Оқулық Алматы, 012 Əож 330 (075. 8) Кбж

Бұл формула негізгі макроэкономикалық теңдестікпен I = S 

байланыстырылады, яғни ұлттық экономика шеңберіндегі инвес-

тициялар жинақтауға тең. Үлгідегі s əрпі нақты іске асырыл-

ған инвестициялар немесе жинақтар деп түсіндіріледі. Жинақ 

қисығының кемімелі көлбеулі болуы жəне оның өндіріс көлемі 

y қисығынан төмен орналасуы жинақтау көлемінің ұлттық та-

быстың тек бір бөлігі ғана екендігімен сипатталады.

Бұдан кейін үлгіге сырттан үш фактор енгізіледі: 

1) халық санының өсуі (n), 

2) капиталдың тозуы немесе істен шығуы (δ), 

3) технологиялық прогресс (g).

Айталық, халық саны n қарқынмен өседі. Онда бір жұмысшыға 

келетін инвестиция шамасы nk-ны құрайды. k шамасы тұрақты 

болып қалу үшін халық санының өсуіне капитал шамасының өсу 

қарқыны сəйкес келуі тиіс. Алайда, біз екінші фактор капиталдың 

тозуын δ-ны естен шығармауымыз керек. Егер құрал-жабдық 

түріндегі капитал 25 жыл қызмет етсе, онда оның жыл сайынғы 

тозуы 1/25-тең, яғни капитал құнының 0,04 бөлігі немесе 4%. 

Олай болса, осы 0,04 саны δ шамасына тең. Енді халық санының 

өсуі мен капиталдың тозуын есепке алатын, бір жұмысшыға 

шаққандағы инвестиция мөлшері былай жазылады:

i = (n+ δ)k.

Осы көрсеткіштерді ескере отырып, Солоу бойынша дина-

микалық тепе-теңдіктің тұрақты жағдайына жету меха 

низмін 

вес 

цияларға тең болса, онда Солоудың ойынша, экономика тұ-

рақ тылық жағдайында болады. Нарықтық күштердің ықпа 

лы- 

икемді бағалар мен субститут-факторларға сəйкес экономика 

соңында бəрібірде тұрақты қалпына қайтып келіп отырады.

Жинақтар мен инвестициялардың қиылысу Е нүктесінде 

экономиканың тұрақтылық жағдайы сақталады: