілікпен, өмірге деген іңкәр сағынышпен ұштасып, философиялық астарға ие болады. «Философия» демекші, Кеңшілік бірде: «Мен философияға жолаған ақын емеспін... – дегені бар еді. Бұл оның дерексізденген бірыңғай дүниеәуи пәлсапаға үйір еместігін меңзегені болса керек. Әйтпесе, ақынның өмірге, табиғат пен тіршілікке көзқарасының өзі эстетикалық фонда айтылған философия емес пе.

1. 
   Жүсіпов Қ.П. Өлең – сөздің патшасы. – Алматы: Жазушы,1991
   
2. 
   Мырзабеков К. Менің мұңым – махаббат. Өлеңдер мен поэмалар
   
3. 
   Qazaq uni сайты.
   
4. 
   https://studopedia.info/4-22122.html