Нуклеин қышқылдары жасушаның ең маңызды макромолекулаларының бірі болып саналады. Нкулеин
қышқылдарының (ДНҚ) молекуласын ХІХ ғасырдың аяғында – 1868 жылы Швейцария ғалымы Ф.Мишер
ашқан. Ал, олардың қызметтері, молекуласының құрылысы, кейінірек белгілі болды (ХХ-ғ 50 жылдары).
Қазіргі кездері нуклеин қышқылдарының тұқым қуалаушылықтың материалдық
негізгі екендігіне ешкім
шүбә келтірмейді, бірақ бұл тек 1950 жылы Х.Френкель – Конрат тәжірбиелері нәтижсінде ғана үзілді –
кесілді дәлелденген. Ал, ХХ ғасырдың (1928ж). тұқым қуалаушылықтың материалдық негізі ретінде ақуыз
молекуласы саналып келген (Н.Кольцов).
ХХ ғасырдың 20 жылдары Т.Морган т.б. ғалымдардың еңбектері арқасында
тұқым қуалаушылықтың
материалдық негізі хромосомалар екені белгілі болды (тұқым қуалаушылықтың хромасомалық теориясы).
Сонымен бірге хромасомалар ақуыз және нуклеин қышқылынан (ДНҚ) тұратындығы анықталды. Ал, осы
екі макромолекулалардың – ақуз және нуклеин қышқылдарының (ДНҚ) қайсысы тұқым қуалаушылыққа
жауапты деген мәселе ғалымдар арасында біршама пікірталас туғызды. 1928ж. Н.К.Кольцов
ген қызметін
ақуыз молекласы атқаруы мүмкін деген болжам жасады және 1940 жылға дейін ғалымдардың көпшілігі осы
пікірді қуаттап келген.
1928 ж. Ф.Гриффтис бактериалардың трансформациалану қаблетіне тәжірбие жасап,
тұқым
қуалаушылыққа ақуыз емес ДНҚ молекуласы жауапты болуы мүмкін деген болжам жасалды.
Достарыңызбен бөлісу: