– Бөтен
жақтың аты-жөніңді білмес, ажарыңды танымас
адамымен кәйтіп саудаласып, қол соғысып жүресін, Мағаш
шырақ.
Жасың кіші інім екен екенсің, Абайдың баласына ба-
зардан ат іздетіп жүрмей-ақ қоялық. Бұ яқтағы ел де Абайдың
елі. Жатын емес, жақының. Аттың орайын Әбсәметтің үйіне ба-
рып табамыз. Жүрелі!
Жамбыл Мағаш бәйгіге қосқан Торжорғаға сүйсініп:
– Табанынан жарылған жануар-ай! –
деп екі қолын жұ-
дырығын түйе созып көрсетіп. – Айызыңды қандырды-ау!
Алматының төресі мен қарасы, шоқы мен шорасы сүйсінгеннен
таңдай қақты. Шұлғып қалды ғой мүлдем. Атама, әкем тегі.
Әмісе жолың боғай-ақ та. Жақсы ағаның баласы екесің. Атаң да
жақсы, атың да жақсы босын десем, десемдей екесің, Мағаш
мырза! (М.Әуезов).
Достарыңызбен бөлісу: 
