сынып
-
сабақтық
жүйесі
пайда
болды
.
Бұл
жүйе
XVI
ғ
.
Белорусия
мен
Украина
мектептерінде
қалыптасып
,
өзінің
теориялық
негіздемесін
XVI
І
ғ
.
Ян
Амос
Коменскийдің
“
Ұлы
дидактика
”
кітабында
тапты
.
Бұл
жұйенің
сыныптық
белгісі
-
белгілі
бекіген
құрамды
,
теңдей
жастағы
балалар
тобының
(
сыныбының
)
болуы
.
Сабақтық
аталуы
-
оқу
процесі
қатаң
белгіленген
уақыт
аралығында
–
дəрісте
өткізілуінен
.
Сабақ
теориясына
Я
.
А
.
Коменский
дəуірінен
кейінгі
кезеңде
елеулі
үлес
қосқан
белгілі
орыс
педагогі
К
.
Д
.
Ушинский
болды
.
Сынып
-
сабақтық
жүйе
барша
елдерде
кеңінен
тарап
,
уақыт
озуына
қарамастан
өзінің
негізгі
белгілерімен
əлі
күнге
дейін
сақталуда
.
Алайда
, XVI
ІІ
ғ
.
соңына
қарай
сынып
-
сабақтық
жүйе
орнына
қолданылғандай
оқуды
ұйымдастырудың
жаңа
формаларын
іздестіру
көбіне
оқушылар
санын
ұлғайту
жəне
оқу
процесін
басқару
проблемаларымен
байланысты
болды
.
Сынып
-
сабақтық
жүйені
реформалаудың
алғашқы
қадамын
XVI
ІІ
ғ
.
аяғында
- XI
Х
ғ
.
басында
ағылшын
священнигі
А
.
Белл
мен
мұғалімі
Дж
.
Ланкастер
жасады
.
Олардың
ниеті
-
жұмысшылар
арасында
бастау
білімдерді
кеңінен
ен
жайдыру
қажеттігі
мен
оқыту
жəне
мұғалім
дайындығына
жұмсалатын
қаржыны
көбейтпеу
аралығындағы
қарама
-
қайшылықты
үйлестіру
еді
.
Жаңа
жүйе
өзара
оқытудың
белл
-
ланкастерлік
жүйесі
атауын
алып
,
Индия
мен
Англияда
бірдей
уақытта
тəжірибеге
енді
.
Бұл
жүйенің
мəні
-
ересек
оқушылар
мұғалім
басшылығында
материалды
өздері
игеріп
,
соң
қажетті
көрсетпе
–
нұсқаулар
алып
,
өздерінен
кіші
жолдастарын
оқытты
,
нəтижеде
аз
оқытушылар
санымен
жаппай
оқуды
ұйымдастыруға
қол
жететін
болды
.
Бірақ
оқу
сапасы
ойдағыдай
жоғары
деңгейге
көтерілмеді
,
сондықтан
белл
-
ланкастерлік
оқу
жүйесі
кең
өрістей
алмады
.
Ғалымдар
мен
практиктердің
оқуды
ұйымдастырудың
жаңа
формаларын
іздестіргендегі
мақсаты
-
сабақ
жүйесінде
кезігетін
кемшіліктерді
,
атап
айтсақ
,
оқушылардың
танымдық
белсенділігі
мен
дербес
дамуына
тұсау
болып
келген
оқудың
орташа
білімді
оқушыға
бағдарлануы
,
оқу
мазмұнының
біртектілігі
мен
оқу
игеру
қарқынының
дараланбауы
,
оқу
процесі
құрылымының
өзгермеуін
талап
ету
сияқты
педагогикалық
олқылықтардың
орнын
толтыру
болды
.
ХІХ
ғ
.
ақырында
АҚШ
-
та
батав
жүйесі
,
ал
Батыс
Европада
мангейм
жүйесі
аталған
таңдамалы
оқу
формалары
пайда
болды
.
Біріншісінің
мəні
-
мұғалім
уақыты
екі
бөліктен
тұрады
:
алғашқысы
-
бүкіл
сыныпен
ұжымдық
оқу
ісіне
арналады
да
,
ал
екінші
бөлімінде
қажетсінген
оқушылармен
жеке
жұмыстар
жүргізіледі
.
Мангейм
(
Европада
)
қаласында
қолданылған
мангейм
оқу
формасы
негізінен
сынып
сабақтық
оқу
талаптарын
сақтай
отырып
,
оқушылардың
қабілеттеріне
,
ақыл
-
парасат
даму
деңгейі
мен
дайындық
дəрежесіне
қарай
əртүрлі
сыныпқа
бөліп
отыруды
көздеді
.
Оқу
жүктемесі
мен
оқу
əдістерін
балалардың
нақты
қабілеттері
мен
мүмкіндіктеріне
орайластыру
принципін
сақтай
отырып
,
бұл
жүйенің
негізін
қалаушы
Й
.
Зиккингер
төрт
типті
сынып
оқуын
ұсынды
;
аса
дарындылар
үшін
,
орташа
қабілетті
балаларға
арналған
негізгі
сыныптар
,
қабілеті
төмен
балалар
сыныбы
мен
ақылы
кем
оқушыларға
арналған
көмекші
сыныптар
.
Мұндай
сыныптарға
балаларды
іріктеу
психометриялық
барлау
,
мұғалімдер
мінездемелері
мен
емтихандар
негізінде
жүргізілді
.
Й
.
Зиккингердің
пайымдауынша
,
мұндай
оқуларға
тартылған
шəкірттер
дамуына
орай
сыныптан
сыныпқа
ауысып
отыруына
мүмкін
еді
,
алайда
бұлай
болмай
шықты
,
себебі
оқу
бағдарламаларындағы
шектен
тыс
алшақтық
бұған
жол
бермеді
.
1905
ж
.
Дальтон
(
АҚШ
)
қаласында
алғашқы
рет
Елена
Праксхерт
қолданып
,
дальтон
-
план
аталған
жекеленген
оқу
жүйесі
пайда
болды
.
Бұл
жүйе
педагогикада
көбіне
зертханалық
немесе
шеберханалық
оқу
жүйесі
деп
те
аталады
.
Жүйенің
алға
қойған
мақсаты
-
оқушыға
өзіне
тиімді
шапшаңдық
жəне
қарқынмен
оқып
,
өз
қабілетіне
орай
білім
игеруге
мүмкіндік
беру
.
Оқушылар
əр
пəнге
байланысты
жылдық
тапсырмаларын
алу
мен
белгіленген
мерзімде
олар
бойынша
есеп
беріп
отырды
.
Дəстүрлі
сабақ
формасындағы
оқу
шегерілді
,
баршаға
ортақ
дəрістер
кестесі
болмады
.
Оқушылар
табысты
оқуы
үшін
қажетті
оқулықтардың
,
əдістемелік
нұсқаулардың
бəрімен
қамтамасыз
етілмеді
.
Ұжымдық
оқу
жұмысы
күніне
бір
сағат
өтіліп
,
қалған
уақытта
олар
пəн
шеберханалары
мен
зертханаларында
өзіндік
жеке
дəріспен
айналысты
.
Жұмыс
тəжірибесі
көрсеткендей
,
оқушылардың
көбінің
мұғалім
жəрдемінсіз
дербес
білім
игеруге
шамасы
жетпейтіні
белгілі
болды
.
Сонымен
дальтон
–
план
педагогикалық
іс
-
тəжірибеде
кең
өріс
жая
алмады
.
1920-
жылдары
дальтон
-
план
ғалымдар
мен
мектеп
қызметкерлері
тарапынан
қатаң
сынға
кезікті
.
Дегенмен
,
сол
уақыттың
өзінде
ол
ССРО
-
да
пайда
болған
оқудың
бригадалық
-
зертхана
формасына
өрнекке
алынып
,
қатаң
құрылымды
сабақты
ығыстырды
.
Бригадалық
–
зертхана
оқуының
дальтон
-
планнан
ерекшелігі
–
бүкіл
сыныптың
ұжымдық
жұмысы
бригадалы
топ
оқу
ісі
мен
əр
оқушының
жеке
оқуы
арасындағы
байланысқа
негізделді
.
Жалпы
дəрістерде
оқу
жұмыстары
жоспарланды
,
тапсырмалар
талқыланды
,
мұғалім
қиын
сұрақтарды
түсіндірді
жəне
көпшілік
оқу
іс
-
əрекетін
қорытындылады
.
Бригада
тапсырмасын
белгілей
отырып
,
мұғалім
оның
орындалу
уақытын
көрсетті
,
əр
оқушының
міндетті
оқу
тапсырмасын
анықтап
,
қажет
болса
,
əрбір
оқушының
шамасын
байқап
,
оған
бөлінген
тапсырмаларға
даралықты
сипат
беріп
отырды
.
Қорытынды
конференцияларда
бригадаға
жетекші
оқушы
жұмысты
орындауға
қатысқан
белсенділер
атынан
есеп
береді
,
ал
қалған
оқушылар
тек
қатысып
қана
отырды
.
Барлық
бригада
мүшелеріне
бірдей
баға
қойылды
.
Əмбебап
оқу
жүйесі
ретінде
қабылданған
бригадалы
-
зертхана
оқуына
тəн
сипаттар
:
мұғалімнің
жетекші
ролі
мойындалмады
,
оның
қызметі
оқушыларға
ретті
кеңес
берумен
шегерілді
.
Шəкірттердің
оқу
мүмкіндіктері
мен
білім
жинақтаудың
өзіндік
дербес
əдісін
əсірелеуден
үлгерім
күрт
төмендеді
,
білім
игеруде
жүйелілік
болмай
,
жалпы
білімдік
маңызды
ептіліктер
қаланудан
қалды
. 1932
жылы
бұл
жүйе
бойынша
оқу
мүлде
тоқтады
.
1920
жылдар
кеңестік
мектеп
тəжірибесінде
жобалап
оқыту
жүйесі
(
жобалау
əдісі
)
қолданыла
бастады
.
Орта
Азия
жəне
Қазақстан
аймағында
бұл
жүйе
төте
оқу
атамасымен
қабылданды
.
Жүйе
авторы
американдық
мектеп
мұғалімі
-
У
.
Килпатрик
.
Бұл
педагогтың
ойынша
,
мектеп
бағдарламасының
негізіне
баланың
өмір
барысында
топтаған
,
нақты
дүниемен
байланысты
тəжірибелік
іс
-
əрекеттері
жəне
оның
ұмтылыс
,
қызығулары
арқау
болуы
шарт
.
Мемлекет
не
мұғалім
оқу
бағдарламасын
жасауға
құқылы
емес
,
ол
оқу
процесінде
балалардың
мұғаліммен
бірлікті
ісі
нəтижесінде
түзілуі
əрі
оның
мазмұны
баланы
тікелей
қоршаған
болмыстан
алынуы
тиіс
.
Жоба
түзуге
қажет
тақырыптарды
оқушылар
өздері
таңдайды
.
Оқу
тобының
мамандануына
(
бағытына
)
орай
жоба
шынайы
болмыстың
қоғамдық
-
саяси
,
шаруашылық
-
өндіріс
,
мəдени
-
тұрмыстық
салаларына
сəйкес
болуы
міндетті
,
яғни
оқу
-
жобаларын
құрастырудағы
мақсат
-
баланы
өз
өмір
желісінде
туындайтын
проблемаларды
зерттеп
,
тануға
үйретіп
,
оларды
шешу
жолдары
жəне
құралдарымен
қамсыздандыру
.
Алайда
,
бұл
əдіске
əсіре
əмбебап
сипат
беру
жəне
оқу
пəндерін
жүйелестіріп
меңгеруден
бас
тарту
балалардың
жалпы
білімдік
дайындығына
орасан
нұқсан
келтіріп
,
үлгерімді
өте
төмендетіп
жіберді
.
Жүйе
сонымен
түгелдей
дағдарысқа
ұшырап
,
келмеске
кетті
.
1960
жылдары
американдық
педагогика
профессоры
Достарыңызбен бөлісу: |