ӘБУ ИБРАҺИМ ИСХАҚ әл-ФА-РАБИ (т.ж.б.. Отырар қ. - 951 ж.ш., сонда) - қазақ даласынан
шыққан ғұламалардың бірі. Әбу Наср әл-Фарабидің замандасы. Йемендегі Забид қ-нда тұрған.
Кейін туған шаһарына оралып, ұстаз болған. Ә. И. И. әл-Ф. есімі араб елдерінде ертеден белгілі.
Оның құнды зерттеулері, қолжазбалары Веймар, Париж, Лондон, Фес, Каир, т.б. ірі қалалардағы
кітапханаларда сақтаулы. Іргелі еңбегі - "Диуан әл-адаб" ("Әдеби жинақ"). Ғалым бұл еңбегінде
әдебиет пен тіл мәселелерін жан-жақты зерттеп, жүйелеген. Бұл еңбекті белгілі араб ғалымдары
Ахмад Мұхтар Омар мен Ибраһим Анис Каирде 4 том етіп (1-т., 481 б., 1974; 2-т. 501 б., 1975; 3-т.,
470 б.. 1986; 4-т.. 259 б.. 1978;) бастырып шығарған. Ғалым еңбектерін алғаш тауып, зерттеген -
неміс шығыстанушысы К.Броккельман (1868-56).
