И. Кант философиясындаєы «ґзіндік зат» жјне «біз їшін зат», «ноумен» жјне «феномен», «транцендентальды дїние» ўєымдары.
Келесi екi ұғым – ол «зат өз iшiнде», яғни заттың өзiндiгi, оны И.Кант «ноумен» деген ұғыммен бередi, ол – мән. Ал заттардың сыртқы құбылысын ол «феномен» деген атпен бередi. Оларды бiз сезiмдiк және ақыл-ойдың бiтiмдерi арқылы ретке келтiрiп, тани аламыз. Ал ноумендi алсақ, ол танылмайды. Бiрiншiден, өзiндiк зат жөнiнде бiз тек қана оның өмiр сүрiп жатқанын көремiз. Олар бiздiң түйсiктерiмiздi қоздырушы күштер ғана, ал үшiншi мағынасы – өзiндiк зат тәжiрибенiң ар жағында жатыр. Төртiншiден, оларды таным үдерісінде бiрте-бiрте жақындай беретiн идеалдар, неше түрлi рухани құндылықтар ретiнде түсiнедi. Бұл жағынан алып қарағанда, ол сенiм аймағына жатады. Егер И.Кантқа дейiнгi ойшылдар танымның негiзi табиғатты байқап қарауда жатыр деп есептесе, ол дүниетануды адамның белсендi iс-әрекетiмен байланыстырып, осы жолда адам дүниенi өзiнiң априорлық формалары арқылы ретке келтiрiп құрады деген пiкiрге келедi. Философиядағы И.Канттың жасаған коперникандық төңкерiсi деп бiз осыны айтамыз.
