үшін оларды алдымен бір-бірімен жанастыру керек, сондықтан плазмалемма зарядын өзгерту қажет. Протопластарды қүйылы- суы үшін химиялық және электрлік әдістерді пайдаланылады. Химиялық әдіс протопластардың қүйылысуына жағдай жасайтын, плазмалемманың электрлік зарядын өзгертетін затгарды, мысалы полиэтиленгликолды, суспензияға қосуға негізделген. Осы әдісімен 10
%-тен астам (тіпті 50% дейін) протопластарды қосуға болады ( 22-сурет ). Полиэтиленгликоль (ПЭГ) қосылғанда протопластар дегидратация арқасьшда бір-біріне жабысады ( 22а,б-сурет ). Сус- ж.', к
А.
41 мм ^
“ Ч <
”
Я
Ж ‘
қабатты браналардың мембранамен оңай құйылысады ( 22в-сурет ). Мүмкін ПЭГ су ор- а протопласт 22-сурет. Протопластардың ПЭГ-тің әсерімен қүйылысуының кезеңдері 105
тасының полярлығын төмендетеді, соның нәтижесінде мембра- наның полярлық және гидрофобтық компоненттері қайта бөлініп, липидтік құрылымдары тұрақталады. ПЭГ-тың әсерімен мембрана көп жерден тесіледі. Протоплас тар бір-бірімен жабысқан кезде, сол тесіктер арқылы олардьвд ішіндегі заттары ары-бері өтеді. Протопластар қосылғаннан кейін де, ең бастапқы кезеңде мембраналардағы тесіктер бітелмейді. Протопластар әбден толығымен қосылған соң ғана олардың мем- браналары құйылысып жалпы ортақ бір толық плазмалемма бу- Дан протопласты қоршайды. Ақырында протопластар дөңгеленіп будан протопласт пайда болады (
