Несіпбек Айтұлы Бәйтерек I
Жалпының қамын жеген жалғыз басы, Көсемнiң өзi емес пе шын Астана!
жүктеу/скачать 69,98 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Көреген, қол бастаған дара батыр, Көкжалдай мұз төсенiп, қар жамылар. Отырсақ өзге жұрттан аса қарап, Қонғаны бақ пен дәулет қоса-қабат. - Елбасы бейнесі
- Саңлақтың салған жолы жатыр дара, Ақ таяқ ұстатқандай соқырға да .- Елбасы бейнесі
| Жалпының қамын жеген жалғыз басы,
Көсемнiң өзi емес пе шын Астана!- Елбасы бейнесі Тағдырдың талқандалып тас қамалы, Талайдың төңкерiлдi тостағаны. Құлағы қияпаттың көрiнгенi – Қарбалас ауыстырса астананы. Көсемге көштiң түсер салмағы бар, Көк толқын кеме жүзсе қақ жарылар. Көреген, қол бастаған дара батыр, Көкжалдай мұз төсенiп, қар жамылар. Отырсақ өзге жұрттан аса қарап, Қонғаны бақ пен дәулет қоса-қабат.- Елбасы бейнесі Ерлiгi Елбасының жарқырап тұр, Бұлт қалай күннiң көзiн тасаламақ?! Көрейiн көштiң көркiн көлденеңдеп, Төгейiн сүйiншiге сөзден өрнек. Бiр күннiң бiте қалар жұмысы емес, Мың күнгi мехнатпен келген еңбек. Саңлақтың салған жолы жатыр дара, Ақ таяқ ұстатқандай соқырға да.- Елбасы бейнесі Бұл көштiң абыройы халыққа ортақ, Шығармас бiр адамның атын ғана. Жаңарып Қаратаудың ескi өлеңi, Бауырынан Алатаудың көш келедi. Сыртынан қарап тұрған дос сүйiнiп, Дұшпанның сұқты көзi сескенедi. Көрмедiм ұлы көштi басқа мұндай, Бүгiнгi батырлықтың дастанындай. Келедi тәуекелдiң тауын асып, Асқардан бабалардың асқанындай! Келедi халқын бастап қазынаға, Ақ боран, алдын орап азынама. Қуанып қалың елi жатқан шығар, Алайда шын қуанған өзi ғана... Заманның зуылдайды күш-көлiгi, Шалқиды алып-ұшып құс-көңiлi. Шығармас сыртқа сырын патша-жүрек, Кiм танып-бiлiп жатыр iштегiнi? Сарыарқа – сан ғасырдан қалған мұра, Риза бақытына жанған мына. Күтiп тұр салтанатты көштiң алдын, Қолында Ақмоланың ақ домбыра. Арда едiң, асау едiң, Арқа, неткен, Төсiңде небiр бағлан дархан өткен. Ақмола осы едi ғой Кенесары Бөрiнiң бекiнiсiн талқан еткен! Айналдым аруағыңнан, ер Кенекем, Тәңiрi тiлегiңдi берген екен. Тентiреп жердiң түбiн жетi айналып, Қазақтың құты қайтып келген екен! Жетерлiк көрiп келген көрешегi, Болса екен мәңгi жарқын келешегi. Ту ұстап, тұлпарына қайта қонған Халқының айдарынан жел еседi. Қалың ел қазағына бесiк болған, Бұл жұртта ошақ қанша өшiп қалған. Есiлiм осы едi ғой ер Қабанбай Ен жайлап, жағасында көшiп-қонған. Дұшпанның аян бiздi шақырмасы, Қасықтай қара суын татырмасы. Не iздеп жүрсiң деме бұл арадан, Бабамның арыстандай жатыр басы! Жөңкiлген Бостандықтың көшi қандай, Сарқылған құрдым қайта тасығандай! Көзiнен келгендердiң қымсынады, Жыртығын жүдеу қала жасыра алмай. Уақа емес, жалт қаратып дүниенi, Астана шыттай жаңа киiнедi. Қазақтың Көсемiнiң алдына кеп, Тәккаппар талай бастар иiледi! IX
Айналды Бәйтеректi Астанаға! Емiренiп өз анасы емiзбесе, Сәбиге шайнап берген ас бола ма? Бақытым басымда тұр талай күткен, Сеземiн келмегенiн оңайлықпен. Үзiле жаздап едi өндiршегiм, Өзекке тепкiлеген өгейлiктен. Көңiлге сәуле құяр Сарай нұры, Астана – ел тiрегi, ел айбыны! Кемерi шалқып жатқан Қазақстан – Мұхиттың аласұрған көк айдыны. Тiршiлiк түзегенде көркiн жаңа, Сұрапыл соқпаса екен толқын жара. Армысың, Азаттықтың астанасы – Талпынған арманына еркiн қала! Жаhанның жанарында жаңа қала, Жұлдыздай туа қалған өлiарада. Бес жылда бой көтерген ғимараттар Жайнап тұр шомылғандай самалаға! -Жаңа астана Жырламас ғажайыпты кiм мұндағы, Жеткенше сөздiң дәмi, тiлдiң нәрi. Алғысын жаудырады Елбасыға Бақытты бұл шаhардың тұрғындары. Қарашы, шаңырағы жас қаланың Аспанның бұлтын серпiп тастағанын! Бүгiннен басталатын шежiресi, Авторы – Назарбаев Астананың! Көрем де Астананың келешегiн, Елдермен алыс-жақын теңесемiн. Сырлассын Невасымен ұлы Пушкин, Мен, мiне, Есiлiммен кеңесемiн. Бiрiншi Петр патша орыстағы, Айбатын ақылымен тең ұстады. Қайтсем де Ресейдi ел етем деп, Белгiлi арпалысып, алысқаны. Жағадан астана сап алыстағы, Батысқа, шығысқа да қарыштады. Қазақтың Нұрсұлтаны сондай десем, Әлеумет айтты демес мен ұшқары. Аспанда мұнарасы дамылдаған, Мен-дағы Астананың шамын жағам. Әйгiлi қалалардың жер бетiнде, Бiр күнде ешқайсысы салынбаған. Батырдай тынбай жортқан жорықтарда, Тұлпарын ауыстырған талыққанда – Ғасырлар өткелiнде бiзден басқа Көшiрген астанасын халық бар ма?! Бәйгеге кеш қосылып армандамыз, Күтемiз аламанды алдан нағыз. Күнi ертең ерке Есiлдiң жағасына Париж кеп орнай қалса таңғалмаңыз! Х
Пайымдап әулиедей келер күнiн. Көшiне астананың үрке қарап, Сан саққа жүгiрткендер не дер бүгiн? Ағайын, адаспаңыз, ендi жетер, Араздық, бақталастық ел жүдетер. Ес жиып, етегiңдi жаба алмасаң, Бодандық туын қайта желбiретер. Сақтамай өкпе-наздың бұрынғысын, Ер болсаң, ақтар iшек қырындысын. Көзiңе жылыұшырап көрiнгенмен, Кiсiнiң кiм танымас жырындысын? Ақыны ақ сөйлемек ерiктi елдiң, Мен-дағы өзiмше бiр көрiпкелмiн. Тағзым ет Күлтегiннiң Көктасына, Әйтпесе Астанаға неғып келдiң? Татулық тамшысына қаталаған, Оқып көр не дегенiн ата-бабаң. Сөз ұқпас саңылаусыз болмасаңыз, Жас келер жанарыңа боталаған. Қоңырауын керуен-күндер күмбiрлеткен, Есiңе өмiр түсер мың жылғы өткен. Заманды қолды-аяққа тұрғызбаған Жалғанның жал-құйрығы тұлдыр неткен?! Жым-жылас қаншама жұрт жерге сiңдi, Ұмытпа кетсең қайтып келмесiңдi. Алланың ашып-жұмған алақаны Сыйғызар уысына көл-көсiрдi. Кiм келiп, кiм кетпеген даламызға, Жырлайды құлақ түрсең әр аңызға. Арбасқан, аласұрған бiр тiршiлiк – Алмасқан бабамыздан баламызға. Жаhаннан жоғалмаса адам аты, Естiлер арттағыға ғаламаты. Қаhары қара жердi қалтыратқан Қайда сол Көктүрiктер қағанаты? Шайқасып үдей соққан дауылменен, Құлаған Дештi-Қыпшақ дәуiрлеген. Ұлдарын ұлы дала ұмытқан жоқ Қырқысқан бiрге туған бауырменен. Ақтарсам iшiмдегi шер-шемендi, Түспесiн есеңгiреп еңсең ендi. Үш жаққа бұра тартса үш туысқан, Ұшпаққа кiм шығарар ертең елдi? Мен емес бас-аяғы зарлағанның, Алды-артын дүниенiң барлағанның. Туады әр халықтың өз Көсемi, Бiтетiн маңдайына әр заманның! Жолының дәлелдедi туралығын, Тарихтың толғағынан туған ұлың. Ардақтап, асылыңды аялай бiл, Астынан су жүгiртпей сырмағының. Көрiнсе анадайдан түсiп аттан, Дұшпанға жорғалайсың тiсi батқан. Келгенде өз жақсыңа кекжиесiң, Жұртым-ау, қашан саған кiсi жаққан? Намысты айырбастап күнкөрiске, Сұғасың бiр кебiстi бiр кебiске. Арыңның ақ таяғын жұмсамасаң, Қызыл ит шыға қоймас кiрген iшке. жүктеу/скачать 69,98 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|