161
Қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы,
Күлкi
-
ойын көрiнбейдi, сейiл
-
серуен.
Кемпiр
-
шал құржаң қағып, бала бүрсең,
Көңiлсiз қара суық қырда жүрсең.
Кемiк сүйек, сорпа
-
су тимеген соң,
Үйде ит жоқ,
тышқан аулап, қайда көрсең.
Күзеу тозған, оты жоқ елдiң маңы,
Тұман болар, жел соқса, шаң
-
тозаңы.
От жақпаған үйiнiң сұры қашып,
Ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы.
Абай Құнанбаев
Достарыңызбен бөлісу: 
