эділдіктің не екенін білу бір іс те, басқа іс эділ болуға ниеттену және бұған коса эділ қылықтар жасау. «Нақ осылайша біз дұрыс қылықтар жасай отырып - әділеттілерге, ақылды қылықтар жа- сай отырып - ақылдыларға, ер-жүрекпен қимылдай отырып - ержүректерге айналамыз» (Аристотель, 1984. 79 б.). Сондықтан да, Аристотель аса қиын міндетті этиканы ғылым ретінде жасауды қолға алды, ал, бұл бақыт мэнін анықтау мен оған сәйкес бақытты адам іс-әрекет жасайтын ізгі ниеттердің не екендігін қарастыруды білдіреді. Ойшыл «Никомах этикасында» ізгі ниеттіні енгізеді. Көптеген зерттеушілер Аристотельдің бақыт категориясына ең негізгі жэне түп негіздік ретінде қызығушылық білдіруін теріске шығара отырып, этикалық ілімін ізгі ниеттілер туралы ілім ретінде сипаттайды. Жаңа тарихи жағдайларда «Бақыт - ізгі ниетті» дилеммасын
