ата» (өз әкесі, атасы, бабасы және оның арғы ата-бабасының есімдері). Балаға 7-9 жасында әкесінен бастап ағайын-туысын, нағашы жүртын, алыс-жақын-дықты таныстыру, ата-тегін, руын, ел-жүртын білдіру-ге ерекше көңіл бөлінген. «Жеті атасын білу» заң болтан. Ер жігіттің үш жүрты бар, оның шығу тарихын, тегін білу ер-азаматңа парыз деп үққан халық: «Жеті атасын білген үл жеті жүртқа жөн айтар» деген аталы сөзді арқау етіп, баласына ата тарихын жастайынан жат-татқан, ал ел-жүрт тарихын білу - ер-азаматты ерлікке, елдікке, Отан сүюшілікке баулиды деп үңңан. Әкесі, атасы балаға тек жеті атасына дейінгі бабаларының атын жаттатып қана қоймай, олардың кандай адам болғанын, ел-жүрты үшін жасаған ерлігі, өнегелі істері жайында әңгіме еткен. Сол арқылы бала ата дәстүрін жалғастыр-са екен деген мақсат көздеген. Ата, ру тарихын білген жақсы. Бірақ баланы басқа рулардың, елдердің зиялы азаматтарымен таныстырғанжөн. Себебі, «Жаңсы көпке ортақ», «Жаңсы туса - елдің ырысы», «Жақсыда жат-тық жоқ».
«Жеті атасын білген үл, жеті жүртқа жөн айтар» деп, оларға сенім артып, ата-дәтүрін жалғастырушы түрғы-сынан ңараса, жеті атасын білмегендерге «жетесіз» деп кінә артып, реніш білдірген. Жеті атаға дейін кыз алыс-пау төртібін бүзбауды қатаң қадағалаған. Некеге отырған бір рудың адамдары қатаң жазаланды Бүл туралы «Еңлік-Кебек», «Қалқаман-Мамыр» шығармаларында айтылады. Олардың туысңандың байланысы 3-4 атадан аспағандықтан өлім жазасына кесілді. Бүл - қазақ хал-қының заңы болды.
