болады. Бұл игілік тек объективті түрдегі акикат емес жэне мен оны акикат ретінде қабылдағандай да емес (өйткені соңғы жағдайда оған күмэн келтіріп, оны ұмыту мүмкіндігі де жокка шығарылмайды), оның өзі Акикат болуға, мені нұрландырушы білім жарығы болуға тиісті. Біз «өмір машнасы» деп атағанымыздың барлык мағынасы, біздің үміт артканымыз максатка сайлык жэне абсолютті кұндылык мэніндегі «парасаттылыкпен» мүлдем тауысылмайды; ол сонымен катар «танылған мағына» немесе терең түсінілген, бізді нұрландыратын білім жарыгы ретіндегі парасаттылықты да камтиды. Мағынасыздық - караңғылық пен сокырлык; «мағына» - жарык пен айқындылык; саналы түсінілгендік - барлыкты айкын, беймарал нұрландыратын жарыктың өмірдің жан-жакты камтуы. Игілік, кемелденген өмір, канағаттанудың толыктылығы мен беймаралдығы жэне акикат нұры осының бәрі бірдей, «өмірдің магынасы» сонда. Біз одан абсолютті берік негізді, нағыз рухани азыкты жэне өз өміріміздің нұрлануы мен жадырауын іздейміз. «Өмір мэні» канағаттанудың толыктылығы мен жаркырап жадыраудың кемелділігінің ажырамас бірлігінде, өмір мен Акиқаттың бірлігінде. Сонымен, өмір еркін жэне саналы түрде, адам өмірінің мэңгілік негізі жэне нагаз аякталуы, сонымен катар абсоютті акикат, адам өмірін камтыған парасат нұры ретіндегі абсолютті және жоғары игілікке қызмет етуінің аркасында мағыналы өмірге айналады. Біздін өміріміз максатка апаратын парасатты жол немесе парасатты жоғарғы максаттың жолы болғандыктан мағынаға ие болады, баскаша жағдайда ол мағынасыз адасу. Бірак біздің өміріміз үшін мұндай акиқат жол тек өмір мен Акикаттың өзі ғана бола алады. «Бұл жол, акикат пен өмір». 263
