Өгдүлміштің Айтолдыға жауабы

Айтты Өгдүлміш: — Ата, қалай қалармын!

Қайғыңды жеп, күйінермін, жанармын!

1230  Қалай тірі тұрам, өзің өлгесін,

Азабыңды сенің көзім көрмесін.

Мейірлі ием  орыныңа алсашы,

Қайғы  салмай, мəн-жайыма қансашы.

Ажал жетіп, тілегімді бермесе,

Пешенеге жазғаны сол, ендеше.

Неге егіліп, неге еңіреп, күйіндің?

Алла əмірі: — Көз жасыңды тый енді!

Дүние, дəулет қалғаны үшін егерде,

Жыласаң да, қайта айналып келер ме!?

Егілсең де, еңіреме — жаңылма.

Бұл дүние рахатын қия алмай,

Өткен талай ащы жасын тия алмай.

(Егілме  сен, өмір-өлім арбассын,

Тіршілікті күшпен ұстай алмассың.

Қаншама адам қабырғасы сөгіліп,

Саған дейін өткен жасы төгіліп.)

Білдің енді опасызын жаһанның,

Зоры да осы-ау шеккен зəбір-жапаңның.

Қанша мүлік жиғаныңмен көз толар,

Тиер нəсіп екі құлаш бөз болар.

Тірлік үшін  өкінішке көмілдің,

Қайғыр, өкір, сақта  майын  көзіңнің.

Өткен — өтті. Төнді түнің басыңа.

Ал мен болсам бар қайғыңның себебі,

Сүйін енді, күйінгенің жетеді.

Жаралған жан бір күн ажал табады,

Жаралған — сен, ал жаратқан қалады.

 154

 

Мейірімді ең, əке, жұртты қаратқан,

 

Сенен де асқан мейірімді жаратқан.

 

Жаратты да, берді ырыс-құт өзіңе,

 

Маған да өзі берер. Сенгін сөзіме.

1245  Əлсіздерге қуат берер, дем берер,

 

Ұлықты да, кішікті де тең көрер.

 

Бұл туралы есті жанға құлақ қой,

 

Дана сөзі — ақылсызға шырақтай.

 

(Дана сөзін түсінерсің ақылмен,

 

Бар кеселді ұқтырған ол нақылмен):

 

«Əзіздерге ізет болған əзіз ол,

 

Ізет тиер, сол үшін аз қазір ол.

 

Кішікке — ұлық, қадірсізге — қадір ол,

 

Əлсізге — əл, биіктерге — тəңір ол!»

*   *   *

 

Айтолды ұлдың естіп сөзін жайланды,

 

Көзін көкке тігіп, қолын жайған-ды.

1250  Шүкір қылды, ес тоқтатқан  ұлына,

 

Жаратқанға, ақыл берген құлына.

жүктеу/скачать 1,91 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: