Нуржігіт Алтынбеков 116
Алайда табиғатқа сәйкес өмір сүру ол өмірдегі материалдық құндылықтарды
кеңінен пайдалану, қазіргі замандағы сияқты жаңа қажеттіктерді тудыру және оларды
өтеу жолдарын іздеу емес, керісінше, адамды қоршаған сыртқы дүниеден тәуелсіз
өмір сүру; егер біздің жануарлар әлемінен негізгі айырмашылығымыз ақыл-ойда,
саналылығымызда болса, онда ақыл-ойдың, ар-ұжданның басшылығымен өмір сүру -
ол нағыз табиғатқа сәйкес өмір сүру болады.
Әрине, бұл ойлардың бәрі, шамасы, үлкен қалалардың тез өсуін, рухани өмірдің
тайызданып, азғындауын, тәтті өмірге деген көпшіліктің ұмтылысын сол кездегі
ойшылдардың жаратпағындығынан туса керек.
Олай болса, сыртқы Дүниеде қандай төңкерістер жүріп жатса да, сені тағдыр
қандай тәлтекке салса да, ақыл-ойға негізделген адамгершілік жолдан таймауың керек.
Сыртқы Дүниеге қызығу, оған құмарту әр түрлі залымдықтарды тудырады. Стоиктер
Аристотельдің «ортаңғы жолын» қатты сынға алады. Ақыл-ойдың, зерденің шын
қызметі екі қарама-қарсы жатқан құмартудың арасындағы ортаңғы жолды табу емес,
олай болса ақыл-ой әлі де өмірге деген кұмартудан толық арылған жоқ. Сондықтан
адамның негізгі мақсаты - құмартудан құтылу, еріктік алу, самарқаулық дәрежеге
жету. Соңғы стоиктер оны даналық - София дейді.
Байлықты аңсап, соның соңына түскен адам бақытсыз, өйткені ол өз-өзіне
зардап әкеледі, ол жаман адам, өйткені ізгіліксіз; ол акымақ адам, өйткені ақылсыз.
Стоиктердің айтуынша, мұндай адамдар халықтың көпшілігін кұрайды.
Адамдардың сыртқы бір-бірінен әлеуметтік айырмашылығы надандықтан
шыққаннан кейін, оған тіпті мән беріп, я болмаса оған қарсы күреске шақыру - керек
емес нәрсе. Оған, әдемісі, көңіл аудармау керек.
Сондықтан тағдырға көніп, ешқандай іңкәрлік жолына түспеу қажет, өйткені ол
адамның жан дүниесін түтіндетуі мүмкін.
Бірақ адамның өзіне қарамастан, сырткы қолайсыз жағдай адамның жан
дүниесінің тьшыштығын бүзып, өне бойы зардап экеле берсе, ондағы ең жақсы жол