215
дамуы мен тіршілігіне қажетті көптеген шексіз ақпарат кішкентай клеткаға қалай сыя
алады?
Мұндай сұрақтардың жауаптары 1940 жылдары пайда бола бастады. Осы кездерде
зерттеушілер саңырауқұлақтарға жасалған зерттеулер негізінде генетикалық ақпаратта
белоктарды синтездеудің нұсқаулары болатындығын дәлелдеді. Белоктар клетка функ-
циясының көпшілігін қалыптастыратын әмбебап макромолекулалар болып табылады
және клеткалардың қасиеттері мен функциясы олар синтездей алатын белоктарға бай-
ланысты болады.
ХІХ ғасырдың соңында клеткалар мен эмбриондарға жасалған маңызды зерттеулер
тұқым қуалау ақпаратының
хромосомаларда – эукариоттық клеткалардың ядроларын-
дағы жіптәрізді құрылымдар – болатынын анықтады (
4.1-сурет
). Кейінірек, биохимия-
лық әдістердің дамуына байланысты хромосомалардың дезоксирибонуклеин қышқылы
(ДНҚ) мен белоктан тұратыны анықталды. Ұзақ уақыт бойы ДНҚ тек құрылымдық
элемент деп саналды. Дегенмен, 1940 жылдары генетикалық ақпараттың ДНҚ-да сақта-
латындығы анықталды. Мұндай жетістіктер бактериялардың тұқым қуалауын зерттеу
нәтижесінде қолжетімді болды (
4.2-сурет
). Бірақ, 1950 жылдары белоктар ДНҚ-дағы
нұсқаулармен қалай анықталатыны және осы ақпарат клеткадан клеткаға қалай тарай-
тыны толықтай белгісіз болып келді. 1953 жылы осы сиқыр өз шешімін тапты. Джеймс
Уотсон мен Фрэнсис Крик ДНҚ құрылымын ашты. ДНҚ-ның қос спираль түрінде бола-
тындығының анықталуы осы молекуладағы ақпараттың қалай көшірілетіні немесе
ре-
пликациялатыны төңірегіндегі мәселелердің басын ашып берді. Сонымен қатар, оның
құрылымы ДНҚ тізбегінің белоктарды синтездеуге қажетті нұсқауларды қалай кодтай
алатындығы туралы мәліметтер берді.
Достарыңызбен бөлісу: