Несіпбек Айтұлы Бәйтерек I
Елбасы шарқ ұрады шартарапқа, Қырандай балапаны кеш түлеген. Аңдиды қырдан қатер, ойдан қырсық, Суырмай саясат жоқ майдан қылшық
жүктеу/скачать 69,98 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Айнымай әдiлеттiң ақ жолынан, Топ жарды ғасырлардың тоғысында .- Елбасы бейнесі
| Елбасы шарқ ұрады шартарапқа,
Қырандай балапаны кеш түлеген. Аңдиды қырдан қатер, ойдан қырсық, Суырмай саясат жоқ майдан қылшық.- Елбасы бейнесі Қазақты кiм сүйемек қолтығынан, Тобықтан дұшпан қағып, тайғанда ұршық? Ұрынса ұлан-асыр ғазауатқа, Жанады жалғыз қалып қазақ отқа. Шақ туды шамырқанып шамданатын, Ойлаған елдiң қамын азаматқа. Әр күнi, әр сағаты толғаныста, Түсiп тұр ауыр салмақ ар-намысқа. Азуы алты қарыс алпауыттар Ұқсайды талап жейтiн жолбарысқа. Сабаздар саясаттың майын iшкен, Арбайды қулық торын жайып iштен. Келедi қанжығаға бөктергiсi, Шықпаса ойларынан ойың үстем. Алдаудан жатса-тұрса жазбайды олар, Тұмсығы олжа тапса тез майланар. Көлiне көлкiп жатқан байлығыңның, Шақырсаң, қатар-қатар қаздай қонар. Жебемей асыл мақсат, асқақ арман, Жетер ме мұратына тосқан алдан? Аруағы бабалардың кешiрер ме, Бақыттан айырылса басқа қонған? Жаңылса жарастықтың жүлгесiнен, Өрт қояр өшiккендер iргесiнен. Көңiлiнен адамзаттың шыға алар ма, Көрiнбей парасаттың мiнбесiнен? Зулаған зымыран оғы заманада, Зорлығы зұлымдықтың жоғала ма? Қарудан ядролық бас тартпаса, Маза жоқ мұңға батқан Жер-Анаға. Қараса Қазақстан алабына, Құрамы қырық қылау – ала-құла. Оп-оңай орта жолда арба сынар, Тас тисе дөңгелектiң шабағына. Жұрт тыныш пәле-жала зораймаса, Ызадан қаны қайнап қараймаса. Қауқарсыз қаңбақ емес халық деген, Жөңкiле жосылатын жел айдаса. Шаң тұрса шындық атты шарайнаға, Көредi өз келбетiн қалай ғана? Таба алмай ақиқаттың алтын кiлтiн, Өкiнiп өткен жоқ па талай дана. Түсiп тұр азаматтың бағы сынға, Тiрлiктiң толқын атқан ағысында. Айнымай әдiлеттiң ақ жолынан, Топ жарды ғасырлардың тоғысында.- Елбасы бейнесі Көненiң қалып қоймай шиырында, Жол тапты асулардың қиынында. Жұртының аманаты жүрегiнде, Дәуiрдiң ауыр жүгi иығында! V
Ел түгiл, солқылдайды жер бауыры. Көппенен бiрге көрер не көрсе де, Құдайдың қатардағы ол да құлы. Халықтың қарық болса қағанағы, Керiлер керегенiң сағанағы. Ауылдан ала қашар түк таппаса, Қу басты қасқыр мүжір даладағы. Ошақтың оты шалқып қазан асқан, Оңдалар шалыс қадам жаза басқан. Төндiрдi қара аспанды әлдекiмдер, Қырыла қалатындай қазақ аштан. Көп үшiн кiм болғаны күйiнбесе, Ұршықтай қиындықты үйiрмесе? Сапырған қара бұлтты қанатымен, Дауылға дауылпаздай шүйiлмесе? Қамалдың қабырғасы құламаса, Тағанын дей алады кiм аласа? Қираған құм шөлмектей қоғам кейпi, Қиюын қайта тауып құрамаса. Мұндайда содырлар мен сумақайлар Тайраңдап, ел үстiнде күнде тойлар. Сұңқардың желкесiне сұқсыр мiнiп, Құланның құлағында құрбақа ойнар. Мыңқ етпес мәңгүрт пенен маубас қана, Сұр жылан iштен шықса – сол масқара. Жармасса жау жағаға, бөрi етекке, Жер үстi, аспан асты болмас пана. Арсызға берсең – жақсы, алсаң – жаман, Алдына арамдықтан жан салмаған. Көршiнiң қолтығына су бүркедi Атақаз атамандар алшаңдаған. Тату жұрт бiрi – шекер, бiрi – балдай, Жарылып жауласатын түрi бардай. Қызуы Оңтүстiктiң өрге шауып, Солтүстiк сiреседi сүрi қардай. Болысса иiлместi Тәңiр иер, Таланса тар ноқтаны тағы киер. жүктеу/скачать 69,98 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|