кісілік касиеттердің маңызды бөлігін кұрастырады. Енді оларға кысқаша талдау беріп өтелік. Күнэ ұгымы халық санасында ислам діні аркылы кең жайылған. Бұл алланың каһарына ұшыраган адамның басынан жиі кездеседі. Күнэға жалпы адамгершілікке жатпайтын көптеген теріс кьшыктар (нэпсікұмарлык, арамдык, азғынды, опасыздык, екіжүзділік, жауыздык т.б.) жатады. Өз күнәсін кешіру үшін адам қателігін мойындал, ізгілік бағытында аянбай кызмет етуі тиіс. Күнэһарлық кешірілуі екі талай, сойкан мінездің көрінісі болса, кінэ күнделікті өмірде жиі кездесетін кұбылыс. Кінэні эдетте ыкылас койып түзеуге, жуып-шаюға болады. Кей жағдайда дұрыс секілді көрінген іс- эрекеттердің өзі де адамдарды кінәлі етіп коюы мүмкін. Мэселен, авдамай сөйлеу, кателесіп кету, осындай кылыкка жатады. Кінэ мен күнэ ұғымдары казак акын-жазушылары мен даналарының кашанда жиі талкыланған мәселесі болып келген. Оларды казак өмірінің айнасы деп карастыруға болады. Мысалы, Шәкәрім өз заманындағы теріс кылыктармен келіспей күрес жүргізе отырып, ол замана мәселелерін, адамның өміріндегі адал еңбек пен маңдай тер төгіп, жасаған кәсіптің орны мен маңызын, адамзат коғамының дамуы барысындағы өнер мен ғылымның, мәдениетгің пайдасын шабыттана айтып, мынадай тұжырым жасайды: «Өзінің қадір-касиетін жаксы білетін адам өзгелерді де корламайды. Ол ісінде де, сөзінде де ешқашан пасыктыкка бармайды, ол эркашанда сабырлы, ұстамды болады. Өзін кұрметтейтін адам өзі барда өзгелердің де өзін лайыксыз ұстауына, бейпіл сөздер айтуына немесе дауыс көтеруіне жол бермейді. Ол өзі орындай алмайтын жеңілтек уэделер бермейді. Ол берген сөзінде туру кажет екенін біледі. Өзінің