табыстарының болашактығын жэне тұлғалык бірегейлікке жете алуды себептеді. 11.2. Әдеп және моральдық таңдау Адам өз мәні бойынша тек кана өзінің жеке нактылы калпымен ғана емес, сондай-ак оны күрайтын барлык табиғи касиетермен де, мүмкіндіктермен де таусылмайды жэне канағаттанбайды. Адамның эмпирикалык табиғаты мен оны кұрайтындардан шығатын адамның өзі калағанымен жэне істей алатынымен катар, оның барлык талпыныстарымен катар, адамға тиістіліктің идеалды күші, жоғарыдан, өзінің эмпирикалык табиғатынан асып түсетін жэне оны кайта өңдейтін инстанциядан берілген үндеу ретінде сезінетін - ар дауысы ыкпал етеді; өзінің нағыз максатын, өзінің нағыз іпші мэнін жүзеге асыруды ол осы үндеуді орындаудан, өзінің эмпирикалық тіршілігінің шегінен шығудан көреді. Адамның «табиғи кұндылығы» баскада, терең мағынада маңызы зор оның табиғатына сай келетін өмір салты туралы натуралистік формадағы барлык ой-тұжырымдардың адам табиғатының өзіндік ерекшелігі өзінің осы табиғатын жеңіп, оны өзгертуде деген іргелі фактінің алдында тас талқаны пшғады. Объектортальщтык дүниетаным адамды табиғи-тарихи үрдістің нәтижесі ретінде карастырады. Бұл көзкараска сәйкес, адамның дамуы экономикалык, саяси, техникалык жағдайлармен анықталады. Мүндай дамудың жоғарғы сатысы болып адамның акыл-парасаты табылады. Аталған бағыт арқьшы көптеген мәселелерді түсіну қиынға соғады: неге көп жағдайларда адамды гумандаудан алшактады, неге адам накты элеуметтік жағдайларға нашар бейімделеді,
