Несіпбек Айтұлы Бәйтерек I
Кәмпеске, ашаршылық, отыз жетi – Кiнәсiз халық қаны судай ақты
жүктеу/скачать 69,98 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Қыранды құс патшасы деп атайтын, Айналды бұрынғының сөзi шынға .- Елбасы бейнесі
- Елбасы бейнесі
| Кәмпеске, ашаршылық, отыз жетi –
Кiнәсiз халық қаны судай ақты. - Қазақ халқының өткені Қорқаудың қиянаты ел есiнде, Ойнаған төрт аяғы төбесiнде. Аштық пен оқтан қалған ақ сүйектер Ғасырдың көлденең тұр өңешiнде. Не керек, қайран елiн еңiреттi, Өлгеннiң орнына әкеп егiн ектi. Қараса, тарих бетi таңдақ-таңдақ, Түскендей жазылмайтын темiреткi... VII
Жаңғырып жартас бiткен, құз қарады. Шарықтап шырқау көкте жүрдi-дағы, Бетке алып тартып кеттi түз даланы. Тұр мiне, Үшқоңырда – өзi шыңда, Ақиық барады ағып көз ұшында. Қыранды құс патшасы деп атайтын, Айналды бұрынғының сөзi шынға.- Елбасы бейнесі Ақиық Алатаудың иесi ме, Көк аспан соған ғана тиесi ме? Сияқты Абылайдың ақ бурасы, Көрiнген әлде өзiнiң киесi ме? Аспанда атқан оқтай құс ағады, Еске сап қасиеттi нысананы. Қанатын сол қыранмен бiрге қағып, Қиялы қияндарға ұшады ары. Кеткендей елес берiп әлгi қыран, Қайыспас қайсар ердiң тағдырынан. Шыққан күн көкке өрмелеп бара жатты, Әлемнiң алтын зерлi сандығынан. Суырмай бұлттар бүгiн алдаспанын, Шыңдар да құра қапты малдастарын. Қаз-қатар қолын жайып, бата берiп, Тiлеуiн тiлегендей марғасқаның. Көз тiктi көк тiреген Талғар шыңға, Асқар жоқ одан асқан алды-артында. Биiкке бiр шықпаған бейшаралар Тәккаппар таудың сырын аңғарсын ба? Шығатын ең шыңына шыдағандар, Арманның шырқауындай мына заңғар. Бiржола құз түбiнде қалады екен Биiктен басы айналып құлағандар. Тимеген сауырына пенде аяғы, Орнында Хантәңiрi сол баяғы. Тәңiрдiң тақытындай аспандағы, Асқақтап тұрған шығар тау нояны. Жұлдыздай жарқырамай бiр кемерден, Жалғанның қызығына кiм кенелген? Жорып тұр жақсылықтың нышанына, Ғажапты түсiндегi түнде көрген. Түрi бар «Қарасайлап!» қонған атқа, Ешкiм жоқ оң қанатта, сол қанатта. Түседi Көктiң нұры шағылысып, Қолында жарқылдаған шарболатқа. Тұлпардың тұяғынан жер сөгiлiп, Алдынан жау қашады төңкерiлiп. Үн қосып ұрандаған дауысына Жан-жақтан құйылады ел төгiлiп. Бiр сәтте күн күркiреп, жел шақырды, Айдаhар ысқырынған қарсы атылды. Қылышпен кере тартып қалғанында, Көмейi кесепаттың қан сапырды. Құтылып жалаңдаған жау-жаладан, Еседi салқын самал кең даладан. Басына Хантауының алып шықты - Елбасы бейнесі Қалың ел Хан көтерiп қаумалаған. Ажалға қарсы шауып жанға төнген, Қазағы аман қапты сан қатерден. Ескi жұрт екен дейдi сол баяғы Керей мен Жәнiбектi хан көтерген. Жар болып жаратушы Алла бұлай, Аруағы бабалардың қолдауын-ай! Хан келiп алтын тәждi тiл қатады, Күлтегiн, Әз Жәнiбек әлде Абылай: – Ал, балам, бекем ұста ел тұтқасын, Тағыңды Тәңiр сенiң толқытпасын! Оралып шалғайыңа бақ пен дәулет, Қысылсаң Қызыр келiп қолтықтасын! Бөгде жұрт басынуды жол тұтпасын, Ұстасын өз атының тартып басын. Кеткендер шыға бере сырт айналып, Келгендер қоржыныңа қол сұқпасын! жүктеу/скачать 69,98 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|